Organizatorzy Virgin Money London Marathon dodali do składu męskiej elity kolejne wielkie nazwisko. Szykuje się epokowy pojedynek. 26 kwietnia obok rekordzisty świata Eliuda Kipchogego pobiegnie Kenenisa Bekele, drugi zawodnik w historii maratonu. W rozmowie z nami Kipchoge wspomina o rywalizacji z Etiopczykiem. Porównujemy też ich największe osiągnięcia. Walka zapowiada się wyśmienicie, tylko, czy faktycznie kibice mogą liczyć na atak na najlepszy wynik wszech czasów?
We wtorek 14 stycznia po południu rozmawiałem z Eliudem Kipchogem (pełna treść wywiadu wkrótce). Zapytany wówczas o możliwość spotkania się na maratonie w Londynie z Kenenisą Bekelem odpowiedział wymijająco:
– Piękne w sporcie jest to, że można rywalizować z każdym. Czy chciałbym ścigać się z Kenenisą w Londynie lub Tokio? Tak, chociaż mój start w Tokio to skomplikowana sprawa, będę w stanie go potwierdzić dopiero widząc, jak idą mi przygotowania teraz. – mówił ważąc słowa. I dodał zaraz – Rywalizowaliśmy z Kenenisą nieraz, znamy się, to nie będzie dla mnie nowość. Będzie dobrze dla całego sportu, jeśli nadarzy się taka okazja.
Nadarzyła się.
Kipchoge i Bekele rywalizowali już ze sobą około 30 razy, zarówno na stadionie, w przełajach, jak i na ulicy. W ostatnich latach jednak niezbyt często – np. w Londynie w 2018 roku (gdzie wygrał Kipchoge, a Kenenisa był szósty) lub w Berlinie w 2017 roku (tam również zwyciężył Kenijczyk, Etiopczyk tego biegu nie ukończył). Generalnie na bieżni skuteczniejszy okazywał się Kenenisa, w maratonie zawsze górą był Eliud. Obydwaj biegacze są zawodnikami jednego menagera Josa Hermensa, występującymi w barwach NN Running Teamu. Jednak nie trenują wspólnie – Kipchoge szykuje się do imprez w miejscu, które zna od lat, czyli w Kaptagat, niedaleko Eldoret. Bekele najczęściej trenuje w swojej ojczyźnie – na płaskowyżach Sululty lub Sendafy.
Kwestia londyńskiego startu trzykrotnego mistrza olimpijskiego na piątkę i dychę rozwiązała się niejako po czasie. Na początku tego tygodnia ogłoszono nazwiska zawodników elity 40 edycji maratonu londyńskiego. Na liście był oczywiście Kipchoge, także drugi i trzeci w zeszłym roku: Mosinet Geremew oraz Mule Wasihun. Brakowało Bekelego i tylko niepotwierdzone plotki wskazywały na to, że sprawa się może zmienić. W czwartek późną nocą na oficjalnym profilu imprezy pojawiła się jednak grafika z Etiopczykiem zapowiadająca jego start. Dzięki temu w Londynie zobaczymy 1, 2, 4 i 8 zawodnika wszech czasów na królewskim dystansie. Jednak uwaga wszystkich zwrócona będzie na dwójkę Kipchoge-Bekele.
Eliud Kipchoge nie przegrał biegu od września 2013 roku. W swoich ostatnich trzech startach poprawił rekord świata w Berlinie (wrzesień 2018), zwyciężył właśnie w Londynie (kwiecień 2019), wreszcie podczas próby INEOS 1:59 w Wiedniu rozprawił się z magiczną granicą dwóch godzin (październik 2019). Możliwości mistrza olimpijskiego z Rio wydają się nieograniczone.
O ile Kipchoge jest żywą legendą biegów ulicznych, o tyle Bekele zapisywał historię lekkiej atletyki na bieżni. Etiopczyk w czerwcu kończący 38 lat, to rekordzista świata na dystansach 5000 i 10000 m, który jednak najszybsze biegi na stadionie ma dawno za sobą. Od 2014 roku próbuje swoich sił w maratonie, ale do zeszłego roku rzadko kiedy udało mu się przeprowadzić pełen cykl przygotowań bez żadnej kontuzji. Zdarzało mu się też nie kończyć biegów – jak np. w Amsterdamie rok temu. Tym bardziej zadziwił wszystkich, gdy w samotnej walce z czasem podczas wrześniowego maratonu w Berlinie otarł się o epokowy wyczyn Kipchogego. Jego 2:01:41 było zaledwie dwie sekundy wolniejsze od oficjalnego rekordu świata. Mówił wtedy, że nie poddaje się i podejmie kolejną próbę.
– Czekam, byśmy mogli się ponownie z Eliudem ścigać. Stoczyliśmy już wiele wspaniałych bitew – powiedział teraz odnośnie londyńskiego spotkania z kenijskim rywalem.
Czy World Record jest więc w Londynie zagrożony? Trudno powiedzieć. Mimo tego, że stanie naprzeciwko siebie dwóch najszybszych maratończyków w historii, a dojdzie do tego jeszcze Wasihun i Geremew – czas zwycięzcy poniżej 2:01 czy nawet 2:02 nie jest pewnikiem. W przeszłości rekordy świata w maratonie padały raczej, gdy bieg ułożony był „pod” jednego zawodnika. Czasem przy wyrównanej stawce (i dodatkowych ustaleniach menagerów, o których kibice się nie dowiadują) walka rozgrywana jest nie z pełnym ryzykiem – na rekord, ale na miejsca. Zawodnicy czołówki nie forsują sami tempa, by zostawić sobie siły na ewentualną końcówkę.
Podobną rezerwę, co do rekordowych deklaracji na Londyn – wyczułem w głosie 35-letniego już Kipchogego we wtorek 14 stycznia, a więc dwa dni przed ogłoszeniem, że Bekele w Londynie wystartuje. Być może Eliud miał już wtedy na myśli swojego przeciwnika i ich pojedynek.
– Teraz skupiam się tylko na przygotowaniach do tego maratonu ale nie planuję biegu na rekord. Myślę o tym, by coś tam osiągnąć – powiedział mi dyplomatycznie zawodnik, któremu w historii dystansu udało się przecież osiągnąć już wszystko.
Fot. NN Running Team
Pisząc coś o sobie zwykle popada w przesadę. Medalista mistrzostw Polski w biegach długich, specjalizujący się przez lata w biegu na 3000 m z przeszkodami, obecnie próbuje swoich sił w biegach ulicznych i ultra. Absolwent MISH oraz WDiNP UW, dziennikarz piszący, spiker, trener biegaczy i współtwórca Tatra Running.
