Biegi przeszkodowe kobiet i mężczyzn nie są konkurencjami, które można by zestawić razem ze sobą pisząc o ich historii. Spowodowane jest to tym, że kobiety w biegu na 3000m pprz. biorą udział dopiero od około 1996 roku, a mężczyźni rywalizację na tym dystansie rozpoczęli już przed 1900 rokiem. Wśród mężczyzn wyraźną dominację na tym dystansie w ostatnim czasie zanotowali Kenijczycy zdobywający na każdej imprezie mistrzowskiej kilka medali. Jeżeli chodzi o kobiety to tutaj najlepsze są Rosjanki. Jeżeli chodzi o rekordy świata na tym dystansie to należą one do reprezentanta Kataru Saifa Saaeeda Shaheena – 7:53.63 i Rosjanki Gulnary Samitovej-Galkiny – 9:01.59.

W Osace rywalizacja w biegach na 3000m pprz. odbywała się na dwóch etapach – eliminacjach i finale. Kobiety, aby wystąpić w biegu finałowym musiały uzyskać awans poprzez zajęcie miejsca w pierwszej czwórce danego biegu, bądź uzyskując czas mieszczący się w trójce najlepszych wyników uzyskanych wśród zawodniczek z pozostałych miejsc. Mężczyźni natomiast, podobnie jak kobiety rywalizujący w trzech biegach, awans uzyskiwali zajmując miejsca w pierwszej trójce danego biegu lub osiągając wynik mieszczący się w pierwszej szóstce wśród zawodników, którzy nie uzyskali bezpośredniego awansu.

Rywalizacja wśród kobiet

Kobiety swoją walkę o finał mistrzostw świata rozpoczęły w pierwszym dniu mistrzostw. Była to inauguracyjna konkurencja wytrzymałościowa rozgrywana na bieżni stadionu w Osace. Start do pierwszej z trzech serii eliminacyjnych tego biegu zaplanowany był na godzinę 10:40 czasu miejscowego, u nas była to bardzo późna, bądź jak kto woli wczesna godzina 3:40. Na liście startowej na dzień przed zawodami znajdowały się 54 nazwiska czołowych biegaczek świata na tym dystansie, a wśród nich nazwiska dwóch Polek Wioletty Janowskiej i Katarzyny Kowalskiej. Pierwsza z nich, podopieczna trenera Zbigniewa Króla, wystąpiła w drugiej serii, w której miała drugi rekord życiowy (9:17.15), a piąty wynik w tym sezonie (9:28.97). Kowalska, której trenerem jest Marian Nowakowski wzięła udział w ostatnim, trzecim biegu tych eliminacji. Jej rekord życiowy 9:39.40 (uzyskany w Debreczynie podczas tegorocznych Młodzieżowych Mistrzostw Europy, które wygrała) był 10 rekordem wśród startujących w tej serii zawodniczek, a 9 rezultatem uzyskanym w tym roku. Biorąc pod uwagę wszystkie zawodniczki to najlepszy wynik Janowskiej był szósty w tym gronie, natomiast Kowalskiej 33. Trzy najlepsze należały do Rosjanek:

Te trzy zawodniczki przed mistrzostwami były także na trzech pierwszych pozycjach jeżeli chodzi o ranking uwzględniający tylko wyniki tegoroczne, różni się on od powyższego jedynie wynikiem Samitovej-Galkiny równym 9:11.68. Zgodnie z przypuszczeniami trio faworytek zostało przydzielonych do trzech różnych serii. W pierwszej wystąpić miała Petrova, a jej najgroźniejszymi rywalkami były Alesia Turava (jako jedyna nie startowała w tym roku na tym dystansie) oraz Kenijka Eunice Jepkorir, której rezultat 9:14.52 był czwartym wynikiem w tym roku. W drugiej serii poza naszą reprezentantką (Janowską) i rekordzistką świata Samotovą-Galkiną z faworytek mieliśmy zobaczyć reprezentantkę Australii Donnę MacFarlane i Hiszpankę Rosę Morató. Ostatnia seria była m.in. pojedynkiem pomiędzy drugą na listach światowych Yekateriną Volkovą i reprezentantką Maroka Hanane Ouhaddou. Analizując poziom we wszystkich seriach warto dla ciekawości zwrócić uwagę na poniższe dane statystyczne:

	1 seria	2 seria	3 seria	Wszystkie
Średnia PB	9:34.90	9:34.93	9:36.17	9:35.34
Średnia SB	9:36.20	9:36.87	9:37.54	9:36.88
Najlepszy wynik	9:14.35	9:01.59	9:13.35	9:01.59
Najsłabszy wynik	9:55.11	9:51.13	9:57.98	9:57.98

Ostatecznie w eliminacjach wzięły udział 53 zawodniczki, gdyż w ostatniej chwili wycofała się Donna MacFarlane z Australii. Wszystkie walczyły o awans do finału, który zaplanowany jest na 27 sierpnia. Ten można było uzyskać według zasad wymienionych powyżej. W pierwszej serii rozgrywanej w równym tempie (1km – 3:11.54, 2km – 6:22.81) awans uzyskały dwie faworytki: Kenijka Eunice Jepkorir i Rosjanka Tatyana Petrova oraz Veerle Dejaeghere i Roisin McGettigan. Biegu nie ukończyła zaliczana do faworytek mistrzyni Europy z roku ubiegłego Alesia Turava, najprawdopodobniej na skutek odnowienia kontuzji. W kolejnym biegu od początku tempo dyktowała nasza reprezentantka Wioletta Janowska. Jej międzyczasy na pierwszym i drugim kilometrze, odpowiednio 3:15.82 i 6:31.51 były znacznie wolniejsze od tych z pierwszej serii, niemniej nie przeszkodziło to Polce w uzyskaniu pewnego awansu do finału z drugiego miejsca. Pierwsze zajęła Hiszpanka Rosa Morató, która zaczęła przyspieszać już na 500metrów do mety. Dwa pozostałe miejsca premiowane awansem zajęły: rekordzistka świata Gulnara Samitova-Galkina oraz Portugalka Sara Mortira. Warto zaznaczyć, że różnica dzieląca pierwszą i piątą zawodniczkę w tym biegu wyniosła jedynie 0.56s. W ostatnim biegu zgodnie z przewidywaniami tempo było już szybsze (1km – 3:07.75, 2km – 6:19.30) i to właśnie z tej serii awans uzyskało najwięcej zawodniczek. Niestety szansy tej nie wykorzystała Katarzyna Kowalska, która przybiegła na metę dopiero jako 11 zawodniczka (jej wynik to 9:58.74, dało jej to ostatecznie 29 pozycję na MŚ). Bieg wygrała Cristina Casandra w czasie 9:29.39, będącym najlepszym wynikiem eliminacji. Druga była Rosjanka Yekaterina Volkova, trzecia Hanane Ouhaddou i czwarta Sophie Duarte. Zawodniczkami, które do finału zakwalifikowały się z czasem były: Ruth Bisibori Nyangau, Mardrea Hyman oraz Fionnuala Britton.

Bieg finałowy

Finałowy bieg na 3000m z przeszkodami kobiet odbył się 27 sierpnia, a więc dwa dni po eliminacjach. Na starcie pojawiło się 15 zawodniczek, które wcześniej wywalczyły awans w sobotnich biegach eliminacyjnych, a wśród nich Polka Wioletta Janowska, której rekord życiowy 9:17.15 dawał nam nadzieje na wysokie miejsce. Niestety jak się okazało reprezentantka Polski nie zniosła bardzo szybkiego tempa narzuconego przez Rosjanki (1km 3:00.35, 2km 6:05.46) i wycofała się ostatecznie z rywalizacji, co na pewno jest dużym rozczarowaniem dla wszystkich obserwatorów i jej kibiców. Zwyciężczynią okazała się Yekaterina Volkova, srebrna medalistka z poprzednich mistrzostw świata, kiedy to uległa nieobecnej w tym roku z powodu kontuzji Dorcus Inzikuru z Ugandy. Brązowy medal zdobyła wówczas Kenijka Jeruto Kiptum. W tym roku brąz przypadł również zawodniczce z Kenii – Eunice Jepkorir, która przed mistrzostwami miała czwarty rekord życiowy wśród startujących. Drugie miejsce zajęła Tatiana Petrova, która podobnie jak zwyciężczyni poprawiła swój rekord życiowy. Zawiodła rekordzistka świata, liderka tegorocznych list światowych, trzecia z Rosjanek Gulnara Samitova-Galkina, która z wynikiem 9:30.24 była dopiero siódma. W biegu padł także rekord świata juniorek autorstwa Ruth Bisibori Nyangau z Kenii – 9:25.25. Poprzedni rekord Melissy Rollison z Australii wynosił 9:30.70. Wyniki pierwszych na mecie Rosjanek są odpowiednio drugim i czwartym wynikiem w historii tej konkurencji. Pierwsze dziesięć wyników przedstawia się następująco:

1.	9:01.59	Gulnara Samitova-Galkina	RUS	Iráklio	04 07 2004
2.	9:06.57	Yekaterina Volkova	RUS	Osaka	27 08 2007
3.	9:08.33	Gulnara Samitova-Galkina	RUS	Tula	10 08 2003
4.	9:09.19	Tatyana Petrova	RUS	Osaka	27 08 2007
5.	9:09.84	Gulnara Samitova-Galkina	RUS	Réthimno	23 06 2004
6.	9:11.68	Gulnara Samitova-Galkina	RUS	Ateny	02 07 2007
7.	9:13.35	Yekaterina Volkova	RUS	Tula	01 08 2007
8.	9:14.35	Tatyana Petrova	RUS	Tula	01 08 2007
9.	9:14.37	Gulnara Samitova-Galkina	RUS	Zhukovskiy	09 06 2007
10.	9:14.52	Eunice Jepkorir	KEN	Ateny	02 07 2007

Rywalizacja wśród mężczyzn

Biegacze do rywalizacji na mistrzostwach świata przystąpili w drugi dzień mistrzostw przypadający na 26 sierpnia. Do zawodów zgłosiło się 38 zawodników, których przydzielono do trzech serii eliminacyjnych. Wśród nich największymi faworytami byli Kenijczycy, którzy bardzo dobrze radzą sobie na tym dystansie na wszystkich imprezach mistrzowskich. Warto zauważyć, że aż 16 z 30 rozdanych dotychczas medali w tej konkurencji w historii Mistrzostw Świata przyznano właśnie reprezentantom Kenii, a jeżeli doliczyć do tego grona także Saifa Saeeda Shaheena, dwukrotnego mistrza świata z ostatnich lat z Kataru, który także pochodzi z Kenii, liczba zwiększa się do 18. Innym potwierdzeniem dominacji Kenijczyków na tym dystansie jest fakt, że w pierwszej dwudziestce najlepszych wyników w tym roku przed mistrzostwami 11 z nich należało właśnie do reprezentantów kraju ze stolicą w Nairobi. Najlepszym w tym roku na świecie na tym dystansie jest Paul Kipsiele Koech, który jako jedyny przebiegł ten dystans poniżej 8 minut – 7:59.42 (Sztokholm, 7 sierpnia 2007). Niestety nie zobaczyliśmy go na mistrzostwach, podobnie jak wspomnianego wcześniej Saifa Saeeda Shaheena, którego wyeliminowała kontuzja. Pomimo tego konkurencja była bardzo mocna, a rywalizacja ciekawa. Wystarczy spojrzeć chociażby na poniższe statystyki, aby móc stwierdzić, że czekają nas pasjonujące biegi:

	1 seria	2 seria	3 seria	Wszystkie
Średnia PB	8:15.52	8:16.95	8:15.62	8:16.01
Średnia SB	8:18.48	8:18.65	8:19.53	8:18.89
Najlepszy wynik	8:02.49	8:05.96	8:04.22	8:02.49
Najsłabszy wynik	8:27.34	8:25.71	8:23.74	8:27.34
Wyników poniżej 8:10.0	5	2	3	10
Wyników poniżej 8:20.0	7	8	9	24

Największymi faworytami przed startem eliminacji byli: Ezekiel Kemboi i Brimin Kiprop Kipruto (medaliści olimpijscy z Aten), czarnoskóry Szwed Mustafa Mohamed, trzeci z Kenijczyków Richard Kipkemboi Mateelong i Francuz Bouabdallah Tahri.

Jak się okazało faworyci nie zwiedli, zanim jednak napisze jak poszło każdemu z nich kilka słów o eliminacjach. W pierwszej serii, jak się okazało najszybszej, zwycięstwo odniósł Tareq Mubarak Taher z Burundi, który jako jedyny pokonał dystans nieznacznie poniżej 8:20.0 – 8:19.99. Pierwsza czwórka w tym biegu wpadła na metę bardzo blisko siebie, o czym świadczy różnica pomiędzy pierwszym i czwartym zawodnikiem wynosząca tylko 0.1s. Poza Taperem awans z tego biegu uzyskali: Abdelkader Hachlaf, Ezekiel Kemboi, Bouabdallah Tahri, Abubaker Ali Kamal i Eliseo Martín. W biegu zdarzył się także niemiły wypadek, któremu uległ Günther Weidlinger. Austriak potknął się i uderzył głową w przeszkodę, co spowodowało utratę przytomności. Na szczęście pomimo wstrząśnienia mózgu wszystkie kości i kręgi szyjne są całe, nienaruszone zostało także uzębienie. Drugi bieg ukończyli już wszyscy zawodnicy, a najszybszym w tym gronie okazał się Kenijczyk Richard Kipkemboi Mateelong. Drugi był Etiopczyk Nahom Mesfin Tariku, a trzeci Brahim Taleb z Maroka. Był to najwolniejszy bieg w tych eliminacjach o czym świadczą słabe międzyczasy na dwóch pierwszych kilometrach: 2:58.82 i 5:46.71. Zwycięzca uzyskał czas 8:29.49, a poniżej 8:30.0 pobiegli także dwaj pozostali zawodnicy, którzy uzyskali awans. Ostatnia seria była podobna do pierwszej, tutaj także awans uzyskało 6 zawodników, a i wyniki były niewiele gorsze. Bieg wygrał Kenijczyk Brimin Kiprop Kipruto, drugi był Halil Akkas z Turcji – dwukrotny złoty medalista tegorocznej Uniwersjady (5000m i 3000m pprz.), trzeci Szwed Mustafa Mohammed, czwarty Ali Ahmed Al-Amri, piąty Roba Gary i szósty José Luis Blanco, drugi z Hiszpanów, którego zobaczyliśmy później w finale.

Bieg finałowy

Na liście startowej biegu finałowego mogliśmy zobaczyć piętnaście nazwisk światowej klasy zawodników, specjalizujących się w biegach przeszkodowych. Powyżej jako faworytów wymieniłem wszystkich trzech Kenijczyków, Szweda Mustafę Mohameda oraz Francuza Bouabdallaha Tahri. To oni mięli w tym biegu nadawać tempo i jak się okazało tak rzeczywiście było. Od początku na prowadzenie wyszedł Mohamed, któremu złapano oby dwa międzyczasy na pierwszym i drugim kilometrze (2:52.63 i 5:37.43). Na ich podstawie można stwierdzić, że tempo biegu nie było szybkie, niemniej jest to zrozumiałe, gdyż nikomu w tym finale nie chodziło o to, aby uzyskać wartościowy rezultat, a jedynie o to, aby uplasować się na najwyższym stopniu podium. To ostatecznie przypadło Kenijczykowi Briminowi Kiprop Kipruto, który wynikiem 8:13.82 zdobył złoty medal, drugi był Ezekiel Kemboi (8:16.94), a trzeci Richard Kipkemboi Mateelong (8:17.59). Tuż za podium uplasował się Mustafa Mohamed, a piąty był ostatni z wymienionych faworytów Bouabdallah Tahri. Złoty medal dla zwycięzcy był jego pierwszym krążkiem z tego kruszcu. Dotychczas zdobywał medale innych kolorów, m.in. srebro na Mistrzostwach Świata Juniorów Młodszych w Debreczynie, brąz na Mistrzostwach Świata Juniorów w Grosseto, srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach oraz brąz na ostatnich Mistrzostwach Świata w Helsinkach.

Warto także wspomnieć, że dzisiejsze medale były 17, 18 i 19 medalem zdobytym przez Kenijczyków w historii Mistrzostw Świata w tej konkurencji. Dla przypomnienia dodam, że wśród medalistów na tym dystansie jest także nasz reprezentant – Bogusław Mamiński, który w pierwszej edycji mistrzostw w 1983 roku zdobył srebro.
Wyniki finału:

1.	Brimin Kiprop Kipruto	KEN	8:13.82
2.	Ezekiel Kemboi	KEN	8:16.94
3.	Richard Kipkemboi Mateelong	KEN	8:17.59
4.	Mustafa Mohamed	SWE	8:19.82
5.	Bouabdallah Tahri	FRA	8:20.27
6.	Halil Akkas	TUR	8:22.51
7.	Eliseo Martín	ESP	8:22.91	SB
8.	Tareq Mubarak Taher	BRN	8:22.95
9.	Abdelkader Hachlaf	MAR	8:24.18
10.	Roba Gary	ETH	8:25.93
11.	Abubaker Ali Kamal	QAT	8:26.90
12.	Nahom Mesfin Tariku	ETH	8:28.86
	Brahim Taleb	MAR	DQ
	José Luis Blanco	ESP	DQ
	Ali Ahmed Al-Amri	KSA	DNF