Memoriał im. Zofii Morawskiej – biegowym krokiem dla niewidomych dzieci
Memoriał im. Zofii Morawskiej to impreza biegowa, która ma na celu zbiórkę funduszy dla Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach. Uczestnicy tego wyjątkowego biegu, organizowanego przez Towarzystwo Opieki nad ociemniałymi, muszą pokonać pętlę o długości 3300 metrów. Trasę, która poprowadzona jest częściowo po terenie ośrodka oraz częściowo po Puszczy Kampinoskiej, można pokonywać dowolną ilość razy w limicie 90 minut. Za każdą pokonaną pętlę główny partner biegu przekaże darowiznę na rzecz Ośrodka.
Jak radzi sobie niewidomy biegacz?
Niewidomy biegacz w trakcie treningów i startów w zawodach korzysta z pomocy przewodnika. Biegacz i przewodnik są podczas zawodów połączeni szarfą. Na treningu, nie zawsze jest to konieczne. Para porozumiewa się podczas całej trasy, przewodnik i zawodnik mają wyćwiczone sygnały oraz komendy, na trudniejszych odcinkach trzymają się za ręce.
Słabsze przygotowanie kondycyjne przewodnika nie jest przeszkodą do pomocy niewidomemu biegaczowi. Każda osoba, która lubi biegać, może zostać przewodnikiem niewidomego biegacza podczas zawodów. Wystarczy, że będzie biegała trochę szybciej od niego (lub jechała na rowerze), miała doświadczenie w startach i chęć do pomocy.
Gdzie trenują niewidomi sportowcy – biegacze?
Bieganie niewidomych amatorów na początku odbywa się na stadionie, na bieżni lub hali sportowej. To istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa – bo jak tu biegać bez kontuzji, gdy nie widzisz przeszkód, a każdy krok jest niepewny? Zaczyna się od przyzwyczajania osoby niewidomej, przezwyciężania lęków, biegania krótkich odcinków, marszobiegów, stopniowo wydłużając trasę biegu.
Dopiero kiedy biegacz przyzwyczai się do szybkiego, pewnego poruszania, przychodzi pora na wyjście w otwarty teren. Polegając na zaufanym przewodniku, całkowicie niewidomi sportowcy przemierzają drogę, a potem nawet próbują swoich sił w górach i lasach. Robią to z taką samą przyjemnością, jak widzący biegacze. Słabowidzący i dostrzegający przebłyski światła, trenują na otwartych przestrzeniach nawet zupełnie samodzielnie. Ubita ścieżka bez korzeni i kamieni, na której słychać uderzenia kroków jest idealnym terenem dla niewidomych. Ogromną rolę w treningu niewidomych biegaczy gra oczywiście słuch. Tupanie butów, chrzęst żwiru i piachu pozwalają całkowicie niewidomym orientować się w położeniu.
Lepsze i sprawniejsze bieganie zawodnicy mogą doskonalić dzięki doświadczeniu, odwadze i treningom z przewodnikiem. Orientacja przestrzenna przychodzi z czasem. Po drugie bardzo pomocne jest trzymanie się krawędzi drogi i krawężników. Jedną nogę osoba niewidoma prowadzi po asfalcie, drugą po poboczu. Różnica faktur podłoża nie pozwala zboczyć ze szlaku.
Co jeszcze jest ważne w treningu niewidomego i słabowidzącego? Ważnym aspektem jest otoczenie. Jeżeli niewidomy biegacz dostrzega kontury i przebłyski światła, bardzo ważne jest dla niego nie tylko miejsce, ale pora treningu oraz pogoda.
Przeszkody i ograniczenia istnieją jedynie w naszych umysłach. Im wcześniej niewidomy biegacz wyjdzie z domu i zacznie przygodę z bieganiem, tym lepiej, liczy się pierwszy krok biegowy!
Zachęcamy wszystkich biegaczy do wzięcia udziału w biegu
Wszelkie informacje są na stronie biegu: https://memorial-laski.pl/
