Motywacje Borżakowskiego: Moskwa, Łużniki, Rudisha

Mistrz olimpijski (na zdjęciu obok, fot. Erik van Leeuwen, wikipedia.org) w rozmowie Nikołajem Dołgopolowem rozmawia o swoim przygotowaniu do Moskwy 2013 i o szansach na uzyskanie wyniku poniżej 1:42.

Trenuję ciężko i rzeczywiście zrzuciłem trochę wagi, ale ważę obecnie 73 kg, więc nie jestem jeszcze aż tak chudy, tak myślę.

Tak, ale jest on dla mnie bardzo ważny. Po raz pierwszy w moim życiu Mistrzostwa Świata odbywają się w Rosji.

800 m coraz bardziej przypomina sprint. Biegacze biegną bardzo szybko od startu do mety, co najlepiej pokazał Rudisha w zeszłym roku. Ale w przeszłości również mieliśmy świetnych biegaczy, którzy zdecydowanie dominowali nad pozostałymi. Ta konkurencja ma swoje wzloty i upadki. Był sezon, że Sebastian Coe uzyskał wynik 1:41, jednak gdy przeszedł na emeryturę nikt przez długi czas nie był w stanie zbliżyć się do jego rezultatów. Potem Wilson Kipketer ustanowił rekord świata – także uzyskując wynik w okolicach 1:41. Potem też nikt nie był w stanie się do niego zbliżyć. Dopiero teraz pojawił się Rudisha, który biega bardzo szybko, bije rekordy i sprawia, że korzystają na tym inni biegacze. Ja w swojej karierze uzyskiwałem wyniki w granicach 1:42 wiele razy. Ale nigdy nie biegłem po to by poprawiać rekordy, zawsze moim celem były zwycięstwa. Myślę, że gdybym w swojej najlepszej formie życiowej mógł rywalizować z Rudishą mógłbym zbliżyć się do wyniku 1:40. Być może wtedy to ja byłbym rekordzistą, ale nie potrzebowałem rekordów.

Oczywiście zwycięstw. I może dzięki temu moja kariera trwa tak długo.

Start w Moskwie to jest to co zaplanowaliśmy z moim trenerem od dawna, ale Mistrzostwa Świata w Rosji nie będą końcem mojej kariery. Chciałbym jeszcze wystartować w 2016 roku w Rio de Janeiro jeśli mój trener nie będzie miał nic przeciwko. Nie czuję się na to za stary.

Umysł odgrywa oczywiście bardzo dużą rolę. Kiedy trenuję, nie czuję tego w jakim jestem wieku. Jedną rzeczą, która stanowi różnicę jest to, że potrzebuję więcej czasu na regenerację. Jeżeli wykonuję powtórzeniowy trening szybkościowy i biegam krótkie odcinki to potrzebuję więcej czasu na odpoczynek między nimi i tylko tyle.

Nie boję się niczego. Wierzę w Boga. Jeśli ulegniesz wypadkowi to znaczy, że tak miało być. W zeszłym roku doznałem kontuzji przed Igrzyskami w Londynie. Trenowałem zbyt ciężko, ale musiałem to robić, aby mieć szansę w rywalizacji z Rudishą.

.

Oczywiście, że jestem. 1:42 jest realne, jeśli nie będę miał żadnych problemów zdrowotnych. Mój organizm jest w stanie biegać jeszcze tak szybko. Udowodniłem to już kilka razy, m.in. w 2008, w 2010 roku w Monako, a nawet w 2011 roku. W zeszłym sezonie nie byłem w stanie biegać szybko ze względu na kontuzję, ale uwierz mi – wszystko jest jeszcze możliwe.

Zawsze jestem zmotywowany. Przed laty moim marzeniem było zwycięstwo na Igrzyskach Olimpijskich. I w końcu udało mi się to. Teraz chcę wygrać Mistrzostwa Świata. Więc teraz moją motywacją jest: Moskwa, Łużniki, Rudisha.

Nie ma żadnych wzorców, mam ulubionego sportowca – jest nim Wilson Kipketer.