Opisujemy testy progresywne, jakie Gelindo
Bordin przechodził w trakcie kilku lat swojej kariery. Opracowane były i prowadzone przez
trenera Bordina Luciano Gigliottiego i włoskiego fizjologa Daniele Faraggiana.
Testy były częścią treningów, wiec mogły
być wykonywane dosyć często. Co dwa tygodnie Bordin był testowany na bieżni lub
oznaczonej szosie. Każdy test składał się z pięciu do sześciu powtórzeń odcinka
Bordin używał elektronicznego zająca, który
wydawał sygnał dźwiękowy co
W trakcie testu dokonywany był pomiar tętna
a po każdym odcinku robiona była około 40 s przerwa na pobór krwi do pomiaru
mleczanu.
|
Czas |
12/06/1987 |
2/07/1987 |
17/08/1987 |
29/03/1988 |
16/09/1988 |
01/04/1990 |
15/08/1990 |
|||||||
|
|
Lac |
HR |
Lac |
HR |
Lac |
HR |
Lac |
HR |
Lac |
HR |
Lac |
HR |
Lac |
HR |
|
6:20 |
2,4 |
171 |
1,8 |
167 |
1,6 |
167 |
1,5 |
158 |
|
|
|
|
|
|
|
6:15 |
3,0 |
175 |
2,6 |
171 |
1,9 |
168 |
1,8 |
161 |
1,9 |
160 |
|
|
|
|
|
6:10 |
3,6 |
177 |
2,9 |
175 |
2,5 |
172 |
2,1 |
164 |
2,0 |
164 |
2,1 |
168 |
|
|
|
6:05 |
4,3 |
178 |
3,6 |
179 |
2,6 |
174 |
2,6 |
170 |
2,2 |
168 |
|
|
|
|
|
6:00 |
6,4 |
185 |
5,4 |
181 |
3,5 |
177 |
2,8 |
172 |
2,9 |
172 |
2,8 |
172 |
2,8 |
172 |
|
5:55 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
5:50 |
|
|
|
|
|
|
|
|
3,8 |
173 |
|
|
|
|
06/09/1987, Rzym, Mistrzostwa Świata w LA, III
miejsce. Czas: 2:12:40, tempo: 3:09
18/04/1988, Boston, Maraton, III miejsce, Czas:
2:09:27, tempo: 3:04
02/10/1988, Seul, Olimpiada, I miejsce,
2:10:31, tempo: 3:06
16/04/1990 Boston, Maraton, I miejsce,
2:08:19, śr tempo: 3:02
01/09/1990, Split, Mistrzostwa Europy w LA,
I miejsce: 2:14:02, tempo: 3:11
(Nie ma badań z 1989 roku kiedy zajął III
miejsce z czasem 2:09:40 w Nowym Yorku.)
Jeśli krzywa mleczanu, przesuwa się w prawo
(wykres krzywej mleczanu otrzymamy jeśli na osi poziomej X oznaczymy tempo a na
osi pionowej Y stężenie mleczanu) to znaczy, że, wytrzymałość specyficzna dla
tego dystansu jest poprawiona. Tempo z intensywnością 2,5 mmol ma zasadnicze
znaczenie dla przewidywania czasu jaki zawodnik może osiągnąć a także dla ustalania
intensywności innych treningów. Doświadczenie pokazuje, że biegacz maratoński
nie powinien biec szybciej niż 2,5 +/- 0,5 mmol/litr. Ta wiedza ma także
znaczenie psychologiczne ponieważ daje zawodnikowi lepsze pojęcie o własnych możliwościach
i ograniczeniach.
W trakcie treningów Gelindo monitorował
intensywności przy pomocy pulsometru.