Mistrzostwa Europy w Biegach Górskich w Arco nad Gardą

Rejon, w którym odbywały się zawody jest mekką dla wszelkiego rodzaju
sportów górskich, choć zawody w Arco dalekie były od typowego biegu górskiego. Arco, położone jest pięć kilometrów od północnych brzegów jeziora Garda. Nad Arco dominuje wzniesienie z ruinami zamku i także właśnie tamtędy poprowadzona była trasa, której większość wiodła uliczkami miasta. Juniorki biegały jedną pętlę (4 km), seniorki i juniorzy dwie pętle (8,5 km) a seniorzy trzy pętle (12,3 km).

Na mecie Bernard Dematteis powiedział:

„Miałem sen, dotrzeć do
mety z Martinem, moim bratem bliźniakiem. W ostatnich dniach
wyobrażałem sobie tę sobie scenę i kiedy to okazało się możliwe czułem w
sobie burzę emocji. Dla mnie to o wiele większą wartość niż zwycięstwo z
20 sekundową przewagą, jak miało to miejsce w Gap w 2014 (Bernard
zdobył wtedy złoto, Martin brąz, przyp. red). Są rzeczy, które
wykraczają poza sukces i po trzydziestu latach spędzonych obok Martina,
czułem, że tak musiało być. „

Bernard tego nie powiedział,
ale chodziło w tym także o osobistą tragedię Martina, któremu rok temu
umarł jedenastomiesięczny syn Mateusz. 

„Łatwo jest teraz rozmawiać – powiedział Martin – oczywiście
dziękuję Bernardowi, to spełnienie marzeń. To był rok, powrotu, po
wielu trudnościach, był prawdziwym odrodzeniem w sporcie, myślałem cały
czas o Mateuszu i wszystkich osobach, które dały mi siłę, aby to
wszystko zrobić, dziś i w ciągu ostatnich miesięcy „

Źródło, fidal.it

Wśród seniorek, najlepiej pobiegła Emily Colligne z Wielkiej Brytanii, rozmowę z nia i fragmenty biegu możecie zobaczyć na filmie:

Najwyżej sklasyfikowaną w naszej reprezentacji została Łucja Wiktorowicz, która na dystansie 4 km zajęła czwarte miejsce. Pozostali Polscy reprezentanci zajęli miejsca poza pierwszą dziesiątką, najwyżej Anna Celińska (11) i Piotr Łobodziński (16).

Ania Celińska, która w naszej reprezentacji zajęła najwyższą, jedenastą lokatę powiedziała nam po biegu:

Bardzo nietypowa jak na górski bieg trasa, dużo asfaltu, betonu, kostki, schodów. Nawet nie zakładałam górskich butów bo to nie miałoby sensu, tylko biegłam w asfaltowych startówkach. Teoretycznie Klasyczny bieg anglosaski, czyli góra-dół, ale doprowadzony do ekstremum, co akurat było ciekawe. Były nawet fragmenty biegu po schodach na terenie zamku, gdzie trzeba było wbiec na wieżę. Chciałam zmieścić się w pierwszej dziesiątce, niestety zabrakło dosłownie sekundy, Niemka wygrała ze mną na finiszu na ostatnich 300 metrach.

Pytana czy trasa była technicznie trudna powiedziała: Problemem był ulewny deszcz, który padał jeszcze dwadzieścia minut przed startem i asfalt miejscami zrobił się bardzo śliski, co w połączeniu z ostrymi zakrętami, dużą prędkością znacznie podnosiło poziom ryzyka. Było naprawdę dużo wywrotek, jedna z nich źle się skończyła dla naszego juniora Krzyśka, który wylądował w szpitalu.

Co ciekawe, zwycięzcy biegu, bracia Dematteis, biegli w butach klasyfikowanych jako treningowe: Adidas Energy Boost 3.

Wyniki: