Protokół Alfredsona – kluczowe narzędzie w prewencji i rehabilitacji kontuzji ścięgna Achillesa u biegaczy
Kontuzje są nieodłącznym elementem życia każdego biegacza, niezależnie od poziomu zaawansowania. Jednym z najczęstszych problemów, z jakimi zmagają się amatorzy biegania, są urazy ścięgna Achillesa – najsilniejszego ścięgna w ludzkim ciele.
Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia schorzeń ścięgna Achillesa oraz innych przeciążeń w obrębie stawu skokowego jest Protokół Alfredsona – zestaw ćwiczeń opracowany przez szwedzkiego ortopedę Håkana Alfredsona. W poniższym tekście wyjaśniamy, na czym polega ta metoda, jak ją stosować oraz jakie korzyści może przynieść biegaczom.
Ścięgno Achillesa
Ścięgno Achillesa – wbrew mitologicznemu symbolizmowi – jest najsilniejszym ścięgnem w ciele człowieka – w badaniach wykazano bowiem, iż w trakcie biegu obciążane jest ono prawie 8-krotnością wagi ciała.
Biegaczy często dotyka problem z tak zwaną tendinopatią ścięgna Achillesa, czyli przewlekłymi patologicznymi zmianami w ścięgnie zachodzącymi przy zachowaniu jego ciągłości. Objawia się ona bólem, obrzękiem i sztywnością w obrębie danej struktury. Osoby dotknięte takim problemem próbują radzić sobie z nim na wiele sposobów – zaczynając od maści z lekami przeciwzapalnymi, kończąc na butach z wysokim dropem. Jednym z remediów w takich sytuacjach mogą być odpowiednio dobrane ćwiczenia.
Na czym polega protokół Alfredsona?
Protokół Alfredsona to prosty, lecz skuteczny zestaw ćwiczeń opracowany w latach 90. XX wieku dla pacjentów z przewlekłymi problemami ścięgna Achillesa. Opiera się na ćwiczeniach ekscentrycznych, czyli takich, w których mięsień aktywnie wydłuża się pod obciążeniem. Dzięki temu możliwa jest kontrolowana praca mięśni i ścięgien w ich najbardziej wymagających zakresach ruchu.
Pierwsze badanie potwierdzające skuteczność tej metody opublikowano w 1998 roku. Zespół Håkana Alfredsona przeanalizował 30 pacjentów ze zdiagnozowaną tendinopatią ścięgna Achillesa, którzy z powodu bólu nie mogli biegać. Badanych podzielono na dwie grupy:
Grupa eksperymentalna (15 osób) przez 12 tygodni wykonywała ćwiczenia z protokołu Alfredsona.
Grupa kontrolna (15 osób) stosowała tradycyjne metody leczenia: zimne okłady, niesteroidowe leki przeciwzapalne i odpoczynek.
Wyniki okazały się przełomowe – wszyscy uczestnicy stosujący protokół Alfredsona wrócili do treningów biegowych po 12 tygodniach, podczas gdy osoby z grupy kontrolnej często wymagały interwencji chirurgicznej.
Co istotne, skuteczność tej metody została potwierdzona również w późniejszych badaniach. W przeglądzie badań z 2015 roku Habets i van Cingel wykazali, że liczne publikacje potwierdzają wysoką efektywność protokołu Alfredsona w leczeniu tendinopatii ścięgna Achillesa.
Ćwiczenia z protokołu Alfredsona
Program obejmuje dwa ćwiczenia, do wykonania których potrzebny jest niewielkie stabilne podwyższenie (np. krawężnik, stopień drabiny czy klocek do jogi):
Ekscentryczne wspięcia na palce na prostych nogach:
Poszczególne pozycje w ćwiczeniach protokołu Alfredsona.
Stajemy przodostopiem na stopniu, w taki sposób by pięty wystawały poza jego krawędź;
Unosimy się na palcach obu nóg (pozycja A na grafice powyżej);
Powoli opuszczamy się na jednej nodze, tak by w pozycji końcowej pięta była poniżej stopnia (pozycja B na grafice powyżej);
Stojąc jednonóż w pozycji opuszczonej (pozycja B na grafice powyżej) dostawiamy drugą stopę na stopień i obunóż wykonujemy wspięcie na palce, wracając do pozycji wyjściowej (pozycja A).
Ekscentryczne wspięcia na palce przy ugiętych kolanach:
Ćwiczenie opisane wyżej można również wykonać w lekkim ugięciu kolan, co wzmaga aktywowanie mięśnia płaszczkowatego:
Utrzymując nogi zgięte w kolanach pod niewielkim kątem, stajemy przodostopiem na stopniu, w taki sposób by pięty wystawały poza jego krawędź;
Unosimy się na palcach obu nóg;
Powoli opuszczamy się na jednej nodze, tak by w pozycji końcowej pięta była poniżej stopnia (pozycja C na grafice powyżej);
Stojąc jednonóż w pozycji opuszczonej (pozycja C na grafice powyżej) dostawiamy drugą stopę na stopień i obunóż wykonujemy wspięcie na palce, wracając do pozycji wyjściowej, z zachowaniem ugięcia w kolanach.
Częstotliwość wykonywania ćwiczeń i ich progresja
Protokół Alfredsona w rehabilitacji tendinopatii zakłada wykonywanie ćwiczeń dwa razy dziennie, w trzech seriach po 15 powtórzeń, przez 12 tygodni. Kluczowym założeniem tej metody jest to, że ćwiczenia powinny być wykonywane nawet pomimo umiarkowanego bólu. To podejście stanowi istotne odejście od tradycyjnych metod leczenia kontuzji, które zazwyczaj opierają się na unikaniu dyskomfortu.
Warto jednak pamiętać, że każdy przypadek jest inny, dlatego przed rozpoczęciem rehabilitacji należy skonsultować się ze specjalistą, aby dostosować ćwiczenia do indywidualnego stanu zdrowia.
Jeśli ćwiczenia można wykonywać bez bólu, warto rozważyć ich progresję, np. poprzez dodanie obciążenia. Może to dodatkowo wzmocnić mięśnie i ścięgna, zwiększając ich odporność na przeciążenia.
Rola protokołu w prewencji kontuzji
Regularne stosowanie ćwiczeń ekscentrycznych może być skutecznym narzędziem w prewencji kontuzji, co jest szczególnie istotne dla biegaczy, których stawy (w tym staw skokowy) narażone są na powtarzalne obciążenia. Mechanizm prewencyjnego działania protokołu opiera się na:
Wzmocnieniu ścięgna: Regularne treningi ekscentryczne poprawiają strukturę i wytrzymałość ścięgna Achillesa, czyniąc je bardziej odpornym na mikrourazy.
Poprawie mechaniki ruchu: Wzmocnienie mięśni łydki pozwala na bardziej efektywne przenoszenie siły podczas biegu, zmniejszając ryzyko przeciążeń. W badaniach wykazano, że w wypadku jednostronnej tendinopatii ścięgna Achillesa, kończyna w której diagnozuje się tendinopatię ma z reguły słabsze mięśnie łydki.
Zmniejszeniu ryzyka kontuzji: Badania wykazały, że osoby, które regularnie wykonują ćwiczenia ekscentryczne, rzadziej doświadczają kontuzji (w tym nawrotów) takich jak tendinopatia.
Protokół Alfredsona w rehabilitacji
Dla biegaczy, którzy już zmagają się z tendinopatią ścięgna Achillesa, protokół Alfredsona jest skutecznym sposobem powrotu do zdrowia. Jego skuteczność w rehabilitacji wynika z kilku kluczowych czynników:
Stymulacja procesu naprawczego: Ekscentryczne ruchy prowadzą do kontrolowanego mikrouszkodzenia ścięgna, co stymuluje procesy regeneracyjne i przebudowę tkanki.
Redukcja bólu: Regularne stosowanie protokołu prowadzi do zmniejszenia odczuwania bólu, co potwierdziły liczne badania.
Brak konieczności przerwania aktywności fizycznej: W przeciwieństwie do wielu metod leczenia, protokół Alfredsona pozwala kontynuować treningi biegowe, o ile nie wywołują one nadmiernego nasilenia bólu.
Zalecenia praktyczne
Jeśli rozważasz wdrożenie protokołu Alfredsona, warto stosować się do poniższych wskazówek:
Diagnostyka: Nie diagnozuj się na własną rękę – dużo bezpieczniejsze będzie ustalenie przyczyn dolegliwości na podstawie badań i konsultacji ze specjalistą takim jak ortopeda czy fizjoterapeuta.
Konsultacja ćwiczeń z fizjoterapeutą: Choć protokół Alfredsona jest stosunkowo prosty, warto skonsultować się z profesjonalistą, aby upewnić się, że Twój stan zdrowia pozwala na jego wykonywanie oraz że ćwiczysz prawidłowo.
Systematyczność: Skuteczność protokołu zależy od regularności. Nawet kilkudniowe przerwy mogą wpłynąć na efekty terapii.
Dostosowanie obciążenia: Jeśli jesteśmy w stanie wykonywać ćwiczenia protokołu bez bólu, warto stopniowo zwiększać ich trudność, np. poprzez dodanie obciążenia w postaci trzymanego w dłoni hantla. Będzie to skutkowało kontynuacją adaptacji.
Monitorowanie objawów: Odczuwanie umiarkowanego bólu podczas ćwiczeń wykonywanych w trakcie występowania kontuzji jest akceptowalne, jednak nadmierny ból powinien skłonić do modyfikacji programu. Jeśli zastanawiasz się czy dyskomfort wywołany ćwiczeniem jest zbyt intensywny, skonsultuj się z fizjoterapeutą lub lekarzem.
Podsumowanie
Protokół Alfredsona to przydatne narzędzie w prewencji i rehabilitacji kontuzji ścięgna Achillesa, w tym stanu tendinopatii. Jego prostota, skuteczność i możliwość stosowania bez konieczności rezygnacji z aktywności fizycznej czynią go niezwykle cennym dla biegaczy. Ponadto, regularne wykonywanie ćwiczeń ekscentrycznych nie tylko zmniejsza ryzyko kontuzji, ale także poprawia efektywność biegania.
Źródła:
Alfredson H, Pietilä T, Jonsson P, Lorentzon R. Heavy-load eccentric calf muscle training for the treatment of chronic Achilles tendinosis. Am J Sports Med. 1998 May-Jun;26(3):360-6. doi: 10.1177/03635465980260030301. PMID: 9617396.
Doral MN, Alam M, Bozkurt M, Turhan E, Atay OA, Dönmez G, Maffulli N (May 2010). Functional anatomy of the Achilles tendon. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy. 18 (5): 638–643. doi:10.1007/s00167-010-1083-7.
Giddings VL, Beaupré GS, Whalen RT, Carter DR (March 2000). Calcaneal loading during walking and running. Medicine and Science in Sports and Exercise. 32 (3): 627–634. CiteSeerX 10.1.1.482.4683. doi:10.1097/00005768-200003000-00012.
Habets B, van Cingel RE. Eccentric exercise training in chronic mid-portion Achilles tendinopathy: a systematic review on different protocols. Scand J Med Sci Sports. 2015 Feb;25(1):3-15. doi: 10.1111/sms.12208. Epub 2014 Mar 20. PMID: 24650048.
Križaj L, Kozinc Ž, Löfler S, Šarabon N. The chronic effects of eccentric exercise interventions in different populations: an umbrella review. Eur J Transl Myol. 2022 Oct 21;32(4):10876. doi: 10.4081/ejtm.2022.10876. PMID: 36269123; PMCID: PMC9830406.
Z wykształcenia i zawodowo - analityk danych i programista. W czasie wolnym biegacz-amator, którego pasjonuje zgłębianie mechanizmów działania ludzkiego organizmu. W ramach swojego zamiłowania do sportu trenował w życiu pływanie, brazylijskie jiu-jitsu i biegi krótkodystansowe.