Redakcja Bieganie.pl
Sub2hrs – Pierwsze koty za płoty na Autodromo Nazionale MONZA
Dzisiaj odbyła się pierwsza próba, biegowa przymiarka zespołu Nike pracującego nad złamaniem 2 godzin. Na torze Monza formuły 1 Eliud Kipchoge, Lelisa Desisa i Zersenay Tadese biegli półmaraton.
Zespół Nike naciskał, żeby to nie był wyścig, nawet nie sprawdzian, ale jak to nazwali „próba logistyczna”. Zawodnicy musieli się jednak trochę zmęczyć, Kipchoge wbiegł na metę w czasie: 59:17, Tadesse 59:41 a Desisa 62:55.
Zespół Nike naciskał, żeby to nie był wyścig, nawet nie sprawdzian, ale jak to nazwali „próba logistyczna”. Zawodnicy musieli się jednak trochę zmęczyć, Kipchoge wbiegł na metę w czasie: 59:17, Tadesse 59:41 a Desisa 62:55.
Biegacze biegli na torze Monza, prowadzeni przez szóstkę zawodników i elektryczny samochód Tesla, który wyświetlał im wszystkie ważne parametry, takie jak tempo, pozostały czas, szacowany wynik i inne.
Przed biegiem zawodnicy połknęli pastylki będące termometrami i byli opakowani w sensory mierzące saturację mięśni w tlen i temperaturę skóry. Teraz po biegu ma się odbyć analiza.
Niestety wiatr był momentami za mocny, co pokazuje, że nie da się jednak zabezpieczyć przed wszystkimi ryzykami.
Na pytanie dlaczego odbyło sie to na torze w Monza, Nike napisało: „..wielkie
ambicje wymagają niekonwencjonalnego podejścia. Dlatego też,
zespół Breaking2 myśląc o lokalizacji próby, odszedł od
ulicznych biegów na rzecz ikony szybkości, czyli toru wyścigowego
Formuły 1.
Wybór
idealnej lokalizacji biegu wymaga wzięcia pod uwagę kluczowych cech
środowiska. Wysokość, temperatura powietrza czy ciśnienie pary to
tylko nieliczne z nich. Liczy się jeden cel ‒ znaleźć optymalne
warunki.
Po
długich poszukiwaniach najodpowiedniejszego miejsca, wybór zespołu
Breaking2 padł na 2,4km pętlę toru Autodromo Nazionale Monza,
znajdującego się na obrzeżach miasta Monza we Włoszech.
Lokalizacja
ta idealnie spełnia wszystkie warunki środowiskowe. Temperatura
powietrza wynosi około 12 stopni Celsjusza, a ciśnienie pary
pozostaje w graniach 12mmHg. Dodatkowo, występujące tu zazwyczaj
zachmurzenie minimalizuje obciążenie cieplne biegacza, a prądy
powietrzne nie zmieniają gwałtownie kierunku. Wszystko to za sprawą
usytuowaniu trasy z dala od wybrzeża oraz osłonięcia jej pasami
drzew.
Oczywiście
same warunki atmosferyczne nie zagwarantują pokonania bariery dwóch
godzin. Jednak konfiguracja toru, jego długość oraz profil wraz z
innymi czynnikami pomogą zoptymalizować próbę.
Pozostałe
czynniki to:
-
Asfalt: nawierzchnia asfaltowa jest preferowaną nawierzchnią w
biegach ulicznych, a tor Monza również zapewni biegaczom stabilne
podłoże -
Wypukłości terenu: brak łukowo nachylonych obrzeży toru
sprawia, że nawierzchnia jest równomiernie płaska na całej
długości pętli -
Dystans: dzięki pętli długości 2.4 km, tor umożliwia
dokładną kontrolę tempa biegu, nawodnienia, uzupełnienia
składników odżywczych i wymiany ekip pomocniczych -
Pogoda: analiza porównawcza pogody w Monzie z ostatnich 6 lat z
warunkami pogodowymi najszybszych maratonów w historii
potwierdziła, że wybór tego miejsca może zagwarantować
najbardziej optymalne warunki.
Wyniki Kipchoge i Tadesse, przy założeniu, że nie był to wyścig dają być jakieś perspektywy na poniżej dwóch godzin, choć nie wiemy, jak mocny był to dla nich wysiłek. Ostatnie okrążenie wg założeń biec oddzielnie. Desisa musiał być chyba chory lub przetrenowany.
Po biegu, Kipchoge wydawał się być wyluzowany, uśmiechnięty, na pytanie na ile procent ocenia ten bieg powiedział: „Sześćdziesiąt, to tylko część mojego treningu”.
