Redakcja Bieganie.pl
Filmowy portret biegacza: Paula Radcliffe
Uwadze naszych czytelników polecamy krótki film brytyjskiego reżysera Jacka Weatherley’a przedstawiający profil Pauli Radcliffe. Nie jest to jednak zwykły materiał obrazujący sylwetkę rekordzistki świata, a film, w którym maratonka opowiada o swoich mentalnych zmaganiach podczas biegu.
Film rozpoczyna się od widoku jezdni. Jest to widok, który dobrze znają wszyscy maratończycy. Doskonale zna go również Paula Radcliffe, bohaterka filmu, która opowiada w nim o tym dlaczego zaczęła biegać i jakie uczucia towarzyszą jej podczas biegu. Wspomina również o mentalnym wymiarze biegania i o przełamywaniu mentalnych barier.
Dlaczego ten film powstał i co miał pokazać? Na to pytanie odpowiada jego reżyser – Jack Weatherley.
– Chciałem pokazać metronomiczny i hipnotyczny ruch biegacza długodystansowego, a także przedstawić, że często zapomina się o mentalnym wymiarze ich pracy – powiedział Weatherley. – Wiemy, że praca fizyczna, którą wykonują biegacze długodystansowi jest niezwykła, ale przygotowanie mentalne jest równie istotne.
Kim jest Paula Radcliffe? To brytyjska biegaczka długodystansowa znana przede jako rekordzistka świata kobiet w maratonie. W 2003 r. ukończyła maraton w Londynie w czasie 2:15:25, który do dziś pozostaje niepobitym rekordem globu. W swojej karierze czterokrotnie uzyskiwała czasy poniżej 2 godzin i 19 minut (w tym trzy poniżej 2:18).
Jej wspaniałe rezultaty przeniosły jej wiele zwycięstw na największych maratonach świata, m.in. w Chicago, Nowym Jorku i przede wszystkim w Londynie, a mimo to nie udało się jej wywalczyć olimpijskiego medalu. Brytyjka na swoim koncie ma natomiast tytuł mistrzyni świata w maratonie oraz mistrzyni Europy w biegu na 10000 m.
Poniżej, transkrypcja tego co mówi Paula Radcliffe:
Nie pamiętam dokładnie kiedy i jak to się stało, że zaczęłam biegać
Pamiętam tylko, że sprawiało mi to przyjemność
Mieszkaliśmy blisko dużego lasu i uwielbiałam to uczucie
biegania wśród drzew i jak czułam wtedy, że żyję
Pamiętam, że jak miałam 11 lat pojechałam z tatą oglądać
jak biegł London Marathon
I widziałam przebiegającą Ingrid Kristiansen
I zrozumiałam, jak niesamowite to było osiągnięcie
widzieć kobietę biegnącą tak szybko
ustanawiającą Rekord Świata
I myślałam: "Oh, chciałabym być w stanie
tak kiedyś biegać"
Móc biec z taką mocą, siłą, tak szybko.
i wyglądać tak spokojnie i płynnie
w trakcie zawodów
Nie czuję, że to byłą świadoma decyzja
Że chciałam coś osiągnąć czy zobaczyć na co mnie stać
Na początku po prostu lubiłam to robić
I kiedyś to się przekształciło w abstrakcyjne potrzebę
zobaczenia jak daleko mogę dobiec i jaki jest mój maksymalny potencjał
Myślę, że ta umiejętność biegania to dar
Dar za który jestem bardzo wdzięczna
Wierzę z to, że bieganie może być sztuką
I jest w tym piękno, symetria, pływ
To jest sposób wyrażania siebie
Ale też sposób bycia sobą
Sposób na wyzwolenie emocji, energii
I to jest ta zwykła czynność jaką jest bieganie
Kiedy biegam pewne zmysły są wyczulone
Zauważasz więcej rzeczy wokół Ciebie
ruch w trawie lub w drzewach, krajobrazy
Nawet jeśli się przemieszczasz i biegniesz mocno
Masz czas że by to docenić
Staram się wymagać wiele od ciała
Staram się rozpraszać się
Oddalać myśli od tego jak daleko mam biec
albo jak słabo się czuję
Używam metod liczbowych w tym celu
Po prostu myślę:
Raz, dwa, trzy, cztery
jedna noga za drugą
I kiedy dochodzę do 100 zaczynam od nowa
Większość wyczynowych zawodników
potrafi pokonać bariery mentalne
Kiedy zatrzymałam się w Atenach,
kiedy nie mogłam już dalej biec
(Paula odnosi się do maratonu podczas Igrzysk Olimpijskich w Atenach 2004)
moja mama powiedziała mi:
Cieszę się, bo byłaś w stanie
pokonać ten instynkt "byle do przodu bez względu na konsekwencje"
Było mi ciężko poradzić sobie z tym wszystkim
Bo czułam rozczarowanie
Że nie byłam w stanie zmusić ciała
Ale z czasem, patrząc wstecz, tak, wierzę, że mam mocny umysł
i mogę zmusić się do wielu rzeczy
Ale kiedy nie powinnam się zmuszać, potrafię się zatrzymać
Wydaje mi się, że miałam świetną karierę
Spotkałam niesamowitych ludzi
Byłam w niesamowitych miejscach
Dorosłam
Osiągnęłam większość rzeczy które chciałam zrobić
Zawsze będzie to poczucie, że pojechałam na Igrzyska i nie osiągnęłam tego
na co było mnie stać
Oczywiście, chciałabym mieć medal olimpijski
Ale to się nie stało
Jestem z tym pogodzona
W wielu sprawach się udało
Wielu więcej niż kiedykolwiek marzyłam
Gdyby ktoś w wielu 11 lat powiedział mi, że będziesz
miała kiedyś Rekord Świata
Nawet chyba bym nie zrozumiała co to jest
Bieganie jest w pewnym sensie metaforą życia
bardzo symboliczną
Jest wiele wzlotów i upadków
I musisz mieć tę wiarę kiedy są ciężkie chwile,
że sobie z nimi poradzisz i że będą potem dobre czasy
Stajesz się silniejszy w ciężkich momentach
I wtedy jesteś w stanie bardziej smakować i cieszyć się z tych dobrych
I jestem pewna, że kiedy docierasz do końca, osiągnąłeś dystans
Jesteś wtedy silniejszym człowiekiem
Wiesz o sobie dużo więcej
I patrzysz wstecz z dumą
I miejmy nadzieję, że tak będzie
też pod koniec naszego życia
