Temat właściwie nie dotyczy biegania choć z biegania płyną ciekawe wnioski. Przeglądając wyniki z Maratonu w Nowym Jorku 2011 znowu pomyślałem o parytetach płci.

Od jakiegoś czasu w polskiej polityce obowiązują parytety płci. Na listach wyborczych musi znajdować się przynajmniej 35% kobiet i mężczyzn. W rezultacie, jeśli w danej partii jest mniej niż 35% przedstawicieli danej płci (oczywiście zazwyczaj są to kobiety) wówczas druga płeć (mężczyźni) jest wewnątrz partii dyskryminowana przy układaniu list wyborczych. Parytety to grząski temat ale mimo to pozwolę sobie na wejście na ten grunt.

Bieganie daje możliwość analizowania parytetów bardzo dobrze. Widać pewne ciekawe tendencje na przykładach wielkich imprez, gdzie można w dodatku zobaczyć jak wygląda to w podziale na poszczególne kraje. Jeśli przyjrzymy się ostatniemu maratonowi w Nowym Jorku to zauważymy następujący rozkład uczestników w podziale na płeć w zależności od kraju.

(pod uwagę biorę tylko te kraje, gdzie liczba uczestników w Maratonie przekroczyła 40, przy mniejszej liczbie może być zbyt dużo przypadkowości):

Kraj	Mężczyźni	Kobiety
New Zealand	42%	58%
Australia	53%	47%
Canada	53%	47%
South Africa	55%	45%
United States	56%	44%
Luxembourg	58%	42%
Iceland	63%	37%
Japan	64%	36%
Finland	65%	35%
Puerto Rico	66%	34%
Sweden	67%	33%
Great Britain	67%	33%
Norway	68%	32%
Venezuela	70%	30%
Mexico	71%	29%
Netherlands	71%	29%
Switzerland	71%	29%
Germany	73%	27%
Ireland	74%	26%
Austria	75%	25%
Brazil	75%	25%
Argentina	75%	25%
Peru	76%	24%
Guatemala	76%	24%
Denmark	77%	23%
France	78%	22%
Ecuador	79%	21%
Costa Rica	80%	20%
Italy	80%	20%
Belgium	80%	20%
Chile	82%	18%
Israel	83%	17%
Colombia	83%	17%
Portugal	85%	15%
Spain	87%	13%
Poland	88%	12%

Co widać z tabeli?

1. Że w krajach dawnego Imperium Brytyjskiego, poza Wielką Brytanią, biega właściwie tyle samo kobiet co mężczyzn, co potwierdza tylko, że nie jest to dyscyplina jakoś szczególnie męska.*

2. Że w krajach dawnego Imperium Brytyjskiego ta emancypacja kobiet (nazwijmy to jednak w ten sposób nawiązując do historycznych skojarzeń)  jest szczególnie mocna. *

3. Że pomimo, że w krajach Europy Zachodniej, w której przekonany jestem, że dostępność do wszelkich ułatwień dla biegaczek jest na takim samym poziomie co w krajach pierwszej piątki to biegaczek jest mniej. Dlaczego? Wg mnie wynika to z kwestii ewolucji społeczeństw, z nieuświadomionej potrzeby biegania u kobiet w krajach Europejskich. *

4. Że na 36 krajów, których liczba startujących w Maratonie Nowojorskim 2011 najmniej biegających kobiet jest w Polsce.

Chętnie poznam inne wnioski jakie zgłoszą czytelnicy.

Narzucanie parytetów wydaje mi się szkodliwe. Jeśli tylko pozwalamy
ludziom na swobodne wybory, parytety kształtują się naturalnie i każdy ma
równe szanse na robienie tego na co ma ochotę. Zastanówmy się, czy w naszym codziennym życiu nie działają pewne
parytety, które są naturalne, wobec których nikt nie protestuje. Kto
pracuje na budowie? Mężczyźni. Kto pracuje w przedszkolach? Kobiety. Ktoś powie, że to stereotypy? No to dobry przykład naturalnie kształtujących się parytetów, gdzie nie ma żadnych specjalnych barier dla którejś płci, żadnych narzuconych społecznych zwyczajów to świat gier komputerowych. Młodzi ludzie nie mają jeszcze konieczności wyborów narzuconych przez sytuacje życiowe, mają pełną swobodę wpływania na to co chcą robić a chyba 90% grających to chłopcy. Więc precz z parytetami. 🙂

* Może to mieć jednak także związek z losowaniem które odbywa się w Nowym Jorku i jakimiś preferencjami organizatorów. Np w Maratonie w Berlinie 2011 na 72 obywateli Nowej Zelandii 54 (czyli 75%) było mężczyzn.