61-latka pomimo cukrzycy przebiegła prawie 80 maratonów

W wieku 14 lat u Lindy Carrier zdiagnozowano cukrzycę typu 1. Teraz ma 61 lat, a na koncie 78 maratonów.

To pierwsza kobieta, która trzykrotnie ukończyła World Marathon Challenge (siedem maratonów na siedmiu kontynentach w siedem dni). Pokonała też 55 półmaratonów, a teraz jej celem jest przebiegnięcie maratonu we wszystkich 50 stanach USA. Do realizacji zadania zostało jej jeszcze tylko 12 stanów.

– Naturalnie lubię stawiać sobie wyzwania, a kiedy ktoś mi mówi, że mam chorobę skracającą życie, odpowiadam do cholery, że tak nie jest. Pokażę im, że będę najdłużej żyjącym cukrzykiem typu 1 – powiedziała Carrier w wywiadzie dla Healthline.

Carrier od początku zdawała sobie sprawę z czym się wiąże cukrzyca. U jej starszej siostry już wcześniej zdiagnozowaną tę chorobę.

– Nie było internetu i pamiętam, jak zaglądałam do encyklopedii, książek i dokumentacji, aby dowiedzieć się, jak długa może być oczekiwana długość życia osoby z cukrzycą typu 1 i nie mogłam znaleźć nikogo, kto żyłby dłużej niż 20 lat. Kiedy mój mąż poprosił mnie o rękę, to powiedziałam, by zdał sobie sprawę, że to będzie krótkotrwały związek, bo prawdopodobnie umrę w wieku 34 lat.

Lekarze powiedzieli, że choć jej życie najprawdopodobniej będzie krótkie, to jeśli będzie odpowiednio się odżywiać, ćwiczyć i przyjmować insulinę, może żyć nieco dłużej.

– Kilkadziesiąt lat temu, gdy u kogoś zdiagnozowano cukrzycę typu 1 mówiono, że nie będzie żył zbyt długo lub nie będzie w stanie wykonywać tych samych czynności, co jego zdrowi rówieśnicy. Teraz dzięki lepszemu zrozumieniu, jak leczyć cukrzycę typu 1, a także poprzez wykorzystanie technologii diabetologicznych, takich jak pompy insulinowe i ciągłe monitorowanie glukozy, znacznie łatwiej jest zapobiegać powikłaniom i uczestniczyć we wszystkich aktywnościach dostępnych dla osób bez cukrzycy – powiedział Healthline dr Andrew Welch, endokrynolog z UC Health, który dodał, że trwają przełomowe prace mające na celu opóźnienie lub zapobieganie rozwojowi cukrzycy typu 1 poprzez modulowanie układu odpornościowego za pomocą precyzyjnych leków.

Późniejsza biegaczka dowiedziała się o swojej chorobie po tym, jak została pierwszą dziewczyną w drużynie baseballowej złożonej wyłącznie z chłopców.

– Uwielbiałam baseball i pamiętam, jak mój dziadek uczył mnie rzucać i łapać, a ja ciągle prosiłam rodziców, żebym mogła dołączyć do klubu, ponieważ moi młodsi bracia już trenowali. Po pewnym czasie moja mama się zgodziła – powiedział Carrier.

Chciała również grać w piłkę nożną, ale ponieważ nie było to możliwe, została sędzią piłkarskim w ligach młodzieżowych.

Biegała w szkolnej drużynie lekkoatletycznej, a wraz z wiekiem stało się to jej ulubioną rozrywką. Na początku nie była pewna, jak daleko może biec z cukrzycą, ale z każdym wyścigiem podejmowała coraz większe wyzwania.

– Jak tylko zaczęłam startować w zorganizowanych biegach, pomyślałam, co mogę zrobić dalej? Przebiegłam półmaraton i to było łatwe, a potem pokonałam maraton i spróbowałam kolejnego – powiedziała.

Kiedy po raz pierwszy zaczęła biegać w maratonach, przyjmowała kilka zastrzyków insuliny dziennie. Podczas wyścigów nosiła ze sobą glukometr, co pięć minut sprawdzała poziom cukru we krwi i piła Gatorade w razie potrzeby.

Obecnie używa systemu MiniMed 780G firmy Medtronic, który indywidualnie dostosowuje i koryguje częstotliwość podawania insuliny.

Odkąd używa tego systemu, przebiegła kilka maratonów. Na zapas ma jednak zawsze przy sobie małą torebkę słodyczy, ale jak do tej pory nie musiała ich jeść w trakcie rywalizacji. Teraz wspiera innych w walce z chorobą. Często rozmawia z rodzicami dzieci mających cukrzycę i mówi im, że wciąż mogą spełniać swoje marzenia.

– Czasami rodzice boją się i odradzają dzieciom uprawianie sportu, ponieważ mogą umrzeć, jeśli spadnie im poziom cukru we krwi. Zapewniam ich, że będzie dobrze, o ile tylko mają cukierki pod ręką. Cukrzyca typu 1 nie powinna powstrzymywać przed osiągnięciem jakiegokolwiek celu, cokolwiek by to nie było.

Foto: The Pilot