Redakcja Bieganie.pl
Portret Fizjologiczny zawodników Kenijskich – na podstawie badań Franka Evestena
Za stroną Mariusa Bakkena cytujemy badania, jakie Frank Eversten, norweski fizjolog, prowadził na Keniczykach.
Dominacja Kenijczyków w biegach długich nie podlega wątpliwości. Pytanie, które zadają sobie wszyscy dotyczy tego, co powoduje, że są tak dobrzy.
Może mieć na to wpływ kilka czynników, ale wg Franka Evestena najważniejsze wydają się być odziedziczone cechy genetyczne, w połączeniu z intensywnym treningiem na stosunkowo dużej wysokości (2000 – 2600 m n.p.m.). Frank badał zawodników kenijskich przez wiele lat. Wykonywał następujące doświadczenia:
• Mierzył VO2max, HR i stężenie mleczanu na różnych rodzajach treningów i testów laboratoryjnych,
• Wykonywał biopsje mięśniowe, próbki pobierane były na różnych rodzajach treningów i testów laboratoryjnych,
• Badał parametry krwi mierzone zarówno na wysokości, jak po pobycie na poziomie morza.
• Wykonywał biopsje mięśniowe, próbki pobierane były na różnych rodzajach treningów i testów laboratoryjnych,
• Badał parametry krwi mierzone zarówno na wysokości, jak po pobycie na poziomie morza.
Poniżej przedstawione jest podsumowanie fizjologicznych cech zawodników biegających 5000 m od 12:56 do 13:24.
– VO2max powyżej 80 ml/kg/min,
– bardzo gęsta sieć naczyń włosowatych w mięśniach,
– duża liczba dużych mitochondriów,
– wysoka ekonomika biegu,
– duże prędkości przy stężeniu mleczanu 2, 4, 7 mmol/L,
– wysoka aktywność enzymów tlenowych (biorących udział w metabolizmie tlenowym), a mniejsza beztlenowych,
– duża masa czerwonych ciałek krwi (35 ml/kg),
– hemoglobina i hematokryt na normalnym poziomie (14 – 18 g/dl),
– duża zdolność wykorzystywania tłuszczu, nawet w czasie wysiłku o dużej intensywności (w relacji do VO2max),
– wysoka wydolność krwi i mięśni w zakresie neutralizowania wysokiego zakwaszenia,
– normalne stężenie EPO,
– wysokie powinowactwo hemoglobiny do tlenu, łatwość wiązania się tlenu z hemoglobiną,
– większe obszary włókien wolnokurczliwych, niż szybkokurczliwych.
– bardzo gęsta sieć naczyń włosowatych w mięśniach,
– duża liczba dużych mitochondriów,
– wysoka ekonomika biegu,
– duże prędkości przy stężeniu mleczanu 2, 4, 7 mmol/L,
– wysoka aktywność enzymów tlenowych (biorących udział w metabolizmie tlenowym), a mniejsza beztlenowych,
– duża masa czerwonych ciałek krwi (35 ml/kg),
– hemoglobina i hematokryt na normalnym poziomie (14 – 18 g/dl),
– duża zdolność wykorzystywania tłuszczu, nawet w czasie wysiłku o dużej intensywności (w relacji do VO2max),
– wysoka wydolność krwi i mięśni w zakresie neutralizowania wysokiego zakwaszenia,
– normalne stężenie EPO,
– wysokie powinowactwo hemoglobiny do tlenu, łatwość wiązania się tlenu z hemoglobiną,
– większe obszary włókien wolnokurczliwych, niż szybkokurczliwych.
|
Kategoria |
Trening |
Różnica pomiędzy HR |
Stężenie mleczanu |
Czas trwania |
Liczba treningów w |
|
S0 |
Rozgrzewka/Schłodzenie |
65-70 |
0.8 |
|
|
|
Treningi ciągłe |
|||||
|
S1 |
Łatwy, wolny (easy) |
65-75 |
0.8 |
30-90 |
7 |
|
S2 |
Średnia intensywność |
30-25 |
2.5-3.0 |
30-90 |
4 |
|
S3 |
Wysoka intensywność |
25-20 |
3.0-4.0 |
45-60 |
4 |
|
Interwały |
|||||
|
S2 |
Średnia intensywność |
30-25 |
2.5-3.0 |
30-60 |
1 |
|
S3 |
Wysoka intensywność |
25-20 |
3.0-4.0 |
30-45 |
3 |
|
S4 |
Bardzo wysoka intensywność |
20-15 |
> 5.0 |
30-45 |
1 |
Źródło: www.mariusbakken.com.
