Za kilka dni w Warszawie odbędzie się ORLEN Warsaw Marathon. Zapowiada się fascynująca impreza, która zgromadzi na starcie wielu światowej klasy biegaczy. Nie zabraknie również czołowych polskich zawodników. O „życiówkę” powalczy między innymi Arkadiusz Gardzielewski. 

Zawodnik Śląska Wrocław w rozmowie z Mariuszem Sułkowskim wyjaśnia, dlaczego nie wystąpił w Półmaratonie Warszawskim, a także opowiedział o przygotowaniach do kwietniowego maratonu.

Moim celem jest rekord życiowy. Jestem młodym maratończykiem i mam jeszcze spore rezerwy. Wiem, iż dobrze przepracowany okres przygotowawczy w połączeniu ze zdrowiem i odrobiną szczęścia może zaowocować świetnym wynikiem podczas Orlen Warsaw Marathon. Planuję, aby czas na półmetku był w granicach 1:05 podobnie jak podczas ubiegłorocznego maratonu w Wiedniu podczas, którego pobiegłem 2:11:34. Tym razem zamierzam jednak utrzymać to tempo do końca. 

Ta debiutancka impreza wchodzi na rynek biegowy z ogromnym rozmachem. Co sądzisz o tym biegu?

Potrzebujemy w Polsce biegów z prawdziwego zdarzenia. Takich, które sprostają wymaganiom rosnącej grupie zwolenników biegania, których przybywa z każdym rokiem. Mam nadzieję, że Orlen Warsaw Marathon wprowadzi nową jakość na rynek biegów ulicznych. Moim zdaniem bieg ten może stać się naszą wizytówką w Europie.

Czy to priorytetowa impreza w tym roku dla Ciebie?

Jest to jedna z dwóch najważniejszych imprez w tym sezonie. Drugą będzie maraton, który pobiegnę jesienią. Przygotowywałem się do tego startu od początku stycznia, brałem udział w trzech zgrupowaniach w Szklarskiej Porębie, Kenii oraz po raz drugi w Szklarskiej Porębie. Cały czas trenowałem z myślą o tym starcie i szczyt formy szykowałem na 21 kwietnia.

Dlaczego w tym roku zdecydowałeś się na Kenię?

Nie jest tajemnicą, iż aby osiągać jak najlepsze wyniki trzeba trenować w górach na dużych wysokościach i w sprzyjającej temperaturze. W Europie nie ma miejsc spełniających te wymagania w tym okresie, więc trzeba szukać dalej. Kenia mi odpowiada, jest sprawdzonym miejscem. Mój trener Grzegorz Gajdus wielokrotnie trenował w tym miejscu. Ryzyko przeholowania z treningiem w górach jest wysokie, na szczęście trener dzięki długiej karierze zawodniczej zna się na treningu wysokogórskim. Jadąc do Kenii z ograniczonym budżetem nie można liczyć na wygodę. Brak prądu, czy ciepłej wody to norma. Dla mnie najważniejsze jednak było uzyskanie jak najwyższej formy podczas startu docelowego.

Czy starty w przełajach w pierwszym kwartale obecnego roku, to rodzaj przygotowań do innych imprez, czy może to imprezy docelowe?

Nie jestem zwolennikiem biegania biegów przełajowych w trakcie przygotowań do maratonu. Ze względu na brak samodzielności finansowej zdecydowałem się pójść na współpracę z PZLA. W zamian za dwuletnie szkolenie do Mistrzostw Europy w Zurychu zobowiązałem się do biegania Mistrzostw Polski i Mistrzostw Świata w biegach przełajowych. Koszt przygotowań do maratonu to kilkanaście tysięcy złotych. W zamian za zobowiązania, PZLA opłaciło mi zgrupowanie w Szklarskiej Porębie w styczniu oraz obóz w lutym w Kenii. Starty w biegach przełajowych potraktowałem jako etap przygotowań. Nie było ,,luzowania” przed startami, lecz mocny trening. Dla przykładu cztery dni przed Mistrzostwami Świata w Bydgoszczy wykonywałem na treningu trzydziestkę w szybkim tempie. Mimo tego udało mi się przybiec na 38. pozycji podczas Mistrzostw Świata.

Nie żałujesz, że w tym roku nie mogłeś startować w Półmaratonie w Warszawie? 

Półmaraton Warszawski to super impreza. Zależało mi bardzo, aby uczestniczyć w tym biegu, tym  bardziej, iż rok temu wygrałem ten prestiżowy bieg. Była to super okazja do uzyskania wartościowego wyniku na tym dystansie. Zdecydowałem się jednak na udział w Mistrzostwach Świata w biegach przełajowych. Podczas półmaratonu warszawskiego panuje bardzo przyjemna atmosfera, lubię tam biegać i w przyszłości na pewno tam powrócę.

Przygotowania do maratonu to długa i ciężka praca na granicy ryzyka przetrenowania oraz kontuzji. Bardzo często walczy się z dolegliwościami bólowymi lub innymi problemami. Na szczęście udało mi się ominąć większe problemy, dolegliwości, z którymi musiałem się zmagać, okazały się łatwe do pokonania. Wyniki, osiągnięte podczas startów w biegach przełajowych, są dla mnie satysfakcjonujące. Są dla mnie zapewnieniem, iż wszystko zmierza  w dobrym kierunku.

Za mną ponad trzymiesięczny okres ciężkiej pracy, gdzie tygodniowy kilometraż oscylował wokół 200 km. Ostatni tydzień przed startem to czas odpoczynku, więc nie będzie już mocnych treningów. W środę wykonam dwunastokilometrowy bieg ciągły w drugim zakresie z prędkością ok 3:30/km i to wszystko. Potem będę wykonywał jedynie rozruchy, aby w niedzielę być w pełni formy. 

Amatorzy szczycą się tym, że mogą w jednym biegu startować z zawodowcami. A jak to wygląda od Waszej strony? 

Ja skupiam się wyłącznie na biegu. Jestem w ,,swoim świecie”, skupiony i skoncentrowany na zadaniu, jakie mam wykonać. Często nie zauważam wielu interesujących rzeczy, czynności wykonuję jak zaprogramowany i oczekuję na start. Ostatnie kilka dni to ciężki czas, chucham i dmucham, aby nic się nie wydarzyło, stresuję się. Żona wie, że jestem wtedy wybuchowy i na szczęście jest dla mnie wyrozumiała. Duże biegi mają na pewno swój urok i wspaniałą atmosferę, jest to wydarzenie unikalne. Nie mniej jednak otwieram się na nie po biegu. Wtedy jest czas na rozmowy, radość i świętowanie.   

Wstaję około godziny piątej, jem lekkie śniadanie i oczekuję. Rzeczy potrzebne na start przygotowuję dzień wcześniej, więc leżę w łóżku, koncentruję się. Jeżeli czuję się jeszcze senny, to zasypiam na jakiś czas. Przed wyjściem na rozgrzewkę rozciągam się, rozmawiam z trenerem, staram się zmotywować. 

 

***

Arek ma jasno wytyczony cel, do którego dąży. Dobre wyniki w pierwszym kwartale tego roku, w tym start w Gnieźnie, gdzie zajął czwarte miejsce z czasem 29:58, są zwiastunem dobrej formy, która powinna zaowocować udanym startem w Warszawie. Trzymamy kciuki!