1. Ciekawe wnioski i uwagiinfomsp pisze: W dalszym ciągu mam wątpliwość, co do powszechności takiego podejścia. Może źle interpretuję początek wątku, ale wydaje mi się, że jest poszukiwanie jak to "przespelować" na język ludzki. Wydaje mi się, że "dobrych tancerzy" jest niewielu i zahaczacie o coś takiego jak talent.
2. Mało w Naszym współczesnym życiu jest jakości i dążenia do jakości. Nastawieni jesteśmy na gotowce: „Te buty poniosą Cię do zwycięstwa”; „Jak będziesz biegał taki plan jak On będziesz mistrzem”; nie poszukujemy lecz Chcemy gotowych odpowiedzi. Taka jest Nasza Zachodnia kultura. Myślę że klucz nie leży w talencie, lecz w braku ścieżki poszukiwań współczesnego człowieka. Nasza uwaga zwrócona jest na liczby (kilometry, %hrmax, wyniki). Blokujemy tym Naszą psychikę. Bieganie nie stanowi dla Nas przyjemności a coraz częściej to walka z cyframi o cyfry. Zamknięty krąg konsumpcyjnej kultury zachodniej.
3. Czy Nasze teorie odnośnie rytmu staną się powszechne? Chyba nie. To nie ta kultura. Nie potrafimy w geście podziękowania trzymać się za ręce tak jak to robią np. etiopczycy. U Nas to uchodzi za gest niesmaku … u nich to gest wspólnoty
4. Nie biegam dla wyniku, biegam dla frajdy – może stąd Moje teorie.
.
Pisząc o talencie myślałem o poczuciu rytmu. Nie każdy może być perkusistą. Można się oczywiście wiele nauczyć, ale poczucie rytmu trzeba mieć i z wróbla się jastrzębia nie zrobi. Podobnie jak się w muzyce pewne rzeczy słyszy albo nie i też trzeba mieć słuch. Nie wiem tylko czy wprost można taką analogię zastosować. Choć jakby tak poteoretyzować to można co nie co udowodnić. 
Czy to znaczy że sprawa przegrana? Czuję że nie biegam w rytmie, nawet kiedy się staram ręce zdają się wyprzedzać nogi. Albo muszę zasuwać szybciej niż bym chciał. Czy jakieś ćwiczenia przed treningiem, np. Dennisona (
