chciałem się zapytać jak to w końcu jest z tymi długimi wybieganiami. W różnych planach jak i w różnych wątkach na forum rożnie to wygląda.
Jedni piszą, żeby nie biegać 30km inni, że nie ma żadnych ograniczeń.
Jeszcze inni mówią, że nie o dystans chodzi a o maksymalny czas trwania biegu. I tu znów pojawia się często granica 2h30min, 2h45m czy 3h
A więc pytanie do mądrych głów jak to jest
Czy są takie ograniczenia? jeśli tak to czy patrzeć na km(co wydaje się bez sensu) czy też na czas trwania treningu.
Jeśli można to dla kogo one są korzystne a dla kogo nie i w jakich okolicznościach? np: czy mozna tak sobie biegać co tydzień czy tylko w trakcie przygotowań do maratonu.
), który zrobił sobie wczoraj taki bieg... jak sam pisał dobrze się czuje na długich treningach do 26km, raczej nie ma większych problemów, zmęczenie pod kontrolą ... wyobrazmy sobie, że z takim przeświadczeniem zaczyna biegnąć maraton, nie wiedząc co go czeka po tych 30km.. a nie jest tajemnicą poliszynela, że jak poczuje więcej siły to i na wcześniejszych km mocniej pociągnie, bo cały czas myśli, że skoro dał radę na 26km, to potem nie będzie większej różnicy, może trochę ciężej, ale do głowy mu nie przychodzi, że z metra na metry można po poprostu zacząć stawać w miejscu... po wczorajszym biegu okazało się, że jest bardziej nieprzywidywalnie i ciężko...
W planie było 28km a zrobiłem 30km .zrobiłem to samo co Patatajec czy mimik. Chciałem mieć komfort psychiczny, że ta 30-ke jestem stanie zrobić na spokojnie. Efekt ściany przy kolejnych biegach pojawił się u mnie już przy biegu na 22km(nigdy nie robiłem dłuższych) i stopniowo przesunął się na 30km. Przy drugim biegu wiedziałem na 30km(ok 2.47), że mam jeszcze spory zapas i mocy i zasięgu. Dało też sporo danych do analizy. To wszystko to zapewne efekt błędów w treningu i braku doświadczenia czy nieznajomości własnego organizmu. 
