50 najwybitniejszych biegaczy świata – znamy zwycięzców rankingu

---

Niedawno prezentowaliśmy wam pierwszą część naszego rankingu na najlepszych biegaczy w historii. Teraz przyszedł czas, by przedstawić tych, którzy w naszej punktacji uzyskali najlepszy dorobek. Przed nami miejsca od 25 do tego, który okazał się w naszym rankingu tym najlepszym!

25. miejsce: Mohammed Gammoudi (Tunezja)

Złoto IO: x1
Srebro IO: x2
Brąz IO: x1
Razem: 200 pkt

Tunezyjczyk zdobywał medale aż na trzech igrzyskach olimpijskich. W 1964 roku w Tokio miał srebro na 10 000 m. Najbardziej udany start zaliczył cztery lata później w Meksyku. Na 5000 m nieznacznie wygrał batalię o olimpijskie złoto z Kipchoge Keino. Na dwukrotnie dłuższym dystansie zdobył brąz. W Monachium Gammoudi wywalczył srebrny medal na 5000 m, a lepszy okazał się tylko Lasse Viren. Być może przez Fina stracił miejsce na podium na 10 000 m. W trakcie tej rywalizacji Viren upadł na bieżnię, przez co przewrócił się też Tunezyjczyk. Gammoudi stracił dużo dystansu i wycofał się z biegu.

24. miejsce: Paul Tergat (Kenia)

Srebro IO: x2
Srebro MŚ: x2
Brąz MŚ: x1
Rekord świata: x2
Razem: 210 pkt

Tak jak Silheshi Sihine przegrywał z Kenenisą Bekele walkę o złote medale, tak Paul Tergat nie był w stanie wygrać z Haile Gebrselassie. Kenijczyk zdobył pięć medali wielkich imprez, w tym cztery srebrne i za każdym razem był za plecami genialnego Etiopczyka. Te medale Tergat wywalczył na 10 000 m. W 1997 roku na tymdystansie poprawił też rekord świata – 26:27.85. Musiał mieć przy tym o tyle większą satysfakcję, że rekord odebrał Gebrselassie. Rok później Etiopczyk pobiegł jeszcze szybciej i Tergat znów musiał pogodzić się z pozycją numer dwa. W 2003 roku Kenijczyk pobił rekord świata podczas maratonu w Berlinie – 2:04:55. Był to pierwszy rekord świata w maratonie oficjalnie uznany przez IAAF. Ten rekord przetrwał cztery lata i oczywiście został poprawiony przez Gebrselassie.

23. miejsce: Waldemar Cierpinski (NRD)

Złoto IO: x2
Brąz MŚ: x1
Razem: 210 pkt

Dwa złote medale olimpijskie zdecydowały o tym, że to Cierpinski jest wyżej w rankingu niż Tergat. Reprezentant NRD pierwszy tytuł mistrza olimpijskiego wywalczył w 1976 roku w Montrealu. Cztery lata później w Moskwie znów był najlepszy i tym samym powtórzył sukces Abebe Bikili, który jako pierwszy zdobył dwa złote medale olimpijskie w maratonie. Trzeba jednak pamiętać, że Cierpinski dwukrotnie startował na igrzyskach w dość okrojonej stawce. W Montrealu przez bojkot zabrakło większości państw afrykańskich, a w Moskwie nie było reprezentacji sprzeciwiających się polityce ZSRR. Z drugiej strony sam padł ofiarą bojkotu państw bloku wschodniego i nie mógł startować w 1984 roku w Los Angeles.

22. miejsce: Birmin Kipruto (Kenia)

Złoto IO: x1
Srebro IO: x1
Złoto MŚ: x1
Srebro MŚ: x1
Brąz MŚ: x2
Razem: 220 pkt

W 2004 roku w wieku 19 lat został wicemistrzem olimpijskim w biegu na 3000 m z przeszkodami. Trzy lata później w Osace został mistrzem świata, a w następnym roku w Pekinie sięgnął po olimpijskie złoto. Ostatni medal na wielkiej imprezie również zdobył w stolicy Chin. Na mistrzostwach świata w 2015 roku wywalczył brąz. Kipruto nigdy nie poprawił rekordu świata, ale jest posiadaczem drugiego najlepszego wyniku w historii. W 2011 roku podczas mityngu Diamentowej Ligi w Monako pobiegł w czasie 7:53.64. Tylko jednej setnej sekundy zabrakło mu, by wyrównać rekord świata Saifa Saaeeda Shaheena.

21. miejsce: Miruts Yifter (Etiopia)

Złoto IO: x2
Brąz IO: x1
Razem: 220 pkt

Yifter ma lepszy dorobek olimpijski od Kipruto, dlatego jest wyżej. W 1972 roku w Monachium sięgnął po swój pierwszy medal igrzysk olimpijskich. Na 10 000 m wywalczył brąz. Był też jednym z faworytów na 5000 m, ale nie przyszedł na czas na stadion i został zdyskwalifikowany. Winą obarczył za to etiopskich działaczy, ale to biegacz poniósł konsekwencje. Nie tylko stracił szanse na medal, ale został też uznany w kraju za zdrajcę i osadzony w więzieniu na 9 miesięcy. Tam nie zaprzestał treningów. W 1976 roku nie mógł wystartować na igrzyskach w Montrealu z powodu bojkotu państw afrykańskich, ale cztery lata później na moskiewskiej olimpiadzie okazał się bezkonkurencyjny. Wywalczył złoto na 5000 i 10 000 m. Yifter to postać zagadkowa. Oficjalnie urodził się w 1944 roku w Adigrat, ale źródła nie są jednoznaczne i możliwe, że był starszy, niż w oficjalnych metrykach.

20. miejsce: Alain Mimoun (Francja)

Złoto IO: x1
Srebro IO: x3
Razem: 220 pkt

Mimoun był bardziej wszechstronnym biegaczem, niż Yifter, dlatego jest wyżej w rankingu. Gdyby nie II wojna światowa, być może Francuz miałby jeszcze bardziej pokaźny dorobek medalowy. Pierwsze olimpijskie podium wywalczył w 1948 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie. Był drugi na 10 000 m i przegrał tylko z Emilem Zátopkiem. Cztery lata później w Helsinkach miał dwa srebrne medale – na 5000  i 10 000 m. I tym razem znów musiał uznać wyższość genialnego Czecha. Swoje największe marzenie zrealizował dopiero na Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku. Tym razem wystartował w maratonie i okazał się bezkonkurencyjny, a do tego w końcu pokonał Zátopka, który zajął dopiero 6. miejsce. Rywalizacja Francuza z Czechem przeszła do historii sportu. Mimoun zwykle przegrywał, dlatego nazywano go „Cieniem Zátopka” albo „Wiecznie drugim”.

19. miejsce: Said Aouita (Maroko)

Złoto IO: x1
Złoto MŚ: x1
Rekord świata: x2
Razem: 220 pkt

Aouita był prawdziwym geniuszem, który należał do światowej czołówki na kilku dystansach. Sukcesy odnosił od 800 m do 10 000 m. Do tego rankingu nie wliczaliśmy dorobku, jaki osiągnął na średnich dystansach, dlatego w ramach rekompensaty jest wyżej w rankingu od Mimouna czy Yiftera. W 1984 roku został mistrzem olimpijskim na 5000 m, a trzy lata później na tym dystansie wywalczył złoto mistrzostw świata. W 1985 roku poprawił rekordy świata na 1500 m i 5000 m. Dwa lata później na 5000 m znów osiągnął najlepszy wynik w historii i jako pierwszy pobiegł poniżej 13 minut (12:58.39). Od września 1983 do września 1990 roku wygrał 115 ze 119 wyścigów, w których wziął udział.

18. Conseslus Kipruto (Kenia)

Złoto IO: x1
Złoto MŚ: x2
Srebro MŚ: x2
Brąz MŚ: x1
Razem: 230 pkt

Najlepszy specjalista od biegu na 3000 m z przeszkodami w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Pięć razy z rzędu stał na podium mistrzostw świata, a dwukrotnie na najwyższym jego stopniu (2017 i 2019 roku). Do tego dorzucił olimpijskie złoto z 2016 roku.

17. miejsce: Anders Gärderud (Szwecja)

Złoto IO: x1
Rekord świata: x4
Razem: 260 pkt

Żaden inny zawodnik tak często nie poprawiał rekordu świata na 3000 m z przeszkodami. Po raz pierwszy dokonał tego w 1972 roku. Potem trzykrotnie z rekordu świata cieszył się Kenijczyk Ben Jipcho, ale potem w latach 1975-1976 to Szwed ustrzelił rekordowego hattricka. Ostatni raz poprawił rekord podczas Igrzysk Olimpijskich w Montrealu (8:08.0). Wówczas srebrny medal wywalczył Bronisław Malinowski. Dwa lata wcześniej na mistrzostwach Europy to Polak miał złoto, a Gärderud srebro.

16. miejsce: Ron Clarke (Australia)

Brąz IO: x1
Rekord świata: x6
Razem: 260 pkt

Clarke nie miał olimpijskiego złota, tak jak Gärderud, ale mimo wszystko był zawodnikiem, który przez pryzmat osiąganych wyników zdominował biegi na 5000 i 10 000 m. Na tym krótszym dystansie czterokrotnie poprawił rekord świata, jako pierwszy w historii zszedł poniżej 13 minut i 30 sekund. Na 10 000 m dwa razy cieszył się z najlepszego wyniku w historii i jako pierwszy pobiegł poniżej 28 minut. Clarke nie był jednak typem zawodnika na duże imprezy. Brakowało mu odpowiedniego finiszu, dlatego jego dorobek olimpijski jest dość skromny. Dodajmy też, że jako 19-latek dostąpił zaszczytu, by zapalić znicz olimpijski na ceremonii otwarcia igrzysk w Melbourne w 1956 roku.

15. miejsce: Volmari Iso-Hollo (Finlandia)

Złoto IO: x2
Srebro IO: x1
Brąz IO: x1
Razem: 260 pkt

Znakomity dorobek olimpijski sprawia, że to Iso-Hollo jest wyżej w rankingu od Clarke’a czy Gärderuda. Fin był naturalnym następcą swoich wyśmienitych rodaków – Paavo Nurmiego i Ville Ritoli. Na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1932 roku zdobył złoto na 3000 m z przeszkodami. Podczas tego biegu sędzia źle przeliczył liczbę okrążeń i zawodnicy pokonali o jedno kółko za dużo. Gdyby nie ten błąd, to Iso-Hollo poprawiłby rekord świata. Do mistrzostwa dorzucił też srebro na 10 000 m, gdzie przegrał tylko z Januszem Kusocińskim. Cztery lata później w Berlinie jako jedyny zawodnik w historii obronił olimpijskie złoto na 3000 m z przeszkodami. Dołożył do tego brąz na 10 000 m.

14. miejsce: Abebe Bikila (Etiopia)

Złoto IO: x2
Rekord świata: x2
Razem: 280 pkt

Legenda maratonu, zawodnik, który zapoczątkował dominację afrykańskich długodystansowców. W 1960 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie zdobył złoty medal w maratonie. Biegnąc boso poprawił rekord świata (2:15:16.2). Tym samym stał się pierwszym biegaczem długodystansowym z Afryki, który został mistrzem olimpijskim. Cztery lata później obronił tytuł podczas Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Ponownie poprawił rekord świata (2:12:11.2), mimo że półtora miesiąca wcześniej miał operację wycięcia wyrostka robaczkowego. Bikila stał się pierwszym zawodnikiem, który obronił olimpijskie złoto w maratonie. Był to też ostatni olimpijski maraton, na którym ustanowiono rekord świata. W 1968 roku w Meksyku chciał kolejny raz sięgnąć po złoto, ale nie ukończył startu. Rok później w wyniku wypadku samochodowego został inwalidą. Mimo, że musiał się poruszać na wózku, to wciąż pozostawał aktywny i rywalizował z zawodach łuczniczych dla niepełnosprawnych. Zmarł w 1973 roku.

13. miejsce: Moses Kiptanui (Kenia)

Srebro IO: x1
Złoto MŚ: x3
Srebro MŚ: x1
Rekord świata: x3
Razem: 300 pkt

To najwyżej sklasyfikowany w naszym rankingu zawodnik, który nigdy nie został mistrzem olimpijskim. Kiptanui był przede wszystkim specjalistą od 3000 m z przeszkodami. Na tym dystansie dwukrotnie poprawiał rekord świata. W 1995 roku jako pierwszy pobiegł poniżej 8 minut (7:59.18). Trzykrotnie z rzędu został mistrzem świata (1991, 1993 i 1995). Jedyny olimpijski medal wywalczył w Atlancie w 1996 roku. Zdobył wówczas srebro. Kiptanui był też rekordzistą świata na 5000 m. W czerwcu 1995 roku odebrał ten tytuł samemu Haile Gebrselassie (12:55.30). Dwa miesiące później Etiopczyk odzyskał rekord świata.

12. miejsce: Joshua Cheptegei (Uganda)

Złoto IO: x1
Srebro IO: x1
Złoto MŚ: x2
Srebro MŚ: x1
Rekord świata: x2
Razem: 320 pkt

W 2020 roku odebrał dwa rekordy świata wielkiemu Kenenisie Bekele. Najpierw 14 sierpnia na mityngu Diamentowej Ligi w Monako przebiegł 5000 m w czasie 12:35.36, czym poprawił rekord Etiopczyka (12:37.35). 7 października w Walencji osiągnął najlepszy wynik w historii w biegu na 10 000 m (26:11.00). Poprzedni rekord Bekele wynosił 26:17.53. Rok później na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio Cheptegei zdobył złoto na 5000 m i srebro na 10 000 m. W dorobku ma też dwa tytułu mistrza świata na 10 000 m (2019 i 2022 rok).

11. miejsce: Hannes Kolehmainen (Finlandia)

Złoto IO: x3
Rekord świata: x2
Razem: 380 pkt

Zawodnik, który zapoczątkował fińską dominację w biegach długodystansowych. Kolehmainen zdobył cztery złote medale olimpijskie, ale tytułu w biegu przełajowym nie braliśmy pod uwagę. Na Igrzyskach w Sztokholmie w 1912 roku wywalczył trzy tytuły mistrza olimpijskiego – na 5000 m, 10 000 m i we wspomnianym biegu przełajowym. Na 5000 m ustanowił rekord świata (14:36.6). Z powodu I wojny światowej nie mógł poprawić swojego dorobku cztery lata później. Musiał czekać osiem lat na kolejny olimpijski triumf. W 1920 roku w Antwerpii zwyciężył w maratonie i ponownie poprawił rekord świata (2:32:35.8). Później tylko Emil Zátopek zdobył złote medale olimpijskie na 5000 m, 10 000 m i w maratonie. Kolehmainen wraz z Paavo Nurmin zapalał znicz olimpijski na Igrzyskach w Helsinkach w 1952 roku.

10. miejsce: Wołodymyr Kuc (ZSRR)

Złoto IO: x2
Rekord świata: x5
Razem: 400 pkt

W 1954 roku w Bernie został mistrzem Europy na 5000 m i po raz pierwszy w karierze poprawił rekord świata (13:56,6). Najlepszy wynik w historii odebrał Zátopkowi, który w Bernie zajął trzecie miejsce na 5000 m. Dwa lata później na Igrzyskach Olimpijskich w Melbourne zdobył złote medale na 5000 m i 10 000 m. Kuc cztery razy poprawiał rekord świata na 5000 m (dwukrotnie w 1954, 1955 i 1957 roku) i raz na 10 000 m (1956 rok). Z powodów zdrowotnych zakończył karierę w 1959 roku. W życiu prywatnym już tak sobie nie radził. Miał problemu z otyłością i alkoholizmem. Zmarł po przedawkowaniu leków nasennych, które popił alkoholem. Miał 48 lat.

9. miejsce: Eliud Kipchoge (Kenia)

Złoto IO: x2
Srebro IO: x1
Brąz IO: x1
Złoto MŚ: x1
Srebro MŚ: x1
Rekord świata: x2
Razem: 400 pkt

Kuc w porównaniu do Kipchoge nie miał możliwości, by zdobyć medale na mistrzostwach świata. Mimo to wyżej w naszym rankingu postawiliśmy Kenijczyka, który od wielu lat należy do najlepszych zawodników na świecie, a do tego jest bardziej wszechstronny, niż był reprezentant ZSRR. Swój pierwszy medal na wielkiej imprezie Kipchoge zdobył już na mistrzostwach świata w 2003 roku. Niespełna 19-letni Kenijczyk wygrał wówczas na 5000 m, a w pokonanym polu zostawił dwie legendy – Hichama El Guerrouja i Kenenisę Bekelę. Rok później na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach zdobył brązowy medal. Cztery lata później w Pekinie został wicemistrzem olimpijskim. Kolejne, jeszcze większe sukcesy odnosił w maratonie. Tak jak Abebe Bikila i Waldemar Cierpinski został dwukrotnym mistrzem olimpijskim na tym dystansie. Dwa razy poprawiał też rekord świata. W tym roku w Berlinie ustanowił aktualny najlepszy wynik w historii– 2:01:09. Kipchoge zasłynął też z tego, że jako jedyny zawodnik pokonał dystans maratonu poniżej dwóch godzin. Ten wyczyn nie został jednak uznany za oficjalny, ponieważ dla Kenijczyka przygotowano idealne warunki, których nie miałby podczas normalnego startu. Na każdym kilometrze pomagali mu pacemakerzy, otrzymywał napoje w dowolnym momencie, a do tego jechał przed nim samochód wyznaczający linię na rekord świata.

8. miejsce: Ezekiel Kemboi (Kenia)

Złoto IO: x2
Złoto MŚ: x4
Srebro MŚ: x3
Razem: 420 pkt

Najbardziej utytułowany zawodnik w historii biegu na 3000 m z przeszkodami. W 2004 roku po raz pierwszy został mistrzem olimpijskim. Cztery lata później przeżył duże rozczarowanie zajmując dopiero 7. miejsce. Złoto ponownie zdobył w Londynie w 2012 roku. Imponujący ma też dorobek mistrzostw świata. W jednej konkurencji wywalczył aż siedem medali, czego nie dokonał żaden inny lekkoatleta. Pierwsze trzy mistrzostwa kończył ze srebrnymi medalami, a od 2009 do 2015 roku zawsze przywoził złoto.

7. miejsce: Ville Ritola (Finlandia)

Złoto IO: x3
Srebro IO: x2
Rekord świata: x2
Razem: 460 pkt

Obok Paavo Nurmiego to najwybitniejszy długodystansowiec, który startował w okresie międzywojennym. Zdobył pięć złotych medali olimpijskich, ale dwa z nich wywalczył w konkurencjach drużynowych, których nie braliśmy pod uwagę w tym rankingu. W 1924 roku po raz pierwszy poprawił rekord świata na 10 000 m. Dwa tygodnie później na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu sięgnął po złoty medal na tym dystansie i znów ustanowił rekordowy wynik (30:23.2). Na tych igrzyskach zdobył aż cztery złote medale (10 000 m, 3000 m z przeszkodami, 3000 m drużynowo, bieg przełajowy drużynowo) i dwa srebrne (5000 m i bieg przełajowy). Cztery lata później w Amsterdamie zdobył złoto na 5000 m, wygrywając z Nurmim. Na 10 000 m był drugi za plecami swojego wielkiego rywala z reprezentacji.

6. miejsce: Lasse Virén (Finlandia)

Złoto IO: x4

Rekord świata: x2

Razem: 480 pkt

W latach 1912-1936 fińscy biegacze zdobyli 16 złotych medali olimpijskich na 23 możliwe na dystansach 3000 m z przeszkodami, 5000 m, 10 000 m i w maratonie. Po II wojnie światowej upadła potęga fińskiej szkoły biegania. Do czasów świetności i to w wielkim stylu nawiązał dopiero Lasse Virén. Na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium w 1972 roku zdobył złoto na 5000 i 10 000 m. Na tym dłuższym dystansie poprawił rekord świata (27:38.35). Cztery lata później jako pierwszy w historii obronił tytułu na obu dystansach. Ten wyczyn powtórzył dopiero Mohamed Farah. Virén nie zrobił takiej kariery na mistrzostwach Europy, gdzie zdobył tylko jeden brązowy medal na 5000 m.

5. miejsce: Paavo Nurmi (Finlandia)

Złoto IO: x3
Srebro IO: x3
Rekord świata: x4
Razem: 580 pkt

Każdego z pierwszej piątki tego rankingu śmiało można uznać za najlepszego długodystansowca w historii. Nurmi ma w kolekcji 9 złotych medali olimpijskich i 3 srebrne. Takiego dorobku nie posiada żaden inny lekkoatleta. Do tego rankingu wzięliśmy jednak pod uwagę tylko trzy złote medale. Nie wliczaliśmy tu tytułów w konkurencjach drużynowych (trzy złota), a także indywidualnych na 1500 m oraz w biegu przełajowym (trzy złota). W 1920 roku na Igrzyskach w Antwerpii zdobył trzy złota (10 000 m, bieg przełajowy, bieg przełajowy drużynowo) i srebro (5000 m). Cztery lata później w Paryżu dokonał jeszcze bardziej niebywałych wyczynów. Jako jedyny lekkoatleta wywalczył na jednych igrzyskach aż pięć złotych medali (1500 m, 5000 m, 3000 m drużynowo, bieg przełajowy, bieg przełajowy drużynowo). Pomiędzy zwycięstwem na 1500 m, a 5000 m miał tylko 26 minut przerwy. Tylko Hicham El Guerrouj powtórzył osiągnięcie Nurmiego zdobywając na jednych igrzyskach złoto na 1500 i 5000 m. W 1928 roku w Amsterdamie Nurmi zdobył złoto na 10 000 m i dwa srebra na 5000 m i 3000 m z przeszkodami. Fin miał zamiar też wystartować w maratonie w 1932 roku na Igrzyskach w Los Angeles, ale został wykluczony za naruszenie przepisów dotyczących amatorstwa. Zarzucono mu wówczas zbyt wysokie koszty podróży. 20 lat później został zrehabilitowany i dostąpił zaszczytu, by zapalić znicz olimpijski na igrzyskach w swoim kraju. Po dwa razy poprawiał rekordy świata na 5000 m i 10 000 m. Miał też rekord na 1500 m. W 1924 roku w Helsinkach w ciągu godziny poprawił dwa rekordy świata – na 1500 m i 5000 m. To pierwszy sportowiec, któremu za życia postawiono pomnik. Jego sukcesy doceniali też ludzie kultury. Kazimierz Wierzyński poświęcił mu wiersz w tomie „Laur olimpijski”.

4. miejsce: Kenenisa Bekele (Etiopia)

Złoto IO: x3
Srebro IO: x1
Złoto MŚ: x5
Brąz MŚ: x1
Rekord świata: x3
Razem: 670 pkt

Kolejny z pięciu wielkich. Bekele na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach w 2004 roku zdobył złoto na 10 000 m i srebro na 5000 m. Cztery lata później w Pekinie był już najlepszy na obu dystansach. Na mistrzostwach świata zdobył pięć złotych medali i jeśli chodzi o biegaczy długodystansowych, to lepszy dorobek ma tylko Mohamed Farah. W 2004 roku poprawił rekordy świata na 5000 m i 10 000 m, które należały do Haile Gebrselassie. Rok później znów ustanowił rekord świata na 10 000 m (26:17.53). Jego rekordy utrzymały się 16 i 15 lat. W 2020 roku poprawił je dopiero Joshua Cheptegei. Nikt w historii nie dzierżył tak długo rekordów świata na tych dystansach.

3. miejsce: Mohamed Farah (Wielka Brytania)

Złoto IO: x4
Złoto MŚ: x6
Srebro MŚ: x2
Razem: 680 pkt

To jedyny z wielkiej piątki, który nigdy nie poprawił rekordu świata. Mało tego na swoich królewskich dystansach, czyli 5000 m i 10 000 m nie ma wyniku, który plasowałby go wśród dziesięciu najszybszych w historii. Farah był jednak do bólu skuteczny na najważniejszych imprezach. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie 2012 i Rio de Janeiro 2016 zdobył złote medale na 5000 m i 10 000 m, czym wyrównał osiągnięcie Lasse Viréna. Na mistrzostwach świata zdobył indywidualnie aż sześć złotych medali i dwa srebrne. Lepszy dorobek ma tylko Usain Bolt (7 złotych, 1 srebrny, 1 brązowy). Farah urodził się w Somalii, skąd pochodzi jego matka. Jego prawdziwe imię, to Hussein Abdi Kahin. Personalia zmienił dopiero, gdy jako dziecko wyemigrował do Wielkiej Brytanii. Tam, jak sam przyznał czuł niczym niewolnik pracując jako służba domowa. Po mistrzostwach świata w 2017 roku skupił się na startach w półmaratonie i maratonie.

2. miejsce: Emil Zátopek (Czechosłowacja)

Złoto IO: x4
Srebro IO: x1
Rekord świata: x6
Razem: 680 pkt

Zátopek ma tyle samo punktów co Farah, ale jest wyżej w rankingu, ponieważ nie miał możliwości, by zdobyć medale na mistrzostwach świata, a do tego poprawiał rekordy świata na 5000 m i 10 000 m. Czech pierwsze olimpijskie sukcesy odniósł w 1948 roku w Londynie. Zdobył złoto na 10 000 m i srebro na 5000 m. Najbardziej spektakularny występ zaliczył cztery lata później w Helsinkach. Jako jedyny w historii na jednych igrzyskach zdobył złote medale na 5000 m, 10 000 m i w maratonie. Zátopek słynął ze swojego brzydkiego stylu biegania. Na bieżni wyglądał tak, jakby miał zaraz paść ze zmęczenia, a mimo to nie dawał konkurencji żadnych szans. Jest uważany za twórcę biegu intwerwałowego. Jako pierwszy w historii przebiegł 10 000 m poniżej 29 minut (28:54.2). Jego żoną była mistrzyni olimpijska w rzucie oszczepem Dana Zátopková. Był też zaangażowany politycznie. Należał do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, skąd został wykluczony po poparciu jakiego udzielił praskiej wiośnie. W 2013 roku magazyn Runner’s World uznał go za najlepszego biegacza w historii. W 2005 roku w rankingu na najwybitniejszego Czecha wszech czasów zajął 12. miejsce, najwyższe ze wszystkich sportowców.

1. miejsce: Haile Gebrselassie (Etiopia)

Złoto IO: x2
Złoto MŚ: x4
Srebro MŚ: x2
Brąz MŚ: x1
Rekord świata: x9
Razem: 770 pkt

Nie tylko dorobek olimpijski i mistrzostw świata złożył się na 1. miejsce Gebrselassie. Kluczowe okazało się to, że aż 9 razy poprawiał rekordy świata na omawianych przez nas dystansach. Do takiego osiągnięcia nie zbliżył się nikt w tym rankingu. Etiopczyk jako jedyny w historii był rekordzistą świata na 5000 m, 10 000 m i w maratonie. Na igrzyskach olimpijskich triumfował dwukrotnie na 10 000 m. Najpierw w Atlancie w 1996 roku, potem w Sydney w 2000 roku. Cztery złote medale mistrzostw świata również wywalczył na tym dystansie. W 1994 roku po raz pierwszy poprawił rekord świata na 5000 m (12:56.96). Na tym dystansie ten wynik poprawiał jeszcze trzy razy, by w 1998 roku osiągnąć rezultat 12:39.36.  Na 10 000 m trzykrotnie poprawiał rekord świata. Po raz pierwszy w 1995 roku (26:43.53), po raz ostatni w 1998 (26:22.75). W XXI wieku osiągał wielkie wyniki w maratonie. W 2007 roku w Berlinie poprawił rekord świata (2:04:26), a rok później również w stolicy Niemiec pobiegł jeszcze szybciej (2:03:59). Gebrselassie od małego był wychowywany na biegacza. Codziennie biegał 20 km z książkami i zeszytami, po to by dotrzeć do szkoły i z powrotem. Ciężka praca doprowadziła Etiopczyka do wielu sukcesów i 1. miejsca w naszym rankingu.