W najbliższą środę 28 sierpnia rozpoczną się XVII Letnie Igrzyska Paralimpijskie w Paryżu, które potrwają do 8 września. Od 1972 r. Polacy wywalczyli w tej imprezie 798 medali, więc w stolicy Francji przekroczymy zapewne 800 krążków w tej klasyfikacji. W paralekkoatletyce reprezentować nas będzie 25 zawodników.
Igrzyska Paralimpijskie tradycyjnie rozpoczną się od ceremonii otwarcia, która zaplanowana jest na środowy wieczór 28 sierpnia i ma wziąć w niej udział 184 delegacji narodowych. Organizatorzy spodziewają się 65 tysięcy widzów w centrum Paryża – na Polach Elizejskich i Placu Zgody, gdzie zaplanowano to podniosłe wydarzenie.
– Paryż jest niezwykłym miejscem, które wydarzeniami wielokrotnie wyprzedza epokę, inspirując ludzi. Mam nadzieję, że naszych zawodników i trenerów zainspiruje do tego, żeby zaprezentować się z jak najlepszej strony – mówił podczas uroczystości wręczenia nominacji do paralimpijskiej reprezentacji Polski Łukasz Szeliga, prezes Polskiego Komitetu Paralimpijskiego (PKPar). – Wiem, że jeżeli zrealizujecie założenia w stu procentach, to medale będą pochodną waszych występów. Jednak lepszy wynik niż w Tokio biorę w ciemno. Mistrzostwa świata i starty naszych zawodników, które poprzedzały igrzyska paralimpijskie, w zasadzie w każdym sporcie dają nadzieję na rezultat lepszy niż w Japonii – dodał Szeliga.
Igrzyska paralimpijskie stworzone zostały dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym. Odbywają się co cztery lata (zarówno letnie, jak i zimowe), zazwyczaj kilka dni po igrzyskach olimpijskich i są organizowane przez Międzynarodowy Komitet Paralimpijski (ang. International Paralympic Committee).
Igrzyska paralimpijskie zrodziły się z małego spotkania brytyjskich weteranów II wojny światowej w 1948 roku, a następnie stały się jednym z największych międzynarodowych wydarzeń sportowych początku XXI wieku. Paralimpijczycy dążą do traktowania na równi z pełnosprawnymi sportowcami olimpijskimi, jednakże istnieje duża różnica w finansowaniu sportowców olimpijskich i paralimpijskich.
W 1960 r. z inicjatywy sir Ludwiga Guttmanna odbyły się pierwsze Letnie Igrzyska Paralimpijskie, a zimowe po raz pierwszy rozegrano w 1976 roku. Na igrzyskach paralimpijskich można wystartować pod warunkiem uzyskania kwalifikacji, podobnie jak na igrzyskach olimpijskich. Minima praktycznie za każdym razem są podwyższane ze względu na podnoszenie się poziomu sportowego. Począwszy od letnich igrzysk w 1988 roku i zimowych w 1992 roku igrzyska paralimpijskie odbywają się w tym samym miejscu co igrzyska olimpijskie.
Pierwsze znane wydarzenie zorganizowane dla niepełnosprawnych sportowców w okolicy czasowej igrzysk odbyło się w dniu otwarcia Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948 w Londynie. Organizatorem był Guttmann, dyrektor Stoke Mandeville Hospital, a zawodynazywały się Stoke Mandeville Games . W zawodach z 1948 roku brali udział brytyjscy weterani II wojny światowej z urazami rdzenia kręgowego, którzy startowali w zawodach łuczniczych. Celem dr. Guttmana było stworzenie równoważnej z igrzyskami olimpijskimi, elitarnej rywalizacji sportowej dla osób z niepełnosprawnościami. Zawody odbywały się ponownie w tym samym miejscu w 1952 roku, gdzie weterani holenderscy uczestniczyli u boku Brytyjczyków. Był to pierwszy międzynarodowy turniej tego rodzaju. Jak przyznał Ludwig Guttmann, zawody miały pokazać, że sport nie jest wyłączną domeną ludzi w pełni sprawnych. Za pierwsze igrzyska paralimpiskie oficjalnie uznawane są International Stoke Mandeville Games w Rzymie w 1960 roku. Od tego czasu zawody odbywały się regularnie razem z igrzyskami olimpijskimi, choć pod różnymi nazwami. Na cześć twórcy igrzysk Guttmanna przyznawane są co roku w Polsce nagrody w trakcie Gali Przeglądu Sportowego dla najlepszych sportowców z niepełnosprawnościami (tzw. Guttmanny).
Symbolem ruchu paralimpijskiego są trzy znaki Agito (łac. jestem w ruchu) w kolorach najczęściej występujących na flagach świata: czerwonym, niebieskim i zielonym. Symbol Agito jest silnie związany z mottem Międzynarodowego Komitetu Paralimpijskiego: Dusza w ruchu.
Biorąc pod uwagę szeroki zakres niepełnosprawności na igrzyskach paralimpijskich, istnieje kilka kategorii, w których zawodnicy rywalizują. Dopuszczalne niepełnosprawności są podzielone na sześć głównych kategorii. Kategorie te są następujące: po amputacji, porażenie mózgowe, niepełnosprawność intelektualna, wózek inwalidzki, niewidomi oraz „Les Autres” (dosł. „inni”). Do ostatniej z tych kategorii należą sportowcy z niepełnosprawnością, która nie należy do pozostałych pięciu kategorii, jak m.in. karłowatość, stwardnienie rozsiane i wrodzone zaburzenia. Kategorie te są w dalszym podziale na klasyfikacje, które zależne są od dyscypliny.
W języku angielskim termin paralympic pochodzi od połączenia przedrostka para- oznaczającego m.in. równoległość z olympic. Oznacza to, że igrzyska te są równoległe do igrzysk olimpijskich, co podkreśla równoważność i bliskość obu wydarzeń. W Polsce przez długi czas używano określeń: igrzyska paraolimpijskie, paraolimpijczyk, paraolimpijski. W 1998 roku powstał Polski Komitet Paraolimpijski. Słowa z prefiksem para- dotyczące sportu osób z niepełnosprawnościami zostały jednak przetłumaczone nieprecyzyjnie. W języku angielskim, skąd dotarło do nas zapożyczenie, używa się określenia Paralympic Games. Po 25 latach zmieniono określenia związane ze sportem paralimpijskim. 6 lutego 2023 roku zarejestrowano zmianę nazwy Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego na Polski Komitet Paralimpijski, a kilka miesięcy później dokonano niezbędnych modyfikacji w ustawie o sporcie i innych aktach prawnych. Od 13 lipca 2023 r., na podstawie Ustawy o sporcie obowiązuje w Polsce termin paralimpiada. Nazwę zmieniono m.in. dlatego, że termin Paralympic Games jest powszechnie używany na całym świecie. Używanie zbliżonej wersji w różnych językach ułatwia komunikację międzynarodową. Międzynarodowy Komitet Paralimpijski (IPC) preferuje termin paralympic i zaleca jego stosowanie we wszystkich językach. Termin paraolimpiada zmieniono z inicjatywy Polskiego Komitetu Olimpijskiego (PKOl).
Zmiany nazwy nie akceptuje Rada Języka Polskiego PAN, która podkreśla, że słowo paraolimpiada było poprawne i lepiej pasuje do języka polskiego, gdzie używane są m.in. takie nazwy jak: parabank czy paradokument. – Nikt nigdy nie zwrócił się do nas z prośbą o opinię o słowie paralimpijski, a gdyby o taką opinię poproszono, to byłaby ona negatywna. Forma paralimpijski jest bowiem błędna. Nie ma takiej instytucji – ani w Polsce, ani za granicą – która by miała prawo wymagać dokonania takich zmian – napisała w oficjalnym komunikacie Rada Języka Polskiego
Faworytami w Reprezentacji Polski do zdobycia medali w paralekkoatletyce są m.in. Maciej Lepiato startujący w skoku wzwyż – dwukrotny złoty (Londyn 2012, Rio 2016) oraz brązowy (Tokio 2020) medalista igrzysk paralimpijskich, a także pięciokrotny mistrz świata i rekordzista w klasie T44 (2,19 m), Lech Stoltman, Michał Derus, Lucyna Kornobys, Faustyna Kotłowska, Renata Śliwińska, Róża Kozakowska – złota i srebrna medalistka z Tokio, która zdobyła brąz w rzucie maczugą, a srebro w pchnięciu kulą (F32), Anna Trener-Wierciak, startująca w sprintach i skoku w dal, brązowa medalistka paralimpijska z Rio.
Ogółem w Reprezentacji Polski znalazło się 84 sportowców, w tym 41 kobiet i 43 mężczyzn. Dziewięcioro z nich będzie startować ze wsparciem asystenta, pilota lub przewodnika. Polacy wystartują w 15 z 22 dyscyplin rozgrywanych na tych zawodach. Na poprzednich igrzyskach paralimpijskich w Tokio Reprezentacja Polski zdobyła 24 medale (7 złotych, 6 srebrnych i 11 brązowych), które przyczyniły się do zajęcia 17. miejsca w klasyfikacji medalowej.
Podczas ceremonii otwarcia chorążymi naszej kadry będą kulomiotka Lucyna Kornobys i skoczek wzwyż Maciej Lepiato. – Na igrzyska jedzie po nad osiemdziesięciu polskich sportowców, a tylko dwoje zostaje chorążymi, więc jest to ogromne wyróżnienie – mówiła dwukrotna wicemistrzyni paralimpijska w pchnięciu kulą (klasa F34) z Rio de Janeiro i Tokio. – Myślę, że zostałam doceniona nie tylko za osiągnięcia sportowe, ale także działania na rzecz sportu paralimpijskiego. Ogromnie dumna jestem z tego, że zostałam wybrana dodatkowo z Maćkiem Lepiatą, wielokrotnym złotym medalistą igrzysk, mistrzostw świata – stwierdziła Kornobys. – To dla mnie nobilitacja. Podkreślenie, że to, co robię, jest wartościowe, i doceniane. Wspaniałe uczucie, bo chorążych traktuje się trochę jak kapitanów reprezentacji – mówił Lepiato.
Barbara Bieganowska-Zając, Jagoda Kibil, Lucyna Kornobys, Faustyna Kotłowska, Róża Kozakowska, Karolina Kucharczyk, Klaudia Maliszewska, Joanna Mazur (przewodnik Michał Stawicki), Joanna Oleksiuk, Ingrid Renecka, Renata Śliwińska, Anna Trener-Wierciak, Michał Derus, Bartosz Górczak, Robert Jachimowicz, Piotr Kosewicz, Aleksander Kossakowski (przewodnik Krzysztof Wasilewski), Michał Kotkowski, Maciej Lepiato, Damian Ligęza, Łukasz Mamcarz, Jakub Mirosław, Tomasz Pauliński, Rafał Rocki, Lech Stoltman.
Lekka atletyka zostanie rozegrana w dniach 30.08–07.09.
Pełen skład Reprezentacji Polski można sprawdzić tutaj.
Jeden z naszych reprezentantów na Paryż, Michał Dąbrowski, który będzie startować w paraszermierce ma zdiagnozowany nowotwór przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych. – Już raz doświadczyłem tego, jak w jednej chwili świat zmienia się na zawsze, kiedy dziesięć lat temu w wyniku wypadku złamałem kręgosłup. Wózek inwalidzki nie przeszkodził mi w byciu mężem, tatą Jasia i Małgosi, przyjacielem oraz otworzył mi nowe możliwości – pisał nasz wojownik. – Obecnie jestem w trakcie chemioterapii. W celu zwiększenia skuteczności leczenia zaproponowano mi dodatkowe zastosowanie immunoterapii i podanie nowoczesnego leku, który nie jest refundowany. Lek ten podawany jest co trzy tygodnie przez około dwa lata z możliwością modyfikacji. Potrzebne są także środki finansowe na zastosowanie nowoczesnych technik leczenia raka. Link do zbiórki na leczenie Michała: pomagam.pl/33a647.
Wyniki igrzysk paralimpijskich w Paryżu 2024 można sprawdzić tutaj.
Transmisje będą przeprowadzone na kanałach Polsatu Sport.
źródła: Przegląd Sportowy, tvp.info, Wikipedia.org
Były chodziarz, który nieustannie dokądś zmierza (wielokrotny reprezentant Polski i dwukrotny olimpijczyk – z Pekinu i Rio). Współautor biografii Henryka Szosta, Marcina Lewandowskiego i Adama Kszczota oraz książki „Trening mistrzów". Doktor nauk medycznych i nauk o zdrowiu. Pracownik Uniwersytetu Jana Długosza, a także trener lekkoatletycznych klas sportowych w IV L.O. w Częstochowie. Działa też jako sędzia i organizator imprez, nie tylko sportowych.
