No to i ja się pochwalę. Ciągłego biegu nie miałam wcale na dzisiaj w planie. "Pomogły" mi w tym dwie okoliczności. Po pierwsze - zmieniłam trasę biegu - pierwszy raz biegłam równymi chodnikami i ścieżkami rowerowymi - a nie lasem, gdzie trzeba uważać jak się stawia stopy. Różnica jest ogromna. Żadnych kurczy łydek na podbiegach, bólu śródstopia i głębokiej zadyszki.
Po drugie - biegłam już po zmroku - po chodniku, ale obok mojego ulubionego lasku. W pewnym momencie zaczął gonić mnie nagi facet (tak, tak). Na prawdę przestało mi wtedy przeszkadzać cokolwiek. Zdziwiłam się, że mam takie możliwości, mimo moich 39 lat.
(Biegaczkom z Częstochowy odradzam wieczorne bieganie wzdłuż Fieldorfa-Nila przy Promenadzie i Lasku Aniołowskim).
Tak czy siak - bardziej jestem dumna z siebie niż przestraszona.
I jeszcze jedno - moje BMI już w normie; nic mi się nie trzęsie
, od miesiąca nie miałam ani jednego skoku ciśnienia, nie boli mnie już głowa. Śpię jak dzidziuś już o 22.00 (z tego to akurat mój facet się nie cieszy
)
Mnie się udał zgubić 20 kg. Najtrudniejsze to jednak wytrwać. Na każdy zgubiony kilogram 10 dni utrzymywania wagi, to wtedy można świętować naprawdę. Życzę powodzenia.
muszę się jakoś pokazać sąsiadom więc przycisnąłem i biegłem prawie sprintem cały czas zastanawiając się jakim cudem idzie mi to z taką łatwością mimo tych niemal 7km w nogach? Dobiegłem tak ok. 100m do klatki. Chyba jednak dam radę robić te przebieżki:)
