Ranking nawierzchni biegowych

[Licho]

Niżej umieściłem ranking nawierzchni z RunnersWorlds z artykułu „A 7-Step Plan for Running Injury-Free” (7 krokowy plan do biegania bez kontuzji) z własnym tłumaczeniem

Here, ranked in order from most desirable to least desirable, are various running surfaces:
(Tutaj zgrupowane w porządku od najbardziej wskazanych do najmniej wskazanych są różne powierzchnie (nawierzchnie) biegowe):  
1. Soft, smooth cinder track, unbanked  - miekkie , popielaste(?)  nie pochyłe
2. Artificially surfaced track, unbanked – sztuczne powierznie , nie pochyłe
3. Soft, smooth dirt trail – miękkie , ziemne
4. Flat, smooth grass -  płaskie, równe miękkie trawiaste
5. Asphalt street or path – asfaltowe ulice lub ścieżki
6. Hard dirt track or trail - twarde, gruntowe sciezki lub szlaki
7. Concrete sidewalk or road – betonowe chodniki lub drogi
8. Banked or cambered surface  - przechylone lub wypukłe powierzchnie
9. Hard-sand beach – twarde piaski na plaży
10. Rough, pot-holed dirt trail or grass – wyboiste  gruntowe lub trawiaste

Generalnie można zauważyć , że równie ważnym elementem nawierzchni oprócz twardości jest jej równość. Biegania po nierównej, wyboistej jest najbardziej kontuzjogenne.
Od siebie dodam że kiedyś byłem świadkiem ostrego złamania nogi podczas gry w piłkę nożną na plaży. Grupa wykładowców i studentów podczas wycieczki postanowiła pograć w nogę na plaży na ciepłym miękkim piaseczku w wyniku czego jeden z profesorów został odwieziony do szpitala ze złamaną nogą. Chirurg składający profesorską kończynę stwierdził że składał mnóstwo „sportowców” ćwiczących na piaseczku a kontuzje te  są bardzo poważne – skomplikowane i duże przemieszczenia w stawach .
Natomiast bieganie po nawierzchniach twardych generuje kontuzje typu zużywanie się stawów ale w dłuższym okresie.

[wojtek]

Punkt 1 to nawierzchnia zuzlowa ( nie koniecznie z piecow martenowskich ) . Moze to byc drobny grysik granitowy . W Stanach taka nawierzchnia przechodzi do historii ze wzgledow na wysoki wklad robocizny przy utrzymaniu . Dominuja nawierzchnie asfaltowe ( kazde liceum posiada wlasna bieznie ) i cos na ksztalt tartanu . Te ostatnie znacznie roznia sie miedzy soba twardoscia i elastycznoscia .
Mam szczescie miec w okolicy tartan wysokiej jakosci . Poniewaz wszyscy placimy podatki wiec nie ma mowy o zabranianiu mieszkancom wstepu na obiekty po godzinach lekcyjnych . Dzieciaki uwielbiaja , szczegolnie zeskok do tyczki .

(Edited by wojtek at 2:08 pm on April 19, 2004)

[dr zero]

A co z rzekoma szkodliwosia tartanu?

Ja bardzo lubie biegac po stadionie, ale wiele osob (takze tu) straszy, ze to bardzo niedobre podloze.

[wojtek]

Tartan szkodzi glownie zawodnikom , biegajacym bardzo szybko , w kolcach .
Jesli ktos biega w butach , nie powinien miec problemow .

Osobiscie tartan byl dla mnie przeklenstwem . Moje lydki nie wytrzymywaly dystansu w kolcach powyzej 5 kilometrow .
Kiedys zbuntowalem sie i pobieglem w butach startowych , bijac zyciowke na 10km o ponad minute .
Nie ja jeden mialem tego typu wrazenia . Kiedys obserwowalem na jakis zawodach czolowego maratonczyka swiata Andresa Espinoze ( obecnie najlepszy wynik na swiecie w kategorii masters) . Facet pobiegl w butach 5 km w jakies 13:45...

[miroszach]

Wojtek, a powiesz jaką techniką biegałeś po tartanie? Czy całe tempo tylko na śródstopiu, czy może raczej oszczędzałeś łydki i achillesy stąpając na pięty?

[yash]

Zgadzam się z tym, że nawierzchnia musi być równa. Całą zimę biegałem po scieżkach. Czesto zaśnieżonych. Najmniejszych problemów z kolanami. Tylko że stawy skokowe w pewnym momencie odmówiły posłuszeństwa. Na szczeście na rowerze mi to nie przeszkadzalo, wiec to nic wielkiego. W koncu biegam prawie tylko jesienią i zimą. Ale jest to pewna przestroga. Podczas biegu po nierównej powierzchni, nawet gdy mądrze dobierac miejsca lądowania, na staw skokowy działają duże boczne obciążenia. Mnie nagle zaczęły męczyć bóle w okolicy achillesa, ale bardziej z przodu. Z początku myślałem że to sam achilles, a okazało się że przyczyną bylo właśnei nadwyrężenie stawów skokowych.

[wojtek]

Szczerze mowiac do dzisiaj nie bardzo wyczuwam jak laduje .
Zaczynalem biegac ladujac na palce . Moglem sobie na to pozwolic przy wzroscie 178 i wadze okolo 55 kg .
Potem niestety zaczalem mezniec i waga poszla w gore .
Zaczalem biegac o wiele ciezszym krokiem .
Wydawalo mi sie , ze laduje na zewnetrzna czesc srodstopia , z przejsciem na piete . I wlasnie w zaleznosci od grubosci podeszwy pod pieta , faza przejscia ze srodstopia byla mniej lub bardziej odczuwalna .
Najgorzej bylo w kolcach , ktore maja dosc waska podeszwe pod pieta . Moje lydki buntowaly sie wiec po 5 kilometrach i stad dedukuje , ze laduje na srodstopie .

[Laszlo]

Osobiscie tartan byl dla mnie przeklenstwem.

A dla mnie wręcz odwrotnie Uwielbiałem startować na tartanie zarówno 1500m jak i 5000m. Poczucie jedności z podłożem dzięki krótkim kolcom i sprężystości tartanu było rewelacyjne. Muszę się przyznać, że bieganie w innym obuwiu niż kolce (po tartanie) nie odpowiadało mi. Nawet startując na 10 000 nie czułem dyskomfortu w kolcach... Ale spotkałem też gościa (chyba meksyk) który boso sobie startował

[nartka2]

Zaintrygowały mnie te twarde piaski na plaży (pozycja 9). Już kilka osób odwiedzających Kalifornię zameldowało mi, że  bardzo dużo biegaczy trenuje właśnie na plaży.  Nie widziałam tego co prawda na własne oczy, ale z filmików, reklam i zdjęć w RW też kojarzę takie obrazki. Prawda li to czy nie? Wojtek??

[beata]

O tak, piasek jest zdecydowanie najlepszy w sezonie przygotowawczym, jeśli chodzi o wzmocnienie mięśni (wersja siły biegowej). Jak łatwo się przekonać, po piasku biega się trudno, więc jak potem wyjdziemy na dobrą nawierzchnię, to nogi będą  "biegły same". Podobnie jest zimą ze śniegiem, zwłaszcza świeżym. Trzeba jednak uwazać, aby nie przesadzić ("przymulenie", przemęczenie). Ja osobiście najbardziej lubię las o dobrych drogach, najlepiej liściasty (patrz: Kabaty). Poza tym najlepiej oddziałuje na moją psychikę. Z czasów, kiedy trenowałam, pamiętam treningi na bieżni typu: 15x400m czy 6x2km - horror, nie polecam!

[wojtek]

Najczesciej im trening skuteczniejszy , tym bardziej ryzykowny .
Latem 88 roku byl taki gorac , ze inaczej biegac sie nie dalo . ino nad Atlantykiem .
Biegalem sobie na plazy , gdzie temperatury byly zdecydowanie nizsze niz kilkaset metrow w glab ladu i wial ozywczy wiaterek .
Bieganie po glebokim piasku jest skuteczne na sile i bardzo sprzyja zapaleniom sciegna Achillesa .
Tam gdzie woda ugladza piasek i jest twardziej , bylo dosc duze nachylenie . Po kilku kilometrach czuje sie kregoslup .