Jezus Maria, super. To trzeci wynik w historii naszej lekkoatletyki na tym dystansie. Kosmos.

Bałam się, że stracę kontakt z czołówką i potem nie dam rady doścignąć dziewczyn na końcówce. Trener powiedział mi przed biegiem – nie zwalniaj. Zaufałam sobie i swojej formie, bo czułam się mocna. To, że biegłam blisko drugiego toru nie spowodowało, że wiele straciłam. Na mecie byłam czwarta, ale to był najszybszy bieg półfinałowy i jestem w finale. Rewelacja.

Tak. Kołatało mi serce, gdy czekałam na wynik na tablicy. Wczoraj, gdy popatrzyłam na listy startowe, to zdębiałam. Tyle dobrych zawodniczek było w mojej serii. Dziś to okazało się zbawienne. Czułam, że mi się kolce palą. Nigdy w życiu tak szybko nie biegałam. 

Mam dwa dni na odpoczynek. To dużo. Coś tam zostanie (śmiech). Nie jest tak, że jeden bieg w takim tempie odbierze mi formę. Wczoraj w eliminacjach to była tylko rozgrzewka. Wszystkie dziewczyny pobiegły bardzo szybko i widziałam zmęczenie w ich nogach i na twarzach. W finale stawka będzie bardzo wyrównana i może być ciekawie. Zawodniczka z Kenii nie wygląda tak super jak przez cały sezon, więc nie ma zdecydowanej faworytki. Do finału weszły zawodniczki, które w tym sezonie jeszcze tak szybko nie biegały. W tym ja (śmiech). 

Udowadniamy, że polskie osiemset metrów jest silne. 

Oczywiście, że nie. Walczę dalej.

Niekoniecznie. Finały rządzą się swoimi prawami i często są wolniejsze od półfinałów. Liczę na to, bo to zwiększa moje szanse (śmiech).

Też tak myślę. Dużo dziś nadłożyłam, a uzyskałam niewiele gorszy rezultat.

Zawsze jest. Ale czemu brązowy, a nie złoty?