1->99% - komentarze

[mimik]

czegoś jednak brakuje. to coś nazywa się chyba po prostu motywacją.

..może ten brak motywacji będzie dobrym motywatorem

biegaj i przełamuj spokojnie, pokolei swoje słabości

powodzonka i pozdrowienia

[kulawy pies]

poproś Dominikę (DOM), żeby Ci rozpisała plan treningowy.
i rób swoje.

zdrówko

[Qba Krause]

albo odpuść - po co się męczyć?

[1->99%]

któraś z trzech opcji zostanie zastosowana.
1) plan by DOM <jeśli się zgodzi. jeszcze nie prosiłam, bo nie chcę zawracać głowy póki nie wiem, czy zawracać głowę jest sens i potrzeba>
2) odpuszczę, bo po co się męczyć
3) pobiegam jeszcze raz po swojemu

[Gife]

Ee..dopiero teraz się ocknęłaś :D
a gdzie te wspólne bieganie, które miało być itd..
lepiej po prostu biegaj tyle, ile możesz, ale bez planu..bieganie dla biegania..
może z czasem wyrobisz sobie czas i motywację na coś więcej

[1->99%]

Gife, co ma wisieć- nie utonie. nic straconego w kwestii wspólnego biegania.

[Bogil]

No, no, tak trzymać! Biegamy

[mimik]

jeszcze biegam

Ale sarkazm ;D .. hihi

Biegaj dalej, nie odpuszczaj! Pozdrowionka!

[1->99%]

[mario36]

a ja Cie podziwiam
jestes jak ten feniks co z popiolów powstaje
tak trzymaj !!

[Gife]

To mi już dorównałaś :D
pewnie biegasz tak szybko jak ja

[1->99%]

Gife, no i po co ta ironia?
nawet nie próbuję Ciebie gonić, znam swoje miejsce w szeregu.
ale jak tak właśnie biegam nie goniąc niczego i nikogo, to naprawdę ma to ręce i nogi.

[Dirrrt]

Wracaj szybko do regularnego pisania!
Smutno tu było bez w miare regularnego dziennika Twoich zmagań...

[makar]

Właściwie, Ala, to nie rozumiem, dlaczego przestałaś pisać. Brakuje tu Twoich postów. Każdy z nas biega na swoim poziomie i najważniejsze, że bieganie sprawia nam przyjemność ( mnie przynajmniej sprawia). Ja się tam z nikim ścigać nie zamierzam, a już na pewno nie z facetami, którzy biegają dwa razy szybciej ode mnie, ale fajnie jest o tym swoim bieganiu pisać. Jeszcze fajniej, gdy ktoś zechce to czytać i komentować. Daj nam na to szansę i nie obrażaj się. Ja w każdym razie czekam na kontynuację Twojego bloga. Kilka razy miałam już nadzieję, że coś skrobniesz i prawdę mówiąc, było mi trochę przykro, gdy widziałam kolejny "tajemniczy" wpis.
W tym miejscu naprawdę można znaleźć fajnych ludzi i zaprzyjaźnić się z nimi. Wiem o tym dobrze, bo moje życie byłoby uboższe, gdybym nie spotkała Pitera, Alexii i (chocby przez chwilę ale jednak) Gifa, nie wymieniła się komentarzami z wieloma innymi biegaczami, nie posłuchała, co ma mi do powiedzenia Kapan ( pozdrawiam Kasiu!).
Trzymaj się i pisz, a kąśliwe uwagi naszych mistrzów nad mistrzami puszczaj mimo uszu. W końcu oni raczej nie mają szans prześcignąć Kenijczyków Pozdrawiam.

[1->99%]

Właściwie, Ala, to nie rozumiem, dlaczego przestałaś pisać. Brakuje tu Twoich postów. Każdy z nas biega na swoim poziomie i najważniejsze, że bieganie sprawia nam przyjemność ( mnie przynajmniej sprawia). Ja się tam z nikim ścigać nie zamierzam, a już na pewno nie z facetami, którzy biegają dwa razy szybciej ode mnie, ale fajnie jest o tym swoim bieganiu pisać. Jeszcze fajniej, gdy ktoś zechce to czytać i komentować. Daj nam na to szansę i nie obrażaj się. Ja w każdym razie czekam na kontynuację Twojego bloga. Kilka razy miałam już nadzieję, że coś skrobniesz i prawdę mówiąc, było mi trochę przykro, gdy widziałam kolejny "tajemniczy" wpis.
W tym miejscu naprawdę można znaleźć fajnych ludzi i zaprzyjaźnić się z nimi. Wiem o tym dobrze, bo moje życie byłoby uboższe, gdybym nie spotkała Pitera, Alexii i (chocby przez chwilę ale jednak) Gifa, nie wymieniła się komentarzami z wieloma innymi biegaczami, nie posłuchała, co ma mi do powiedzenia Kapan ( pozdrawiam Kasiu!).
Trzymaj się i pisz, a kąśliwe uwagi naszych mistrzów nad mistrzami puszczaj mimo uszu. W końcu oni raczej nie mają szans prześcignąć Kenijczyków Pozdrawiam.

Makar,
to zupełnie nie tak.
Ja się broń Boże na nic ani nikogo nie obraziłam. Wręcz przeciwnie- dużo tu było Waszej miłej i inspirującej obecności. Ale ja jestem tak nauczona, że na szacunek i uwagę zasługuję postawa pt. "działasz, a nie pieprzysz, że będziesz szczyty zdobywać".
Ile razy ja już tu biegałam okresowo, potem kaput i znów powrót? Wiele. Co najmniej w każdym razie kilka razy. A plany miałam zawsze takie, że ho ho. I jakiż był rozdmuchany entuzjazm. To trochę niepoważne. No taka bywam też. Co zrobić. A teraz nie bardzo chcę, żeby to tak wyglądało. Dlatego postanowiłam wstrzymać się chociaż chwilę od pierwszego truchtu z pisaniem o tym, jakiś to miałam wspaniały bieg i jakaż to ze mnie dumna biegaczka witająca się z innymi na ścieżkach.
A Nowy Rok to wiadomo, chcąc nie chcąc, dla wielu z nas powiew świeżości i jakieś znaki zapytania w głowie. Ja miałam zawsze dość sporo rewolucyjnych postanowień z tej okazji. W tym roku żadnych rewolucyjnych, a w ogóle jedno. Że włączam w życie sport. Bieganie znam i lubię. Tyle. Ale bez ciśnień. Żeby te 3-4 razy w tygodniu biegać. A za motywację ma mi posłużyć jedna piękna rzecz. Półmaraton w Poznaniu. I oto ujawniam mój pomysł na swój urodzinowy prezent. Ode mnie dla mnie
Chcę przebiec półmaraton. Z czasem obojętnie jakim, ukończyć po prostu.
Od 3 stycznia to do 3 kwietnia, kiedy to właśnie odbywa się ta impreza w Poznaniu, mam 13 tygodni. DOM mi pomaga, jeśli mogę się tak spoufalić. Także na razie biegam, zaakceptowaną przez Dominikę, metodą "na samopoczucie". Po 4 tygodniu będzie pewnie mały update.
To tyle. Uzupełnię zatem relację z tych kilku dotychczasowych biegów.
Dzięki Makar za dobre słowo.