Nie każdy narodził się aby biegać boso

[Crazyfly]

Jesli Biom zaleca 8 tygodni na niewielkie w sumie przestawienie sie , to ile trzeba czasu aby zaadoptowac sie do biegania boso ?

W erze automatycznych przyciskow i pilotow , cierpliwosc jest zanikajaca .

Nie wiem ile trzeba by sie przyzwyczaic?? Ja biegam od 3 lat ALE
- biegam po plazy
- nie wiem czy odwazylbym sie biegac po lesie czy tez po asfalcie
- mniej wiecej od kwietnia/ maja zalezy od zimy staram sie robic 2 treningi na boso
w tygodniu - po ok 10 km kazdy, oprocz innych treningow butach
- nie robie zadnych specjalnych przygotowan do biegania boso
- plus to zdecydowanie poprawienie techniki chodzi o srodstopie
- nieprawdopodobne uczucie lekkosci i swobody
- nie mialem zadnej kontuzji z powodu biegania boso aczkolwiek po pierwszych bieganiach
czuje ze inne partie miesni pracowaly
- ani razy nie skaleczylem sie
- oprocz tego ze biegam boso równiez plywam boso na desce caly sezon od kwietnia do pazdziernika, moze wiec moja stopa jest bardziej do tego przyzwyczajona
- uwazam ze mam duzo szczescia ze posiadam tak blisko plaze ze moge po niej biegac na bosaka
- jesli ktos jedzie nad morze szczegolnie tam gdzie sa piaszczyste plaze - polecam sprobowac aczkolwiek piasek hiszpanski jest inny niz polski

pzdr

[yacool]

Po co od razu biegać na boso? Przecież można sobie na boso połazić trochę. 10-15 minut spaceru po trawie, w kałużach, po asfalcie. Potem wskoczyć w papcie i poczuć but od nowa. To jest naprawdę świetna zabawa. Najlepiej w sobotę czy niedzielę rano, gdy większa część populacji umiera na kaca, więc nikt nie zapyta o cel podróży i nie zadzwoni po białe kitle.

[wojtek]

Najlepiej pobiegac po treningu w kolcach , na biezni , po swiezo skoszonej trawie.

Ja tak robie pod wieczor , kiedy rosa osiada i trawa soczysta.

[rosomak]

Ale w przeciwieństwie do Chi Running - to nie jest książka instruktażowa. To jest książka beletrystyczna.
Dla jej zobrazowania wkleję krótki fragment:
[ciach]

Ok, jasne.

PS: Dzięki za fragment, wiem na pewno, że nie kupię tej pozycji

[Adam Klein]

Kurcze, wybrałem pewnie zły fragment albo za krótki, bo wg mnie dla Ultrasów ( a Ty też tego próbowałeś) ale i wszystkich zainteresowanych tematem to jest naprawdę ciekawa książka (trochę może traci na tłumaczeniu?)
Może dla Ciebie lepszy byłby fragment o Joe Vigilu. ?

Bennet - jak Ty fragment byś wybrał?

[rosomak]

Kurcze, wybrałem pewnie zły fragment albo za krótki, bo wg mnie dla Ultrasów ( a Ty też tego próbowałeś) ale i wszystkich zainteresowanych tematem to jest naprawdę ciekawa książka (trochę może traci na tłumaczeniu?)
Może dla Ciebie lepszy byłby fragment o Joe Vigilu. ?

Adam, jak będzie w sprzedaży przejdę się np. do Empiku i ją sobie dokładnie obejrzę, ok ?
Jakoś mi tak pachnie New Age trochę ... może wrażenie takie. Nie wiem.

Z książek biegowych "nieinstruktażowych" dzięki wojtkowi (wzmiankował je swego czasu) zainteresowałem się "The Perfect Mile" Bascomba i "Running with the Legend" Sandrocka.
Wojtek - bardzo dziękuję.

Przy okazji pytanie do wszystkich - jak się czyta "The Four Minute Mile" Bannistera ? To pozycja nad którą się zastanawiam przy następnych zakupach w Amazonie.

[Bennet]

Kurcze, wybrałem pewnie zły fragment albo za krótki, bo wg mnie dla Ultrasów ( a Ty też tego próbowałeś) ale i wszystkich zainteresowanych tematem to jest naprawdę ciekawa książka (trochę może traci na tłumaczeniu?)
Może dla Ciebie lepszy byłby fragment o Joe Vigilu. ?

Bennet - jak Ty fragment byś wybrał?

Ja wybrałbym ten:

URODZENI BIEGACZE - str. 170-171

[Jurek z Lasu]

Więc nie ma co zarzucać, że nie tłumaczą Danielsa, bo to nie o to chodzi.

Książka jest już przetłumaczona; planowana data wydania - koniec lata 2010r.

[Bennet]

Wow! Super! Prawdziwy wysyp książek dla biegaczy.

[rosomak]

Więc nie ma co zarzucać, że nie tłumaczą Danielsa, bo to nie o to chodzi.

Książka jest już przetłumaczona; planowana data wydania - koniec lata 2010r.

Bardzo dobra wiadomość.

Kurcze, wybrałem pewnie zły fragment albo za krótki, bo wg mnie dla Ultrasów ( a Ty też tego próbowałeś) ale i wszystkich zainteresowanych tematem to jest naprawdę ciekawa książka (trochę może traci na tłumaczeniu?)
Może dla Ciebie lepszy byłby fragment o Joe Vigilu. ?

Bennet - jak Ty fragment byś wybrał?

Ja wybrałbym ten:

URODZENI BIEGACZE - str. 170-171

A maraton? – zapytałem Jenn, gdy zadzwoniłem do niej, żeby przeprowadzić z nią wywiad dotyczący „ultramaratonowych młodych wilków”. – Sądzisz, że mogłabyś zakwalifikować się do turnieju olimpijskiego?
– Proszę cię, daj spokój – odpowiedziała. Żeby się zakwalifikować, trzeba mieć maksymalny czas dwie godziny i czterdzieści osiem minut. Każdy głupi to potrafi.
Jenn mogła przebiec maraton w mniej niż trzy godziny ubrana w stringi od bikini i po wypiciu piwka na trzydziestym siódmym kilometrze. Tak zresztą zrobiła – trzy dni po przebiegnięciu osiemdziesięciokilometrowego wyścigu w Paśmie Błękitnym w Appalachach.

Faktycznie, beletrystyka.
A z beletrystyki ostatnio przeczytałem coś Akunina, o Fandorinie. Fajne, lekkie, zabawne.
Jeżeli w tych Appalachach (czy gdzie tam się oni wybierają) bohater okazuje się być seryjnym mordercą (jak podejrzewa ktoś tam od Jenn) to może się skuszę.

[Bennet]

A maraton? – zapytałem Jenn, gdy zadzwoniłem do niej, żeby przeprowadzić z nią wywiad dotyczący „ultramaratonowych młodych wilków”. – Sądzisz, że mogłabyś zakwalifikować się do turnieju olimpijskiego?
– Proszę cię, daj spokój – odpowiedziała. Żeby się zakwalifikować, trzeba mieć maksymalny czas dwie godziny i czterdzieści osiem minut. Każdy głupi to potrafi.
Jenn mogła przebiec maraton w mniej niż trzy godziny ubrana w stringi od bikini i po wypiciu piwka na trzydziestym siódmym kilometrze. Tak zresztą zrobiła – trzy dni po przebiegnięciu osiemdziesięciokilometrowego wyścigu w Paśmie Błękitnym w Appalachach.

Faktycznie, beletrystyka.
A z beletrystyki ostatnio przeczytałem coś Akunina, o Fandorinie. Fajne, lekkie, zabawne.
Jeżeli w tych Appalachach (czy gdzie tam się oni wybierają) bohater okazuje się być seryjnym mordercą (jak podejrzewa ktoś tam od Jenn) to może się skuszę.

Zwracam uwagę na inny fragment, który tłumaczy powyższy:

Jenn nie miała trenera ani grafiku treningów – nie miała nawet zegarka. Każdego ranka zwlekała się po prostu z łóżka, pochłaniała wegetariańskiego burgera i szła biegać – tak długo i tak szybko, jak akurat miała ochotę, czyli zazwyczaj około trzydziestu kilometrów. A potem wskakiwała na deskorolkę, którą kupiła, zamiast wydawać kasę na parkometr, i pędziła na złamanie karku na Old Dominion, na który ostatnio powróciła z sukcesem (zbierała same piątki).

Gdybym każdego ranka "po prostu zwlekał się z łóżka i biegał zazwyczaj około 30km" to 2:48 w maratonie faktycznie mogłoby być śmieszne.

[rosomak]

A maraton? – zapytałem Jenn, gdy zadzwoniłem do niej, żeby przeprowadzić z nią wywiad dotyczący „ultramaratonowych młodych wilków”. – Sądzisz, że mogłabyś zakwalifikować się do turnieju olimpijskiego?
– Proszę cię, daj spokój – odpowiedziała. Żeby się zakwalifikować, trzeba mieć maksymalny czas dwie godziny i czterdzieści osiem minut. Każdy głupi to potrafi.
Jenn mogła przebiec maraton w mniej niż trzy godziny ubrana w stringi od bikini i po wypiciu piwka na trzydziestym siódmym kilometrze. Tak zresztą zrobiła – trzy dni po przebiegnięciu osiemdziesięciokilometrowego wyścigu w Paśmie Błękitnym w Appalachach.

Faktycznie, beletrystyka.
A z beletrystyki ostatnio przeczytałem coś Akunina, o Fandorinie. Fajne, lekkie, zabawne.
Jeżeli w tych Appalachach (czy gdzie tam się oni wybierają) bohater okazuje się być seryjnym mordercą (jak podejrzewa ktoś tam od Jenn) to może się skuszę.

Zwracam uwagę na inny fragment, który tłumaczy powyższy:

Jenn nie miała trenera ani grafiku treningów – nie miała nawet zegarka. Każdego ranka zwlekała się po prostu z łóżka, pochłaniała wegetariańskiego burgera i szła biegać – tak długo i tak szybko, jak akurat miała ochotę, czyli zazwyczaj około trzydziestu kilometrów. A potem wskakiwała na deskorolkę, którą kupiła, zamiast wydawać kasę na parkometr, i pędziła na złamanie karku na Old Dominion, na który ostatnio powróciła z sukcesem (zbierała same piątki).

Gdybym każdego ranka "po prostu zwlekał się z łóżka i biegał zazwyczaj około 30km" to 2:48 w maratonie faktycznie mogłoby być śmieszne.

Tak tak tak. I oczywiście na wegetariańskim burgerze. I w 2:48. I bez zegarka. I trzy dni po 80 kilometrach.
Pewnie to równie ścisłe, co te kwalifikacje olimpijskie po 2:48. Z ciekawości tylko spojrzałbym w oryginał, czy chociaż w nim jest mowa o USATF Olympic Trials (2004 ? kryterium B do kwalifikacji ?) ale niestety Google Books nie udostępniają Born to Run.

Zdecydowanie wolę Fandorina.
Przynajmniej nikt nie bierze tej fikcji na serio.

[Bennet]

Co za nierzetelność, Arturze, nie poznaję Cię?! Gdybyś przeczytał wskazany fragment to byś zauważył, że to nie bohaterka pobiegła 2:48 tylko takie było minimum kwalifikacyjne. Ona po ultra aż trzy dni później (moi fikcyjni koledzy biegają maratony na drugi dzień i dobrze żeby się nie zorientowali, że są fikcyjni ) złamała "tylko" 3h.

Popraw mnie proszę, ale czy minimum kwalifikacyjne IAAF na Mistrzostwa Świata w Berlinie w 2009 roku dla kobiet nie wynosiło 2:43 w maratonie? A w Pekinie na IO dla nie finansowanego przez USATF 2:47?

[rosomak]

Co za nierzetelność, Arturze, nie poznaję Cię?! Gdybyś przeczytał wskazany fragment to byś zauważył, że to nie bohaterka pobiegła 2:48 tylko takie było minimum kwalifikacyjne. Ona po ultra aż trzy dni później (moi fikcyjni koledzy biegają maratony na drugi dzień i dobrze żeby się nie zorientowali, że są fikcyjni ) złamała "tylko" 3h.

Popraw mnie proszę, ale czy minimum kwalifikacyjne IAAF na Mistrzostwa Świata w Berlinie w 2009 roku dla kobiet nie wynosiło 2:43 w maratonie? A w Pekinie na IO dla nie finansowanego przez USATF 2:47?

Nierzetelność ?

Bohaterka stwierdziła, że minimum kwalifikacyjne na olimpiadę wynosi 2:48 dla kobiet.
W 2004 roku były dwa kryteria kwalifikacyjne dla kobiet: A 2:39:59 oraz B 2:48:00. Dopiero ich uzyskanie uprawniało do startu w kwalifikacjach przedolimpijskich, do startu w zawodach. Do startu na Olimpiadzie w Atenach kwalifikowały się trzy pierwsze panie.
Link do wszelkich informacji na ten temat:
http://www.usatf.org/events/2004/Olympi ... hon-Women/

Można zobaczyć ile ich było, jakie miały czasy, ile z nich uzyskało jakie czasy już podczas zawodów. Dodam tylko, że żeby pojechać na Olimpiadę Jenn musiałaby pobiec poniżej 2:29:57.
Co innego opowiadać, jakie to banalne, co innego tak pobiec.

******

Chciałbym zobaczyć Twoich kolegów, którzy biegają zawody ultra 80km i po trzech dniach biegają poniżej 2:30 w maratonie.

******

Piotrze, czy Ty aby nie jesteś wydawcą tej książki ? Bo sam dobrze wiesz, że ten fragment był - po prostu - śmieszny.

[Bennet]

Tak czy inaczej sam chyba przyznasz, że kryterium kwalifikacyjne było ustalone na 2:48, więc o co te pretensje, że to fikcja? Jakoś nie widzę sprzeczności w przytoczonym cytacie z prawdą, co tak uporczywie próbujesz dowieść. Jak rozumiem uczepiłeś się tego jakby to był wyciąg z regulaminu USATF, który gwarantuje start na IO.

***

Mógłbyś mi wskazać gdzie napisałem, że dzień po ultra moi fikcyjni koledzy biegają poniżej 2:30 w maratonie? Jestem co prawda na prochach przeciwbólowych, ale wydawało mi się, że nie wolno mi tylko prowadzić pojazdów mechanicznych, a Ty próbujesz mnie przekonać, że także pisać na forum.

***

Nie jestem wydawcą tej książki, ale uwierz, znalazłem w niej o wiele więcej fragmentów, które wywoływały uśmiech na mej twarzy. Na szczęście nie potraktowałem tej książki jako dokumentu, który należy czytać prześwietlając każde słowo i na siłę szukając nieścisłości.