Bieg na Pilsko A.D. 2009

Rozmowa z Magdaleną Białorczyk-Jarzębowską (pierwsze miejsca wśród kobiet) na sportpolski.tv

22. sierpnia odbyła się 9 już edycja biegu na Pilsko. Na starcie stanęli zawodnicy z Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy i Niemiec. Na liście startowej zapisanych było ponad 500 zawodników, lecz sam bieg ukończyło 383 co i tak jest rekordem frekwencji. Bieg na Pilsko to jeden z najtrudniejszych biegów górskich w Polsce. Zawodnicy mieli do pokonania 9km przy przewyższeniu 917m. Meta znajdowała się na szczycie Pilska 1546 m n.p.m.

Od początku biegu utworzyły się dwie 10 osobowe grupki. Jednak pierwsze 3-4 kilometry gdzie było stosunkowo płasko nikt specjalnie nie wyrywał się ze stawki. Na czele pierwszej grupki biegło 3 pretendentów do zwycięstwa Marcin Świerc, Maciej Dawidziuk i Jan Wydra, co potwierdzało przypuszczenia, że to między nimi rozegra się walka o zwycięstwo. Miłym zaskoczeniem byli żywo reagujący kibice, którzy głośno dopingowali zawodników. Wrzawa jaką stworzyli była niesamowita.

Jednak prawdziwe oblicze Pilsko pokazało od 4 kilometra, gdzie podczas bardzo stromego podbiegu odbyła się selekcja biegaczy. W tym miejscu dla większości zaczęło się podchodzenie, dla innych, przygotowanych na tę okoliczność, była to szansa na przesunięcie się w klasyfikacji. Technika pokonywania tych nachyleń była różna choć zazwyczaj można było można wyróżnić biegnących na tzw. niskiej kadencji czyli biegnących drobnymi krokami z wyprostowaną sylwetką oraz tych co podchodzili na długim kroku z podpartymi rękoma na udach – wysoka kadencja. Bieg na Pilsko to typowy „alpejczyk” jednak po drodze były dwa krótkie zbiegi gdzie można było nieco odetchnąć i wyregulować oddech. Przy drugim zbiegu na Hali Miziowej biegaczy zastała gęsta mgła oraz niska temperatura, dla niektórych w tym miejscu skończył się bieg. Z tego miejsca zazwyczaj jest widać metę biegu, od której dzieli zawodników zaledwie1 kilometr. Ostatni kilometr to prawdziwa mordęga. Na tym odcinku zazwyczaj były już spore odległości między zawodnikami co w gęstej mgle utrudniało im orientacje na jakiej pozycji jest ich rywal przed nim jak i za nim. Walka o zwycięstwo rozgrywała się do samego końca. Pierwszy na mecie pojawił się Świerc, a za nim po ostrym finiszu Wydra o sekundę szybszy od zwycięzcy z ubiegłego roku Maćka Dawidziuka.

Marcin Świerc, świeżo „upieczony” Katorżnik A.D 2009 jak i świeżo upieczony triumfator dzisiejszego Biegu na Pislko.

Bieganie.pl: Byłeś faworytem dzisiejszego biegu, nie zawiodłeś. Czy spodziewałeś się ostrej walki bo najgroźniejszy rywale jednak nie dojechali?

Marcin Świerc: Udało się! Nie wiedziałem, że byłem faworytem (śmiech). A ci co dzisiaj nie było niech żałują: trasa piękna, fajna atmosfera. Ich strata.

Za 2 tygodnie mamy MŚ, na które zostałeś powołany. Czy nie obawiałeś się o to, że” zostawisz” formę na dzisiejszym biegu?

Nie bieg w niczym mi nie kolidował. Nie jestem zawodowcem. Natomiast fajnie było potrenować trochę w górach. Na co dzień mam prace i inne obowiązki. Mieszkam w okolicach Lublińca, okolicach słynnego Katorżnika więc są to raczej płaskie tereny. Każdy taki bieg jak dzisiaj jest dla mnie okazją potrenowania po górach.

Czy możemy pokusić się o typowanie jaki w tym roku osiągnie wynik nasza reprezentacja na MŚ?

Nie, nie chce sie bawić we wróżkę. Zobaczymy po zawodach.

Wolisz anglosasy czy alpejskie biegi górskie?

Takie gdzie wygrywam.(śmiech)

Jak w takim razie na tych płaskich terenach, na których mieszkasz realizujesz trening, który pozwala Ci na wygrywanie biegów górskich?

Wszystko zaczyna się w głowie. Trzeba mieć dużo samozaparcia. Nie mam specjalnego treningu. Biegam do przodu (śmiech) No i może trochę predyspozycji. Na ostatnich badaniu wydolnościowym pod kątem Vo2 max wyszło, że jako takie predyspozycje mam. 85 ml/kg/min.

Specjalizujesz się w zimowej dyscyplinie sportu jaką jest skialpinizm. Czy starty w tego typu imprezach traktujesz jako przygotowanie do swojej „koronnej” dyscypliny którą uprawiasz?

Tak lato traktuje jako przygotowanie poprzez udział w imprezach biegowych przede wszystkim biegach górskich, gdzie świetnie wypracowuje się siłę nóg. Przewyższenia i charakter tras jakie tu występują są podobne jak w zimowych imprezach skialpinistycznych. Zresztą na Pilsku również mamy swoje zawody.

Czym się charakteryzuje trening stricte skialpinistyczny?

Jest bardzo podobny do treningu jaki wykonuje biegacz narciarski klasyczny zmieszany z treningiem narciarza zjazdowego. Po prostu jest to połączenie tych dwóch dyscyplin. Oprócz tego wchodzi tutaj jeszcze technika czyli latem przechodzimy na nartorolki, aby już przyzwyczajać mięśnie do specyficznych ruchów posuwistych jakie następują przy odbijaniu się kijkami. Już od września „szukamy” śniegu wyjeżdżając we Włoskie Alpy i Szwajcarskie.

Czy czas jaki osiągnąłeś w dzisiejszym biegu – 54:15 byłbyś w stanie poprawić startując w zimie z kijkami i nartami ?

No na pewno, w tym zimowym sezonie w lepszej formie i mógłbym pokonać ten dystans w lepszym czasie.

Jak oceniacie poziom organizacyjny biegu?

Uczucia mamy mieszane. Nie było obiecanego zjazdu kolejką ze szczytu, trochę denerwujące było przesunięcie startu o 15 minut bo wszyscy byliśmy rozgrzani i musieliśmy truchtać w miejscu. Najgorsza była „kilometrowa” kolejka, w której po biegu, na dworze gdzie było jednak dosyć chłodno czekaliśmy 50 minut na zupę. Rozumiemy, że było dużo głodnych biegaczy, ale wystarczyło lepiej zorganizować wydawanie posiłków.

Michał z Bielska – Białej dodaje: impreza bardzo fajna, ma swój klimat i dlatego tu często startuję. Ale sam dyrektor biegu wydaję się być osobą nieprzyjemną – pytaliśmy się go o coś, odpowiedział bardzo arogancko.

Andrzej Puchacz (Vice-Przewodniczący Komisji Biegów Górskich, Ulicznych oraz Chodu Sportowego)

Patrząc z roli obserwatora, kibica jak Pan ocenia poziom dzisiejszej imprezy?

Na
pewno frekwencja jest powalająca bo taka ilość uczestników nawet na
zachodzie jest rzadkością z wyjątkiem niektórych biegów np. Grossglockner
czy Jungfrau Marathon. Standardowo lista zawodników zamyka się na
poziomie 200-250.

No tak, ale jeśli chodzi o sam poziom organizacyjny, poziom techniczny…

Mnie jest to trudno ocenić lepiej zapytaj samych zawodników, bo to on jest w centrum całej logistyki…

Pytam
bo wiadomo, że Korbielów kandyduje do organizacji Mistrzostw Świata
Weteranów więc sama impreza może być sprawdzianem ewentualnej imprezy
która będzie cieszyła się wielkim zainteresowaniem i na którą będzie
patrzył świat.

Oczywiście infrastruktura nie jest
najmocniejszą stroną, ale trzeba pamiętać, że oprócz klubu Diament
Jastrzębie do organizowania MŚ przyczynia się w dużej mierze Starostwo
Powiatowe w Żywcu.

To co jest mocną stroną Biegu na Pilsko jako potencjalnych MŚ w biegach górskich?

Przede wszystkim trasa. Wydaję się też atmosfera jaka można tu stworzyć.

Jakie są więc szanse na te MŚ?

Bardzo
duże. Właściwie musiałby ktoś zaproponować zorganizowanie w jednym
miejscu i czasie MŚ juniorów, seniorów i weteranów aby mogły zagrozić
polskiej kandydaturze.

Nie drążąc już tematu MŚ od zawsze
mnie nurtowało, że w ostatnich latach nasz zawodnik chcąc reprezentować
kraj na „alpejskich” MŚ musiał udać się do Czech.

Eliminacje
odbywają się tam, ponieważ w pierwszej połowie roku w Polsce nie ma takiego typu biegu. Bieg Magurki ma niestety zbyt niski stopień trudności trasy.

Dobrze,
gdy już zawodnik pofatyguję się pojechać na te eliminacje i uda się mu
„załapać” do reprezentacji w kraju czekają na niego jeszcze kłopoty
finansowe tj. wyjazd na te mistrzostwa o obozie nie wspominając.

W
tym roku po zmianie władz w PZLA dostałem deklarację że nowy zarząd w
tym roku wystąpi o finansowanie biegów górskich z Ministerstwa Sportu i
Turystuki więc jest nadzieja na duże zmiany jeśli chodzi o finanse w
biegach górskich.