WingsForLife WorldRun – jak wyglądała rywalizacja czołówki

30 minut po starcie zawodników wyruszyły na trasę samochody pościgowe, będące ruchomą metą. w Polsce za kierownicą „kaczer kara” 😉 usiadł Adam Małysz, z zadaniem, by przez pierwszą godzinę jechać z prędkością 15 km /h a potem co godzinę przyspieszać do 16, 17, 20 i 35 km.

W Polsce najlepszą zawodniczką okazała się faworytka, Agnieszka Janasiak, która przebiegła blisko 40 km. Nie ona jednak była tego dnia najlepszą Polską, ale Dominika Stelmach, zwyciężczyni zeszłorocznej polskiej edycji, która biegła w Australii, gdzie bieg odbywał się w nocy. Dominice udało się osiągnąć świetny wynik, pond 55 km.

Najlepszą zawodniczka na świecie została Kayori Yoshida z Japoni, która przebiegła imponujący dystans blisko 66 km

Szczególnie ciekawy polski wątek miał miejsce w Kanadzie. Biegł tam zwycięzca zeszłorocznej polskiej edycji Bartek Olszewski. Razem z Bartkiem biegło kilku niezłych zawodników, a zwłaszcza 25 letni Zachary Ornelas, z życiówką w maratonie sprzed dwóch lat 2:20. Jednak Bartek okazał się lepszy, wygrał Kanadyjską edycję, nie tylko, że z nawiązką poprawił swój zeszłoroczny rekord, ale i rekord należący do zwycięzcy obydwu dotychczasowych edycji Etiopczyka Ketemy oraz wziął udział w emocjonującym pojedynku o pierwsze miejsce na świecie, zajmując w końcu w skali świata znakomite drugie miejsce (82,4 km).

Jednak absolutnie bezkonkurencyjny okazał sie 44 letni Włoch, Giorgio Calcatera, trzykrotny Mistrz Świata w biegu na 100km, który mimo, że w startował w obydwu poprzednich edycjach to zajmował zawsze czwarte miejsce. W tym roku pokazał, że nie tylko nie ma sobie równych, ale i wynik (88,4 km) jaki osiągnął jest nowym rekordem Wings ForLife, o bliso 9 km lepszym od wyniku Etiopczyka Ketemy z zeszłego roku.

Walka o zwycięstwo w Polsce

Najlepszym zawodnikiem w Polsce (i dziewiątym na świecie), zgodnie z przewidywaniami został Tomek Walerowicz, który przebiegł ponad 71 km. Od samego początku bardzo mocny atak przypuścił Artur Jabłoński, który biegnąc po 3:30 – 3:35 w okolicach 10 km miał 2 minuty przewagi nad goniącymi go Tomkiem Walerowiczem i Pawłem Grzonką. Jednak jego przewaga stopniowo sie zmniejszała, aż w końcu w okolicach 30 km doszli go koledzy. Artur był bardzo zmęczony i nie był w stanie utrzymać już ich tempa. Kilka minut później, razem do tej pory biegnący duet Walerowicz – Grzonka rozdzielił się. Paweł uzyskał nad Tomkiem kilkadziesiąt metrów przewagi która jednak przestała się powiększać. Dokładnie w miejscu, gdzie zawodnicy mieli za sobą dystans maratonu, na punkcie żywieniowym Paweł Grzonka zszedł z trasy na skutek jak mówił skurczów łydki. Tomkowi Walerowiczowi nikt nie był już wtedy w stanie zagrozić w zwycięstwie, mimo, że wyraźnie zwolnił. Temperatura na trasie nie była bardzo wysoka, ale wiał mocny wiatr, bardzo utrudniający trzymanie tempa.

Na całym świecie, w biegu startowali także zawodnicy z uszkodzonym rdzeniem kręgowym jadący na wózkach. Na badania nad leczeniem problemu przerwanego rdzenia kręgowego zebrano 6 mln Euro.

Pierwsza dziesiątka: