Japoński Trening Maratoński cz.II

 
Inubushi realizował trening 2-3x dziennie, klasyczne wybiegania trwały zazwyczaj 50-80 minut, sporadycznie zdarzały się 2-3 godzinne wycieczki biegowe. Brak jest danych na temat innych środków treningowych np. siły biegowej. Wiadomo jednak, że Japończycy spędzają stosunkowo dużo czasu na siłowni i w znacznym stopniu hołdują treningowi sprawności ogólnej.

Trening stosowany przez omawianych biegaczy wymaga niewątpliwie świetnej regeneracji. Pomijając oczywiste zabiegi odnowy biologicznej, reprezentanci Japonii korzystają z najbardziej urozmaiconego menu spośród wszystkich pozostałych maratońskich specjalistów na świecie. Wpływa na to zapewne wysoki standard życia i dostępność produktów. Posiłki spożywają z umiarem, ale podczas jednej sesji żywieniowej mają na stole nawet 7 różnych potraw. Jedzą ryby we wszystkich możliwych postaciach: surowe, gotowane, pieczone, smażone. W Tokio istnieje największy targ rybny na świecie o powierzchni mniej więcej dwóch boisk do piłki nożnej. Ryby i owoce morza są tam zawsze świeże, ich spożywanie jest niezależne od pory dnia. Konsumpcja następuje od śniadania do kolacji. Popularne jest również spożywanie wodorostów, niezwykle bogatych w minerały. Japończycy raczą również swoje podniebienia i żołądki rozmaitymi warzywami, korzeniami i grzybami. Szczególnie lubiane są korzenie lotosu i łopianu. Zwłaszcza sałatka z tego drugiego i marchwi w słodkim sosie sojowym tzw  Kimpira Gobou-To jest niezwykle rozpowszechniona. Soja jest bardzo ważną rośliną przewijającą się w diecie mieszkańców tego kraju pod różnymi postaciami jak np. chiński serek tofu. Oczywiście podstawą jest ryż występujący w różnych formach – kule ryżowe, ryz smażony, kleik ryżowy, ciastka ryżowe. Ryż podawany jest tutaj do większości posiłków. Jako napój szczególnie upodobali sobie Japończycy zieloną herbatę.

Tak duże możliwości wyboru produktów i urozmaicenie posiłków na pewno w znacznym stopniu są w stanie kompensować ubytki mikroelementów wynikające z realizacji ciężkiego treningu.

Pomijając niewątpliwą klasę zawodników spod znaku kwitnącej wiśni, należy dodać że w skali liczby nazwisk znajdujących w „top 10” poszczególnych lat, sukcesów na imprezach mistrzowskich nie było wiele. Z czego ten fakt wynika? Analizując japońską tabelę najlepszych wyników w maratonie monotematyczną lekturą jest miejsce ich uzyskania. Tokio, Otsu, Fukuoka… Nie dyskredytując w żaden sposób tychże rezultatów można chyba śmiało powiedzieć, ze ich autorzy najlepiej czują się we własnym klimacie. Klimacie, który jest zupełnie niejednolity, bo kiedy w Sapporo rozgrywano Zimowe Igrzyska Olimpijskie, w Beppu biegano maraton. Większość maratonów japońskich, w których uzyskiwane są doskonałe wyniki rozgrywa się na wyspach Honsiu i Kiusiu. Panuje tam klimat podzwrotnikowy. Kiedy w 1991 roku Hiromi Taniguchi sięgał po złoty medal Mistrzostw Świata, te rozgrywane były wówczas w Tokio.

Maratoński teatr w Japonii ma tak wielu aktorów, że należałoby stworzyć oddzielną encyklopedię na ich temat. Znalazłoby się tam kilka niezwykłych haseł… Toshinari Takaoka, aktualny rekordzista Japonii w maratonie (2:06:16), autor 4 wyników poniżej 2:08:00. Wspomniany już  Hiromi Taniguchi, jedyny jak dotąd zdobywca złotego medalu Mistrzostw Świata dla Japoni w całej historii męskiej lekkoatletki tego kraju.  Fenomenalni bracia bliźniacy – Shigeru (2:09:06) i Takashi So (2:08:55) startujący na przełomie lat 70-tych i 80-tych. Kōkichi Tsuburaya, brązowy medalista tokijskich Igrzysk Olimpijskich, który nie mogąc  pogodzić się ze straconą w wyniku kłopotów zdrowotnych szansą na olimpijskie złoto popełnił samobójstwo mając 28 lat. To tylko wstęp do niezwykle bogatych życiorysów i namiastka długiej listy wybitnych sportowców. Czy istnieje jednoznaczna odpowiedź na pytanie dlaczego ta lista jest tak długa, a życiorysy sportowe tak wyśmienite? A może każdy z tych wojowników zaczerpnął coś z postaci legendarnego Kambei Shimady? Gdyby to było takie proste to my Polacy nie musielibyśmy korzystać z fikcyjnych postaci. Mamy w swojej historii jednostki tak wybitne, że wzorując się na nich zostalibyśmy geniuszami w omawianej dziedzinie.

I cz. "Co sprawia, że Kraj Kwitnącej Wiśni jest trzecią, maratońską siłą na świecie?"

FORUM DYSKUSYJNE