Fenix vs. Varta: porównanie dwóch czołówek

Jak one świecą, czyli sedno sprawy

Jak dotąd Fenix okazuje się lepszy, ale przy takiej olbrzymiej różnicy w cenie na pewno wygrałaby Varta. Jest nieco słabiej wykonana, i nie ma tak dobrych pasków, ale kosztuje ¼ ceny Fenixa. Czy po próbie świetlnej Fenix wstanie z popiołów?

Po włączeniu światełek następuje deklasacja Varty. Ilość generowanego przez Feniksa światła nie daje żadnych szans konkurentce. Przy włączonych najwyższych trybach Varta wygląda jak światełko na choince w porównaniu do HL30. Niemiecka konstrukcja w trybie normalnym daje mniejsza ilość użytecznego światła niż chińska w trybie średnim. Niby różnica to tylko kilka lumenów, ale światło budżetowego światełka jest bardziej skupione i oświetla niewielki obszar. Baterie bez problemu wytrzymują 2 godziny biegu (tyle najdłużej biegłem z włączonym światełkiem).

Varta w trybie 35 lm daje wystarczającą ilość światła do tego by biegać w łatwiejszym terenie. Gdy jednak wbiegniemy w bardziej wymagający teren z korzeniami, gałęziami czy kamieniami światła nieco brakuje. Mimo że posiada 5 diod oświetla mały obszar, jest całkiem jasna, w centralnym punkcie nawet jaśniejsza od Feniksa w trybie średnim, ale nieduża plama światła z delikatną łuną po bokach niedostatecznie oświetla obszar przed nami, żeby w pełni komfortowo biegać. Do szybkiego biegu raczej się nie sprawdzi. Ciężko będzie podzielić uwagę na szybkim biegu i unikaniu przeszkód pod nogami. W teren górski, na biegi ultra czy biegi na orientacje odpuśćmy ją sobie. Daje za mało światła, a zasięg w górach też będzie za mały. Zbiegi z tym światełkiem byłyby nie lada wyzwaniem. Krótko mówiąc można z nią biegać, ale na trasach łatwych i przez nas dobrze znanych.

Fenix w trybie turbo według producenta daje 200 lm. Po odpaleniu lampki w ciemności można się zdziwić dlaczego ta lampka tak słabo świeci. Tak mały zasięg przy 200 lm budzi pewne podejrzenia. Pierwsze co się nasuwa na myśl to chińska tandeta, albo może Chińczycy mają swoje lumeny i należy się cieszyć, że nie napisali 2000 lm. Okazuje się, że nie jest  to tandetne wykonanie czy oszustwo. Taki efekt był zamierzony, choć wielu na początku dziwi. Jeśli porównamy Feniksa do innych lampek okazuje się, że światło Feniska jest bardzo rozproszone, plama światła jest niezwykle duża  i oświetla dość równomiernie bardzo szeroki obszar. Tradycyjne lampki mają większy zasięg, ale wiązka jest bardziej skupiona dlatego też oświetlany jest węższy obszar. Rozwiązanie zastosowane w Feniksie bardzo dobrze spisuje się podczas biegu. Lampka zapewnia w trybie wysokim na tyle duży zasięg i szerokość światła, że bieganie jest całkowicie bezproblemowe. Mamy przed sobą na tyle długą plamę światła, że zobaczymy ewentualne przeszkody z odpowiednim wyprzedzeniem i na tyle szeroką, że będziemy mogli wybrać alternatywną drogą, dzięki której tą przeszkodę ominiemy. Lampka doskonale spisuje się gdy biegamy nawet w trudnym, ale znanym nam terenie. Gdy nie musimy wypatrywać drogi, szukać szlaku/oznaczeń, i musimy jedynie uważać na to co mamy pod nogami, to lampka zapewni nam tyle światła, że można ćwiczyć nawet interwały. Niemniej jednak brakuje nieco zasięgu. Do biegu i do świecenia pod nogi jest bardzo dobra, ale czasem chcemy zobaczyć coś w dalszej odległości, a wtedy ujrzymy ciemność.

W najsłabszym trybie lampka nadaje się co najwyżej na spacer. W trybie średnim można biegać, choć przy szybszym biegu trzeba być czujnym i nieco zwolnić. Nie ma również pewności biegu. Tryb wysoki jest optymalny. Można komfortowo biegać, nawet bardzo szybko, widoczność jest bardzo dobra, a baterie starczają na ponad 2 godziny (tyle najdłużej biegałem z włączonym światełkiem). Tryb turbo jest teoretycznie dwa razy mocniejszy od trybu wysokiego, ale szczerze mówiąc różnica wydaje się dużo mniejsza. Tryb turbo w łatwym terenie typu mazowieckie lasy, nie jest potrzebny (tryb średni z powodzeniem wystarcza). Doładowanie przydaje się gdy biegamy na trudnych ścieżkach, gdzie są kamienie, korzenie, gałęzie i inne tego typu przeszkody. Warto zaznaczyć, że ilość trybów zmniejsza się gdy baterie się rozładowują. Wciskamy przycisk do zmiany trybów, a światło się zmieni np. tylko raz. Widać sterownik tak zadecydował, że przy odpowiednio niskim stanie baterii dezaktywuje tryby.

Krótki zasięg ogranicza zastosowanie w cięższym, nieznanym terenie. Będziemy mieli duże kłopoty z dostrzeżeniem oznaczeń szlaków czy zawiłej ścieżki w górach. Niestety do działalności górskiej lampka się zbytnio nie nadaje.

Obydwie lampki nie wykazywały podczas biegu drżenia światła, a myślę, że każdego to zjawisko może doprowadzić do szału. Czasem podczas przeskakiwania powalonego drzewa czy gałęzi, oczywiście światło zadrży – szczególnie w Varcie, ale do biegania jest bardzo dobrze. Zarówno „niezniszczalna” Varta, jak i HL30 posiadają ruchomą w płaszczyźnie pionowej głowicę, dzięki czemu możemy ustawiać kąt świecenia. Regulacja jest taka sama w obu modelach, czyli zatrzaskujący się ząbek. System, mimo że bardzo prosty, wręcz prymitywny, działa jak potrzeba. Łatwo się reguluje, pewnie trzyma, podczas biegu ani razu żadna z lampek nie zmieniła swojego ustawienia.

Lampka Fenixa posiada jedną wadę, której ustrzegła się Varta, chodzi o sposób montowania baterii. W niemieckim modelu za docisk służą blaszki, dzięki temu łatwo po ciemku wsadzić baterie. W „chińczyku” zastosowano sprężynki, które można uszkodzić wsadzając w ciemnościach baterie i pozbawić się w ten sposób oświetlenia. W wielu czołówkach brakuje mi przymocowania klapki od baterii. Przy jej zmianie w ciemności zdarza się, że pokrywka wypadnie z rąk, i trzeba jej szukać. Przymocowanie jej na sznurku wyeliminowałoby ten problem

Porównanie zdecydowanie wygrał Fenix, którego lampka praktycznie w każdej kategorii górowała nad rywalem, ale dopiero próba świetlna pokazała bardzo dużą przewagę. Jeśli ktoś biega w kompletnych ciemnościach, szczególnie w terenie, to zdecydowanie warto zainwestować w porządne światło. Fenix na pewno spełni wymagania większości użytkowników, ale należy mieć świadomość, że ta lampka nie jest uniwersalna. Jeśli ktoś chce mieć jedną lampkę do biegania, na maratony ultra, do turystyki górskiej, powinien poszukać innego modelu. Jeśli natomiast ma być to lampka typowo biegowa (treningowa), to jest to świetny wybór,  nie tylko lepszy od Varty, ale ogólnie znakomity produkt do biegania, który naprawdę nie pozostawia wiele do życzenia. Jest bardzo wygodna i stabilna, nie waży wiele i daje bardzo dużo użytecznego do biegania światła. Ta lampka sprawia, że w ciemnościach możemy cieszyć się niemal nieograniczonym bieganiem. Vartę można polecić osobom które, biegają w oświetlonym terenie, ale muszą pokonać tylko jakiś krótki ciemny kawałek lub trenują po w miarę równych drogach czy ścieżkach w innym wypadku może nas spowalniać i wymagać wzmożonej koncentracji. Trzeba przyznać, że lampka Varty z paskami od Feniksa byłaby naprawdę przyzwoitym budżetowym rozwiązaniem. Nie powalałaby na kolana jeśli chodzi o ilość światła, ale dałoby się z nią biegać. Ponadto wykonanie byłoby przyzwoite, znacznie lepsze od dużej części lampek dostępnych w serwisach aukcyjnych, które może świecą mocnieją, ale często padają po kilku użyciach.

Zdjęcia przedstawiają działanie światełek w różnych trybach (pierwsze trzy zdjęcia – Fenix, czwarte Varta). Niestety najsłabsze tryby zarówno w Varcie jak i Feniksie nie zostały w terenie przez aparat wychwycone.

Lampkę Fenix HL30 udostępniła do testów Kolba, dystrybutor marki Fenix.