maly89 pisze: I dalej będę się upierał, żebyś popracował nad ćwiczeniem na mięśnie brzucha. Jak nie brzuszki to może jakieś spięcia albo coś innego.
Ok, rób jak uważasz. Niemniej uwierz, że nic Ci nie urośnie, a jedynie wzmocnią się mięśnie. Wiem, bo sam przez to przechodziłembulamass pisze:a ja dalej wiem swoje, i wiem że robiąc teraz brzuch, urośnie mi cały, wiec najpierw trzeba troche zrzucic balastu
Aczkolwiek każdy ma swój pomysł na życie 
bulamass pisze:Dobra, zeby nie było - zaczne robic brzuch - ale jak urosnie to bedzie wasza wina :D
wypass pisze:Koledze chyba chodzi o to, że jak zacznie ćwiczyć mięśnie brzucha to forumujący się sześciopak pod warstwą tłuszczu wypchnie tenże tłuszcz i powstanie wrażenie, o którym mowa...
Tylko kolega chyba nie wie, że mięśnie brzucha nie uformują się w 6pack w ciągu tygodnia czy miesiąca
maly89, tak wracając wyżej, już wiem, że ćwiczysz w domu mięśnie grzbietu....
podrzuć pomysły na ćwiczenia tej partii...bo mi po za podciąganiem i pompkami nic nie przychodzi do głowy w domowym zaciszu...
wyrobione mięśnie brzucha, i to nie musi być sześciopak wypasiony, działają jak gorset który wyszczupla, napięte miięśnie powodują wizualny efekt miej więcej jakbyś miał cały czas wciągnięty brzuch, żeby brzuch zrobił Ci się większy od "brzuszków" to musiałbyś być już bardzo chudy i robić ćwiczenia z dodatkowym obciążeniem, nie tylko masa własnego ciałabulamass pisze:...
a ja dalej wiem swoje, i wiem że robiąc teraz brzuch, urośnie mi cały, wiec najpierw trzeba troche zrzucic balastu
Witajciegruby gbur pisze:Witam, potrzebuję porady.
Mam 36 lat 175cm i dużą nadwagę (115 kg). Nie mam żadnych problemów ze zdrowiem (przynajmniej o nich nie wiem). Od jakiegoś czasu zacząłem uprawić sport (takie tam przewracanki) i muszę podbudować kondycję i o ile się da schudnąć ile się da. Od 2 tygodni praktycznie codziennie urządzam sobie wieczorne spacery - wczoraj 9km ze średnią prędkością 6km/h - sporo górek (zajęło mi to 1:30 h), czułem, że dałbym radę przejść sporo więcej ale była już późna godzina. Żadnej diety nie stosuję - zmieniłem tylko przyzwyczajenia, zacząłem jeść śniadania, a przestałem kolacje. Czy z taką nadwagą mogę już zacząć biegać czy raczej dalej praktykować marsze ? Czy do chodzenia też potrzebuję butów jak do biegania ? W czasie marszu nie czuję, żadnego strzykania, bólu stawów ani innej niepokojącej reakcji.
pozdrawiam
Przygodę z bieganiem rozpocząłem w 2010 roku, w sumie z niewiadomych mi powodów (pojawił jakiś nagły impuls do biegania ), ale ogólnie w celu zrzucenia wagi i poprawy sylwetki. W 2010 roku, ważyłem 125 kg przy 188 cm wzrostu. Nie stosowałem żadnej specjalnej diety, po prostu ograniczyłem słodycze, tłuste rzeczy oraz stosowałem prostą zasadę - jeść mniej. Zaczynałem chyba od planu 10 tygodniowego, aby dobić do 30 minut ciągłego biegania. I coraz bardziej mnie to wciągało Potem ambitnie nastawiłem się na 24 tygodniowy plan treningowy przygotowujący do maratonu. I tak biegałem coraz więcej, bo i przynosiło to coraz większą satysfakcję. Pękały kolejne osobiste "rekordy", czyli lepsze czasy oraz większe dystanse. Do maratonu się nie zdołałem jednak przygotować, gdyż zaraz po zimie rozłożyła mnie choroba na 2 tygodnie. Ale za to zrobiłem największy mój dystans, czyli 21 km - i to w środku samej zimy przy temperaturze -19 stopni Mimo tego, kontynuowałem bieganie dalej, już dla samego siebie. Moja waga po około półtora roku spadła z 125 do 86 kg. W ciągu dwóch lat zrobiłem około 1240 km (każdy bieg zapisywałem w dzienniku biegowym). Ustanowiłem swój własny rekord osobisty na 10 km w czasie 39:43 Wszystko to okupione walką z różnymi drobnymi kontuzjami i utrudnieniami. Ale za to zawsze z pełną determinacją... Niestety, skończyłem później studia, zaczęły się wakacje, gdzieś ta regularność się zatraciła, odkładałem kolejne biegi. Potem rozpocząłem pracę, w większości biurową. Zaczęło się piwkowanie, wdarł się totalny leń i niemal brak aktywności ruchowej. I tak przez okres około półtora roku czasu. Dopiero niedawno, po zważeniu się i zobaczeniu wagi 116 kg, stwierdziłem, że tak dalej nie może być i czas znowu podjąć walkę Rozpisałem sobie plan treningowy i mimo początkowych trudności i braku motywacji, zaczynam sobie przypominać ile radości i satysfakcji przyniosło mi bieganie Mam nadzieję, że moja krótka historia przynajmniej w jakimś stopniu pomoże innym zyskać jakąś motywację do biegania, gdyż ja swoją już odzyskałem Niby nic, ale to miłe jak atrakcyjne kobiety same proponują spotkania. I nie chodzi już o te spotkania czy o te kobiety, ale o sam fakt, że proponują. Ech, próżnyś ty, próżnyś… 
No i proszę, jak potrafisz dodatkowo zmotywowaćaswalt pisze:Jeszcze co do relacji z płcią przeciwną, bo pamiętam, że sporo osób z tego powodu zabierało się do biegania. Otóż jestem bardzo zdziwiony, bo tak jak wiedziałem, że normalnie zbudowanym (już chciałem napisać szczupłym, ale do szczupłego mi duuuużo brakuje) jest bez wątpienia łatwiej niż grubasom, tak nie sądziłem, że różnica jest aż taka
