Zespół napięcia przedmaratonowego

[blink]

Wczorajsze 26, w upale, niewiele mnie odstresowało...

[misthunt3r]

Ja przed swoim pierwszym i na razie jedynym odstresowywałem się z dziewczyną w jakimś parku - totalny luz (po 2 dniach imprezowania wcześniej :D). I obyło się bez stresu.

[blink]

Dawaj ją...
jakiś park chyba się znajdzie.

[misthunt3r]

Chyba jednak nie oddam. Ale polecam poszukiwanie odpowiedniej

[blink]

Przecież zwróciłbym. Zaraz po maratonie.

[FilipO]

Stresik przed zawodami to normalka. Po 5 latach startowania w zawodach (innej dyscypliny, nie biegania) nic się nie zmieniło w moim przypadku. Zawsze rano, przed zawodami kibelek był oblegany, a tuż przed meczem tzw. nerwo-siur :D. Ostatnio zaliczyłem pierwszy start biegowy i miałem dokładnie to samo. Co poradzić :D...
Pozdrawiam

[td0]

Mnie stres przedbiegowy (ale taki na 1-2 godziny przed biegiem) kilkakrotnie goni do kibelka.

I bardzo to polubiłem. Znajomi na trasie maratonu szukają toi-tojek, biegają w krzaki, podlewają murki... a ja nigdy nie miałem takiego problemu. 7 maratonów za mną i ani jednego sikania po drodze.

Oj, przepraszam, było jedno, ale to inna historia. Nigdzie się nam nie spieszyło a maraton (Warszawski zresztą) trwał dla mnie 6 godzin, 18 minut i 29 sekund.

[misthunt3r]

Przecież zwróciłbym. Zaraz po maratonie.

Ta! Wszyscy tak mówią, a potem szukaj wiatru w polu...

[blink]

Na mnie można plegać. Ja oddaję zawsze!

[mszary]

Maraton? Ja się przed chwilą zapisałem na pierwszy w życiu bieg uliczny tylko (może aż) na 10 km i to dopiero za ponad tydzień to już mnie nosi i czuje stresa
Emocje wyłączyć mówicie? - Fachowcy psia... ć

[atalanta]

jasna cholera, no i się zaczęłam stresowac

[tosiek]

Mnie tam bardziej stresuje to, że od 2 tygodni mam remont w mieszkaniu i nie mogę wygospodarować chociaż godzinki na bieganie

[blink]

Tosiek, to zupełnie co innego. Z tym można sobie poradzić - opóźniając, choćby, zakończenie remontu.
A maratonu przecież nie przyspieszę...
Normalnie... offtop jesteś.

[tosiek]

Tosiek, to zupełnie co innego. Z tym można sobie poradzić - opóźniając, choćby, zakończenie remontu.
A maratonu przecież nie przyspieszę...
Normalnie... offtop jesteś.

Się zwyczajnie podśmiewam z czegoś co u Ciebie jest wielodniowym stresem, a u mnie tremą. Maratonu nie biegałem, ale mam za sobą zawodnicze życie z lat szkoły średniej, gdzie w sezonie w soboty i niedziele robiło się po kilka startów np. 100m, 200m + sztafeta 4x100, lub 400m + sztafeta 4x400m. Ci co startowali chociaż raz na 400m wiedzą czym ten wydawałoby się krótki dystans pachnie. Gdybym wówczas przed każdym startem miał kilkudniowego stresa to trwałby on gdzieś od połowy kwietnia do końca września + starty zimowe na hali. Teraz mam na karku 40chę i do startów nie podchodzę już tak emocjonalnie. Pewnie, że mam jakąś tam spinkę i jakieś nerwowe siusiu na 15min przed startem, ale to wszystko. Gdybym był aktorem i miałbym występować przed publicznością pewnie nie wychodziłbym z kibla przez pół roku przed premierą , co innego jeśli chodzi o bieganie.
Każdy organizm reaguje inaczej na daną sytuację.
Jedyny sposób na zmniejszenie stresu to próba przekonania samego siebie, że nawet jeśli (odpukać) nie uda Ci się dobiec do mety, lub dobiegniesz w gorszym niż zakładany czasie nic wielkiego się nie stanie. Wiem, że łatwe to nie jest, ale warto spróbować.
Trzymam kciuki
Powodzenia na maratonie

[blink]

Się zwyczajnie podśmiewam ...

No, i ja się (z siebie) podśmiewywałem ... tymczasem, jednak, przestałem.
Po czwartkowych, deszczowych górkach, coś wlazło mi w piętę. Mam tylko nadzieję, że nie okaże się to "piętą achillesową"... Że w kilka dni przejdzie.