Moderator: infernal
Jednak 10h w pracy nie motywuje mnie do biegania. 
Kolejne jakoś tam siadły, ostatniej nie zalapowałem i dopiero po 2-3s to zrobiłem... Nogi cały czas sztywne, gdzieś tam ciągnęła prawa łydka, a na ostatnich 2 powtórzeniach myslałem, że się wywalę... Do kitu. O 5:20 byłem w domu wcale nie ciesząc się, że jeszcze cały dzień przede mną 
Wydaje mi się, że lepiej niż ostatnim razem, ale to też kwestia dłuższej o minutę przerwy. 
) Trochę przeszkadzał wiatr, ale to w sumie dobrze, niech przeszkadza na treningach, a jak będzie na zawodach to będę go olewał Wszystkie 400tki wchodziły dziś dość szybko, a ostatnią standardowo poleciałem najszybciej. Widzę dodatkową korzyść takiego treningu: poza tym, że biegam coraz szybciej trenuje też głowa. Kiedyś nie do pomyślenia byłoby dla mnie przyśpieszać aż tak na ostatnim powtórzeniu takiego treningu. 
Wytrzymałem kolejne 2 min i powiedziałem "pierdolę"... 
Odpuściłem. 
Bieglo sie ciezko a nogi nie chcialy krecic. Na ostatnich 2km intensywnosc zaczela rosnac, tetno zaczelo wchodzic powyzej 150bpm. Dociagnalem do 7,5km w tempie 4:47/km i wrocilem do domu. Troche sie wyrolowalem i wskoczylem do solanki. 
Na szczęście dzisiaj jednak szło. 1000 wchodziły bezproblemowo i musiałem się trochę hamować, żeby nie biec ich za szybko. Dopiero ostatni dał mi trochę w kość. 2000 też nie były jakieś problematyczne. Pierwszy wszedł dość gładko, drugi w zasadzie też, nie pamiętam jakiś kryzysów podczas tych odcinków. 
Wpadłem na metę. Bylem tak zmęczony, ze nie wiedziałem jak zastopować zegarek, zamiast tego kilka razy go zlapowałem bolało mnie gardlo i lekko kręciło sie w głowie. Skierowałem się w stronę barierki, po drodze ktoś wcisnął mi izo i zawiesił medal. Dopadłem barierki i zostałem na niej przez kolejne 5-6minut. Izo tak ciążyło mi w ręce, ze je wypuściłem. Zona coś tam do mnie gadała, ale rozmowa jakoś się nie kleiła Powoli dochodziłem do siebie. Sprawdziłem jaki miałem czas: 
Przy pierwszym tysiączku, po około 500m zacząłem myśleć, że nie dam rady, szybko to jednak zignorowałem, stwierdziłem, że najwyżej nie zamknę tego 3:45, ale skończę trening. Zamknąłem, okazało się, że to był kryzys przedostatniego powtórzenia bo na następne znalazły się siły i nie było myśli o stawaniu.