Czerwiec 2008, trwają przygotowania do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Radosław Popławski, wybitny przeszkodowiec, finalista IO z Aten, ma duże szanse na start w stolicy Chin. Właśnie wraca z zawodów, na których udało mu się osiągnąć wskaźnik B na tę najważniejszą imprezę – 8:30.73. Jest dobrej myśli, bo forma rośnie z każdym startem… Sportowe i życiowe cele w jednej chwili krzyżuje bardzo niebezpieczny wypadek samochodowy. Radek,  na kilka lat znika ze sportu. Powraca w dobrym stylu w 2013 roku. 

Kosztowało mnie to bardzo dużo zdrowia, determinacji, samozaparcia i wiadomo –  dużo czasu. Przez ostatnie 5 lat próbowałem wracać na bieżnię, ale za każdym razem przeszkadzały mi w tym kontuzje. Przyznaję, że przez te pięć ciężkich lat walki, gdzie z tego uzbierało się aż 2 lata przerwy w treningu, ciężko było mi się po tym wszystkim pozbierać. Powrót do biegania był bardzo trudny.

Zawsze lubiłem biegać. Byłem w tym dobry, osiągałem dobre wyniki, mogłem pochwalić się sukcesami. Prawdę mówiąc, nie potrafiłem się pogodzić z sytuacją, że nie będę mógł trenować. Dlatego podjąłem walkę, która mi się opłaciła. Wygrałem, bo wróciłem do zdrowia i biegania. Wiele rzeczy umiem robić, ale bieganie jest moją pasją. Robię to już ponad 15 lat.

Tak, jestem taką osobą która nie cofa, nie myśli o tym co było i jak było. Ciągłe oglądanie się wstecz nic nie daje. Życie toczy się dalej, jeżeli chcę w życiu coś osiągnąć to muszę uparcie brnąć do celu, a wiadomo – wiąże się to z mocną psychiką, którą posiadam.

Pracuję dla wojska i z tego się utrzymuję. Jeszcze jestem w Wojskowym Zespole Sportowym gdzie muszę odsłużyć w miesiącu swoje służby. Trenuję i przygotowuje się do różnych zawodów wojskowych.

Obecnie trenuję sam, a obciążenia treningowe dobieram według swoich możliwości. Staram się oczywiście nie przesadzać, żeby nie przeciążyć organizmu. Trenuje raz dziennie, kilometraż w tyg. wychodzi mi 110 km – 130 km. Po powrocie do zdrowia i po przebytych kontuzjach postanowiłem, że będę układał treningi sam, ponieważ jestem doświadczonym zawodnikiem. Doskonale czuję swój organizm. Jeśli chodzi o moją współpracę z ostatnim trenerem – Kłoczaniukiem, to nie do końca byliśmy zgodni co do treningów. I tak zakończyła się nasza współpraca.

Oczywiście każdy sportowiec chce osiągać jak najlepsze wyniki, nawet lepsze niż osiągał Malinowski, ale to nie jest takie proste. Trzeba mieć zdrowie, talent i bardzo ciężko pracować, żeby coś osiągnąć. Jeśli chodzi o mnie  – byłoby ciężko dorównać wynikom Malinowskiego, ale nie było to też niemożliwe.

Poziom sportowy „przeszkód” w Europie, jeśli mam porównywać  z tym sprzed  7-10 lat, obniżył się. Sądzę jednak, że chłopaki są na niezłym poziomie.  Natomiast, żeby się liczyć w czołówce europejskiej i walczyć o wysokie lokaty na przyszłorocznych Mistrzostwach Europy, trzeba  biegać w granicach 8:20 i poniżej. Bieganie po 8:26 – 8:27 na mityngach to jest za mało. Na finał ME chłopaki jak najbardziej mają duże szanse, oczywiście, jeśli będą reprezentować podobny lub lepszy poziom jak w sezonie 2013. 

Oczywiście, że marzy mi się występ na Mistrzostwach Europy. Fajnie byłoby znów startować na ME, poczuć tę niesamowitą atmosferę i ścigać się z najlepszymi. Jednak na razie nic nie chce planować, ponieważ nie wiem jak się ułoży moja sytuacja w wojsku. Niedługo kończy się moja przygoda w zespole sportowym i wyślą mnie do pracy. Nie wiem, gdzie trafie i na jaki etat, czy będę miał stworzone warunki do trenowania w jednostce wojskowej. 

Wypuściłbym ją z powrotem mówiąc, że nie chce żadnych życzeń (śmiech).

bieg na 3000 metrów z przeszkodami – 8:17,32 – 7. wynik w historii polskiej LA (2004)

bieg na 1500 metrów – 3:41,05 s. (2005)

bieg na 5000 metrów – 13:46,80 s. (2005)
bieg na 10 000 metrów – 29:04,89 s. (2006)
półmaraton: 1:06.21 – (2013)