6 powodów, dla których Sha’Carri Richardson jest najszybszą kobietą na świecie

Sha’Carri Richardson jest znana nie tylko ze swojej prędkości, ale także z charakterystycznego stylu: przyciągających wzrok kolorów włosów, długich pomalowanych paznokci i tatuaży, które uczyniły ją ikoniczną postacią w lekkiej atletyce. Amerykański talent sprinterski, złota medalistka w sprincie na 100 m na mistrzostwach świata w Budapeszcie w 2023 roku z czasem 10,65, w końcu ma szansę walczyć o olimpijskie złoto w stolicy Francji.

Oto sześć rzeczy, których możesz nie wiedzieć o najszybszej kobiecie na świecie:

1. Śmiały styl:

Richardson, mająca 155 cm wzrostu, słynie ze swojej szybkości, wytrwałości i poświęcenia dla rodziny. Fani uwielbiają jej kolorowe włosy, długie paznokcie i styl zarówno na torze, jak i poza nim. Jej paznokcie często porównuje się do legendarnych akryli Florence Griffith Joyner (Flo-Jo), która ustanowiła rekord świata w biegu na 100 m (10,49 sekundy) i zdobyła złoto na igrzyskach olimpijskich w 1988 roku. Richardson stonowała swój styl w tym roku, ale nadal wierzy, że zawodniczki mogą być kreatywne i piękne, jednocześnie pokazując talent i siłę. Dla niej bieżnia to miejsce na wyrażenie siebie. „Nie myślę o moich paznokciach, kiedy biegam” – mówi. „Skupiam się tylko na najlepszym wyścigu”.

2. Priorytetem jest białko:

Podobnie jak wielu sportowców, bardzo poważnie podchodzi do odżywiania i dostarczania wszystkich składników odżywczych swojemu organizmowi. Priorytetem jest odpowiednia ilość białka, które wspiera jej treningi oraz regenerację. Jej ulubionym produktem są jajka, ale chętnie je też suszone mango, orzechy ziemne i migdały.

3. Królowa konsekwencji:

„Nauczono mnie, jak dawać z siebie wszystko i być sobą. Zawsze będę to robić. Nic się nie zmieniło. Po prostu rozwijam się jako osoba i nadal jestem sobą. Nadal ciężko pracuję” – wspomina sprinterka. Richardson rywalizuje na wysokim poziomie od czasów nastoletnich. Jest skupiona na swoim celu i konsekwentna w treningu, mimo że przez lata miała różnych trenerów.

4. Otacza się najlepszymi:

Richardson trenuje pod okiem słynnego trenera i złotego medalisty olimpijskiego Dennisa Mitchella w Star Athletics w Lake County na Florydzie. W jej drużynie są również Melissa Jefferson i Twanisha „Tee Tee” Terry, które zajęły drugie i trzecie miejsce za Richardson w Olympic Trials 100, tworząc silny zespół na igrzyska.Program Star Athletics ma także pięciu sprinterów płci męskiej, którzy będą rywalizować w Paryżu. Amerykanie Kenny Bednarek, Kyree King i Courtney Lindsey wystartują w sztafecie 4×100, a Bednarek także w 100 i 200. Aaron Brown będzie reprezentował Kanadę w 100, 200 i 4×100, a Alana Reid Jamajkę w sztafecie 4×100.Richardson ceni sobie trening z tak utalentowanymi sportowcami, od których wiele się nauczyła. „Trenuję z najlepszym klubem pod okiem Dennisa Mitchella. To jest najlepsze miejsce do treningu” – mówi.

5. Rodzina jest jej siłą:

Dla Richardsona rodzina jest priorytetem. Wychowywały ją babcia Betty Harp i ciotka Shay Richardson, które wspierały jej rozwój w lekkoatletyce. Po wygraniu 100 metrów w próbach olimpijskich w 2021 roku, Richardson ujawniła, że tydzień wcześniej zmarła jej biologiczna matka, co wpłynęło na jej zdrowie psychiczne. Po zakwalifikowaniu się do igrzysk w Paryżu, pobiegła, by objąć rodzinę. „Moja babcia nauczyła mnie wytrwałości i wiary w siebie. Jest sercem naszej rodziny” – mówi Richardson.

6. Wykorzystuje swoje nerwy:

Richardson otwarcie mówi o tym, że choć publiczność może postrzegać elitarnych sportowców jako „superbohaterów”, oni są tak samo ludzcy jak wszyscy inni. „Na blokach startowych czuję mieszankę nerwów i pewności siebie” – mówi. „Przypominam sobie, że mogę polegać na swoim treningu i być pewna przygotowań.”