Jakie zasady panują na bieżni lekkoatletycznej?
Stadion lekkoatletyczny to idealne miejsce do realizacji jednostek treningowych dla biegaczy. To odmierzony, bezpieczny teren, często oświetlony z dostępem do niezbędnej infrastruktury. Również tam panują odpowiednie zasady, których warto się trzymać!
Biegowy savoir vivre! Poznaj poprawne zachowania na bieżni.
Bieżnia to lekkoatletyczna ulica, na której obowiązują pewne zasady, które gwarantują zachowanie bezpieczeństwa i możliwość komfortowego wykonania treningu.
– Ze wsparciem środków finansowych Ministerstwa Sportu i Turystyki realizujemy kampanię społeczną – Stadiony Przyjazne Biegaczom. W tym roku w ramach projektu powstał film, między innymi pokazujący poprawne zachowania na bieżni. Olimpijka z Rio de Janeiro – Joanna Jóźwik oraz trenerka biegania – Julita Kotecka – Nerek wraz z grupą wolontariuszy zobrazowały i opisały szereg poprawnych zachowań na bieżni.
To znakomity materiał, który posłuży zarówno osobom rozpoczynających swoją przygodę z bieganiem, ale także dla zaawansowanych lekkoatletów. Film dostępny jest na kanałach Fundacji Zdrowy Ruch oraz stronie www.stadionyprzyjaznebiegaczom.pl – mówi Adriana Smokowska – członek Zarządu Fundacji, zaangażowana w realizację projektu.
Źródło: informacja prasowa
W swoim życiu zauważyłem, że zasadami na bieżni najmniej przejmują się nauczyciele wu-efu. Teoretycznie kontrolowana przez nie grupa biegnie, łazi, stoi (czasem grupą na całą szerokość bieżni), nudzi się na wszystkich torach i nawet do głowy nie przyjdzie pedagogowi, żeby ich czegoś o zasadach nauczyć. A stadion jest miejski, więc jako mieszkaniec też mam prawo tam być.
Powinno się głośno mówić o zasadach obowiązujących na bieżni, ponieważ ja nieustannie spotykam się: 1) ze spacerowiczami na pierwszym torze. Są ludzie, którzy przychodzą na bieżnię POCHODZIĆ wspólnie z kolegami/koleżankami i grupowo zajmują pierwszy tor; 2) z rodzicami, którzy pozwalają dzieciom wchodzić na bieżnię dla zabawy, bo mogą sobie tam pojeździć rowerkiem, bo obok jest piasek (skoki w dal) itd. Kiedyś robiłam szybkie jednostki i dwójka dzieci co chwila wbiegała mi pod nogi, jeździła rowerkiem na drugim torze i nagle bach, zjeżdżała na pierwszy albo nagle się zatrzymywała na pierwszym torze i stała i się na mnie patrzyła. Mama stojąca obok, mam wrażenie, była dumna, że jej dzieci są takie aktywne. Zazwyczaj zwracam grzecznie uwagę, że pierwszy tor powinien być wolny, ale często w odpowiedzi słyszę jakieś fuczenie pod moim adresem. Prawda jest taka, że pomijając kwestie prawidłowego liczenia dystansu – tak naprawdę chodzi tu tylko o bezpieczeństwo nas wszystkich!