Bieganie nie musi być smutne i pachnieć bengayem-rozmowa z autorem biegowego bloga

No tak, jestem typem nie pasującym do biegania, daleko mi od sportowego
trybu życia. Staram się łączyć bieganie z lifestylem i propagować
bieganie wśród znajomych. A skąd zamiłowanie do biegania? Mieszkam obok
Puszczy Kampinoskiej, zacząłem biegać w 2006 roku. Potem na studiach
trenowałem trochę kickboxing ale wróciłem do biegania. 

Czy trenujesz według planu?

Nie, jestem przeciwnikiem
matematyki w bieganiu. Biegam dla przyjemności, tabelki mnie
ograniczają. Mam co prawda jakieś założenia np dzisiaj robię długie
wybieganie, jutro siłę biegową a pojutrze idę na siłownię. Ale szanuję
ludzi, którzy trenują jak profesjonaliści, pomimo, że są amatorami.
Zresztą zawodowcy, z którymi rozmawiałem, zawsze podkreślali szacunek,
jakim darzą amatorów. W końcu to bieganie amatorskie jest zjawiskiem
masowym, nie wyczynowe.

Ponoć dzięki bieganiu mocno schudłeś? Zdradź kolegom jak to się robi.

W
liceum byłem grubasem. W najlepszym momencie dzięki bieganiu było mnie
15 kg mniej. Teraz trochę przytyłem, po maratonie poznańskim bardzo mało
biegam. Pracuję w bardzo dynamicznie rozwijającej się agencji social
media. W zasadzie praca zajmuje mi większość dnia i ciężko znaleźć dwie
godziny na trening, szczególnie w zimie, kiedy jest ciemno i można się
zabić o korzenie w Kampinosie. Nie mam żadnych porad, wystarczy biegać
już po 50 km tygodniowo, żeby były rezultaty.

Jesteś popularnym biegowym blogerem. Lepiej ci się biega, czy pisze o bieganiu?

Popularny jest Wojtek Staszewski, ja mam skromne 100-300 wejść na stronę dziennie, więc zaliczam się do
planktonu blogowego. Poza tym dopiero rozkręcam bloga, stawiam na wideo,
uczę się montażu. Możliwe, że partnerem sprzętowym zostanie jeden z
czołowych producentów sprzętu fotograficznego więc liczę na dużą ilość
materiałów wideo i zdjęć. Jeśli ktoś chciałby być współautorem to
zapraszam do kontaktu. Mam już jednego redaktora, który będzie zajmował
się relacjami z imprez biegowych, na których mnie nie ma. Chciałem też
dodać, że blog jest pisany hobbystycznie i nigdy się nie zamieni w
projekt komercyjny. Dostawałem zapytania o reklamy ale wychodzę z
założenia, że jeśli w pasji pojawią się pieniądze to straci to swoją
autentyczność. 

Podobno jesteś biegowym gadżeciarzem i twoja szafa już się nie domyka?

Trochę
tego jest. Ciągle coś kupuję albo dostaję do testów. Teraz chcę
sprowadzić sobie z Japonii ciuchy zaprojektowane przez Juna Takashiego
przy współpracy z Nike. Generalnie moda i bieganie to świetny temat,
wystarczy wspomnieć o kolekcji Reeboka i Armaniego. Bez przerwy poluję
na biegowe Pegasusy i Triaxy z lat 80 i 90 w sklepach ze sneakersami. W
tym kierunku chcę też rozwijać blog. Bieganie nie musi być smutne i
pachnieć bengayem.