9.07.2018r.
Piłka nożna. Nogi dostały popalić, a czworogłowy bolał. Przyznam szczerze - nie zamieniłbym tego treningu na jakiś lekki bieg. Zdecydowanie więcej frajdy mi to sprawiało.
Minus taki, że porobiłby mi się okropne odciski, skóra poschodziła w kilku miejscach na stopie. Musze zakupić jakieś lepsze skarpety, bo zwykłe za bardzo mi się ślizgają w korkach - swoją drogą, przy bieganiu nie ma czegoś takiego.
11.07.2018r.
Wtorek odpoczynek, zaś w środę przyszedł czas na bieganie już normalne i ciężki trening. Odczuwam dyskomfort w tym samym miejscu co kiedyś - unoszenie stopy do góry. Mam nadzieję że przejdzie...
3,2km BS + 4 x 1200m I ( 4:08, 4:13, 4:14, 4:11 ) / 3min. truchtu + 2km BS
Dystans: 11,27 km
Czas: 58m:29s
Średnie tempo: 05:11 min/km
Średnie tętno: 155
Maks. tętno: 181
Z tego miejsca mogę stwierdzić ponownie, że zegarek nie spełnia moich oczekiwań. Jeszcze pół roku temu dawał radę, tak teraz częste opóźnienia w odczycie tempa powodują że nie jestem w stanie na "większych" prędkościach kontrolować dobrze tempa. Już pomijam brak możliwości zrobienia kilku segmentu jeśli chodzi o trening. A z słuchania muzyki - nie korzystam w ogóle. Tomtom3... Dobry był ale chyba tylko na początek?
A może ja miałem gorszy dzień? Sam już nie wiem. Ale patrząc na wykres w danym odcinku jestem przekonany 'święcie' że leciałem mocniej, zaś tutaj wychodzi że 25:56-27:04 rozpędziłem się dopiero do ~4:30min/km. Nie wydaje mi się bym po pierwszym odcinku, gdzie czułem mniej więcej tempo nagle biegł tak wolno gdy usłyszałem "pik pik czas na 1,200m". Tym bardziej że potem widać że biegne w miarę równo, oprócz delikatnego spadku podyktowany skrętem.
Kolejny ciężki akcent już dziś. Raz za razem.
Marzenia... Stwierdzam, że 10k biegam rekordowo mam 44min więc bez szaleństw. Skupiam się aktualnie na poprawię tego wyniku, ale póki co taki PB mnie obowiązuje na tym dystansie. Biegacz był dalej troszkę zdziwiony, ale powiedział że widzimy się na trasie.
Wychodzę, 3 minuty do startu. Wyliczone, wyliczone 
Starter puff. Tempo nie stanowiła jakiegoś wielkie wyzwania na początku. Byłem w stanie rozmawiać, chłonąć atmosferę i w sumie tak wyszło. Szczerze - sam się zdziwiłem, pewnie adrenalina. Chęć wypadnięcia jak najlepiej. Nie tyle by nie zawieść innych, co nie zawieść samego siebie. Więc po 1 km już rzucam tekstem do grupki która leciała z Nami (ok. 10-15 osób?) "ZOSTAŁO WAM 20KM". U jednych śmiech, inni pełni skupienie a inni pewnie chcieli mnie w tym momencie zabić. A ja? A ja od ucha do ucha uśmiech i lecę swoje. Kilometry leciały na początku jeden za drugim. Rozmawiam z Szymonem o jego startach, jak to wyszło, czy pierwszy raz jest królikiem(tak) etc. Ustaliśmy że osoba z której strony będzie woda, bierze wodę drugiemu również. Ok. 9km przyjąłem żel, niestety miałem tylko jedną tubkę - tu błąd. Chciałem potem umieścić ponownie do pasa ale przez to dużą część mi wyleciała. Łapy się pokleiły etc. Całe szczęście później na trasie była kurtyna wodna więc przemyłem ręcę. Niestety zacząłem mieć obawy co jak braknie mi energii, cukru. W końcu brak trochę wyćwiczenia a aktualnym okresie przygotowawczym etc. Oczyszczam umysł z tych myśli. Lecimy dalej, zagrzewam ekipe. Krzyczę na przemian z Szymonem czas jaki uzyskaliśmy na danym km. Kibiców jak na moje miasto o dziwo było sporo. Odnośnie trasy mogę napisać że dramatu nie było, ale do płaskich do ona nie zależy za bardzo 
W moim mieście nawet Ptolemeusz 10k, jest dwukrotnie z dość dużym mocnym podbiegiem. Ale to taki offtop. Przebiegam między owe grupki kibiców też krzyczym na przemian z PM "GRUPA 1:45, brawo BRAWO". "KALISZ ŻYJEMY". Z górki, ustaliliśmy wraz z Naszą grupą biegową że delikatnie nogą damy więcej luzu - wyszło 4:44 (w ramach przypomnienia powinno być książkowo 4:58). Lecimy następne 3km i wróciliśmy ale teraz mamy tą górkę. Grupa Nasza jednak ciągle nacierała od razu za nami i wyszło 4:59 min/km więc bardzo dobrze! Następne kilometry leciały znów jeden za drugim i znów niektórzy zaczęli rozmawiać. Naprawdę dużą część dystansu była miło przegadana. I nagle... zaczynam czuć problemy żołądkowe. 17km, jestem po podbiegu lwią część pokonałem, prowadzimy ludzi i zaczyna mnie ściskać. Ani mi się waż. Walczę, walczę psychicznie ze sobą. Potem walka z bólem. Poziom - był zbliżony do tego co we Wrocku miałem "przygodę". Mówię sobie - tym razem nie ma opcji, NIE MA MOŻLIWOŚCI że się zatrzymam. A jednak, mija 18km znów o tym myślę. Nie, nie dam się. Zaczynam znów krzyczeć, motywować ludzi że już naprawdę blisko. Że to już mnie niż parkrun. Wieczorowy parkrun. "HALO KALISZ". "TO JUŻ PRAWIE FINISZ". Po drodze mijam balony na 1:30. Facet ponoć doznał kontuzji, ale sam bieg ukończył 1:48 z tego co doszły mnie słuchy. Lecimy dalej. 19, 20km. Mówimy "TO JEST TEN MOMENT BY POWOLI PRZYSPIESZYĆ. JUŻ I TAK ZŁAMACIE ALE MOŻECIE WIĘCEJ. RÓWNO I SPOKOJNIE. BRAWO". Wyprzedzają mnie oraz Szymona parę osób. Nie wiem ile. Uśmiecham się od ucha do ucha. Przebiegam przez metę patrząc na zegar 1:44:57.
