Po co biegać szybciej?

[Jurek z Lasu]

.

[PawelS]

Bo mamy to w genach. Jak każde zwierzę. Organizm mężczyzny, ale też kobiety, produkuje testosteron, hormon walki. Jedni/jedne napier... się po łbach w MMA, bo akurat taką walkę lubią, a inni wybierają bardziej subtelne rodzaje rywalizacji, np. bieganie. Albo bardziej dochodowe, np. wyścig szczurów w korporacji lub karierę polityczną. Ale zawsze chodzi o jedno, żeby być lepszym, a najlepiej najlepszym. Co prawda produkcja testosteronu u mężczyzny spada po 30 roku życia o 1% rocznie, ale to znaczy, że nawet w bardzo podeszłym wieku jeszcze go trochę zostaje

[Qba Krause]

mam wrażenie, że to jest pytanie z założoną tezą. potwierdzają to przytoczone "odpowiedzi", które wybrałeś tak, żeby je wyśmiać.

nie lubię takich rozmów, więc się wyłączam.

[Jurek z Lasu]

.

[Qba Krause]

no to ja je interpretuję jako źle postawione pytanie z założoną wcześniej tezą i nieudolnie skrywaną chęcią wyśmiania tych, którzy chcą biegać szybciej. teraz ty wyluzuj, ja idę po piwo.

[Adam Klein]

Wg mnie pytanie jest ok. Dla mnie jest to ten "wiatr we włosach" a raczej jego wspomnienie, bo teraz tak nie potrafię ale nadal wspominam minione czasy.
Bo skoro nie chcemy przemieszczać sie szybciej to właściwie po co biegać wogole? Dlaczego nie maszerować?

[jacekww]

Po części na moim przykładzie: 2 lata biegania tego samego tydzień w tydzień, miesiąc w miesiąc bez planów itd.
Nawet gdybym nie chciał szybciej (choć chciałem) to i tak tylko z tego regularnego biegania biegałem szybciej i zapewne jeszcze bym przez jakiś czas biegał szybciej (choć sytuacja się u mnie się zmieniła bo już trenuję aby biegać jeszcze-szybciej).
Więc trudno aby się wyhamowywać podczas biegu aby szybciej nie było.
Dochodzisz do momentu gdy już nie ma progresu i co wtedy, miesiące mijają wykonujesz pracę nadal tą samą, a efektu już nie ma stoisz w miejscu.
Ok, możesz być nadal szczęśliwy z samego biegania, ale mało kto odczuwa satysfakcję jeśli wkłada w coś pracę a efektu nie ma, więc satysfakcja maleje i pragniesz efektu w tym przypadku szybciej, więc dokładasz coś więcej aby tak było.
Latka lecą, dochodzisz do momentu że szybciej już nie będzie, wkładasz pracę tą samą a może i przychodzi ci to ciężej i co ma być wolniej, będziesz szczęśliwy. Nie chcesz widzieć efekty swojej pracy, jeśli szybciej już się nie da to chcesz jak najdłużej utrzymać to co się da w sensie szybkości.

Bieganie to wykonywana praca, a większość społeczeństwa chce widzieć efekty swojej pracy, a efekty w tym przypadku to szybciej.

[Sikor]

[...]
Dochodzisz do momentu gdy już nie ma progresu i co wtedy, miesiące mijają wykonujesz pracę nadal tą samą, a efektu już nie ma stoisz w miejscu.
Ok, możesz być nadal szczęśliwy z samego biegania, ale mało kto odczuwa satysfakcję jeśli wkłada w coś pracę a efektu nie ma, więc satysfakcja maleje i pragniesz efektu w tym przypadku szybciej, więc dokładasz coś więcej aby tak było.
Latka lecą, dochodzisz do momentu że szybciej już nie będzie, wkładasz pracę tą samą a może i przychodzi ci to ciężej i co ma być wolniej, będziesz szczęśliwy. Nie chcesz widzieć efekty swojej pracy, jeśli szybciej już się nie da to chcesz jak najdłużej utrzymać to co się da w sensie szybkości.

Bieganie to wykonywana praca, a większość społeczeństwa chce widzieć efekty swojej pracy, a efekty w tym przypadku to szybciej.

+1

Mysle, ze ten moment kiedy dalszy progres pryktycznie nie jest juz mozliwy (zw wzgledu na wiek: wiek, zdolnosci itd.)
jest tym momentem okreslajcym czy ktos przede wszystkim lubi biegac czy biega bo ma wyniki/progres.
Ja sam nie znam odpowiedzi na to pytanie w tej chwili, ale wiem, ze przeganianie samego siebie
jest dla mnie (aktualnie) bardzo waznym i motywujacym elementem calej ukladanki.
Ale kiedy juz przyjdzie ten moment nieuchronnej stagnacji/regresu, to szybkosc mozna zastapic innymi wyzwaniami
kladacymi bardziej nacisk na wytrzymalosci nizli szybkosci, np. zwiekszajac dystans (ultra),
rodzaj biegow (gorskie) czy pojsc w jeszcze inna strone...

[Keri]

Biegac szybko nalezy tak dlugo jak sie tylko da, albo i troche dluzej.

Oczywiscie, ze mozna czerpac radosc z wolnego biegania, kiedy np. mozna sobie przy okazji porozmawiac z wspoltowarzyszem/ towarzyszka, czy na spokojnie podziwiac widoki.

Jedno nie wyklucza drugiego. Czasami potrzeba wyciszenia, a "interwal" znakomicie "wypali" wnetrze.

[Rolli]

[...]
Dochodzisz do momentu gdy już nie ma progresu i co wtedy, miesiące mijają wykonujesz pracę nadal tą samą, a efektu już nie ma stoisz w miejscu.
Ok, możesz być nadal szczęśliwy z samego biegania, ale mało kto odczuwa satysfakcję jeśli wkłada w coś pracę a efektu nie ma, więc satysfakcja maleje i pragniesz efektu w tym przypadku szybciej, więc dokładasz coś więcej aby tak było.
Latka lecą, dochodzisz do momentu że szybciej już nie będzie, wkładasz pracę tą samą a może i przychodzi ci to ciężej i co ma być wolniej, będziesz szczęśliwy. Nie chcesz widzieć efekty swojej pracy, jeśli szybciej już się nie da to chcesz jak najdłużej utrzymać to co się da w sensie szybkości.

Bieganie to wykonywana praca, a większość społeczeństwa chce widzieć efekty swojej pracy, a efekty w tym przypadku to szybciej.

+1

Mysle, ze ten moment kiedy dalszy progres pryktycznie nie jest juz mozliwy (zw wzgledu na wiek: wiek, zdolnosci itd.)
jest tym momentem okreslajcym czy ktos przede wszystkim lubi biegac czy biega bo ma wyniki/progres.
Ja sam nie znam odpowiedzi na to pytanie w tej chwili, ale wiem, ze przeganianie samego siebie
jest dla mnie (aktualnie) bardzo waznym i motywujacym elementem calej ukladanki.
Ale kiedy juz przyjdzie ten moment nieuchronnej stagnacji/regresu, to szybkosc mozna zastapic innymi wyzwaniami
kladacymi bardziej nacisk na wytrzymalosci nizli szybkosci, np. zwiekszajac dystans (ultra),
rodzaj biegow (gorskie) czy pojsc w jeszcze inna strone...

Czy próbować pobić innych weteran w swoim wieku, dalej dbając o szybkość.
Albo biegać i przekazywać swoja wiedzę młodszemu pokoleniu i ich motywować szybkością, pomimo wieku.

[Rolli]

Bo mamy to w genach. Jak każde zwierzę. Organizm mężczyzny, ale też kobiety, produkuje testosteron, hormon walki. Jedni/jedne napier... się po łbach w MMA, bo akurat taką walkę lubią, a inni wybierają bardziej subtelne rodzaje rywalizacji, np. bieganie. Albo bardziej dochodowe, np. wyścig szczurów w korporacji lub karierę polityczną. Ale zawsze chodzi o jedno, żeby być lepszym, a najlepiej najlepszym. Co prawda produkcja testosteronu u mężczyzny spada po 30 roku życia o 1% rocznie, ale to znaczy, że nawet w bardzo podeszłym wieku jeszcze go trochę zostaje

+1

[mihumor]

Przebiegnięcie jakiegoś dystansu jest być może jedyną rzeczą jaką potrafię zrobić sam od początku do końca i prawie wszystko w tej sprawie zależy wyłącznie ode mnie. Samo przebiegniecie dystansu jest jednak łatwe i samo w sobie nie stanowi żadnego problemu więc nie jest też dla mnie specjalną wartością. Muszę to zrobić szybciej, głównie szybciej od samego siebie. Wtedy te dwie rzeczy się dopełniają i stanowią jedną, piękna całość.

[Rolli]

Jako że przez te wszystkie lata trochę startowałem, zaciągnąłem języka u ludzi z którymi biegałem na zawodach. Podam Wam kilka co ciekawszych odpowiedzi na tak postawione pytanie:
- "dla kasy" - mam kilku przyjaciół którzy biegali (biegają) dychę na ulicy w granicach 32 minut
- "żeby biec razem z Kenijczykami przez pierwszy kilometr maratonu" - wszak w TV zawsze pokazują sam start, a później ... metę
- "żeby teściowa Mnie nie dogoniła jak wychodzę z kumplami na browara" - ten kolega lubi akurat adrenalinę
- "żeby laski się za Mną oglądały" - jak człapie wolno to wszyscy się nad Nim litują, że tak się męczy
- "by poczuć wiatr we włosach" - bo jak się biegnie wolno - nie robi się wiatru.

Tymczasem. Wszystkim dzięki za odpowiedzi. Czekam na kolejne Wasze przemyślenia. Wątek robi się ciekawy.

Ja biegam zeby nie patrzec na ten degenerujący program TV.

[katekate]

Dochodzisz do momentu gdy już nie ma progresu i co wtedy, miesiące mijają wykonujesz pracę nadal tą samą, a efektu już nie ma stoisz w miejscu.
Ok, możesz być nadal szczęśliwy z samego biegania, ale mało kto odczuwa satysfakcję jeśli wkłada w coś pracę a efektu nie ma, więc satysfakcja maleje i pragniesz efektu w tym przypadku szybciej, więc dokładasz coś więcej aby tak było.

przchodziłam przez różne etapy biegania, walczyłam o życiówki, trenowałam do upadłego, ale teraz robię to z czystej higieny ciała i umysłu, coś na styl szczotkowania zębów, czy włosów cieszę się zatem, że nie jestem w większości :P
z perspektywy 4 lat i tak biegam samoczynnie szybciej , niż kiedyś, o całą minutę na kilometr

kto wie, może kiedyś mi się zachce biegać jeszcze szybciej zawsze to więcej wolnego czasu na leniuchowanie

[Sikor]

Przebiegnięcie jakiegoś dystansu jest być może jedyną rzeczą jaką potrafię zrobić sam od początku do końca i prawie wszystko w tej sprawie zależy wyłącznie ode mnie. Samo przebiegniecie dystansu jest jednak łatwe i samo w sobie nie stanowi żadnego problemu więc nie jest też dla mnie specjalną wartością. Muszę to zrobić szybciej, głównie szybciej od samego siebie. Wtedy te dwie rzeczy się dopełniają i stanowią jedną, piękna całość.

+100
Ladnie to ujales.