Jacek Ksiąszkiewicz – czy istnieje ładne bieganie?

[pawo]

no nie wiem co na to waga buta.

Tez pisałem jakiś czas temu żartobliwie o popędzie siły, ale to uogólnienie.
Nie wystarczy skupić się na pędzie, czy jego zmianie i na sile uśrednionej, czy włożonej energii całkowitej, bo wtedy prościej byłoby skupić się na prędkości, którą umiemy dobrze mierzyć.
No i za prędkość dają medale.
Trzeba wiedzieć jakie są składowe i co można zmienić. Nie można po prostu powiedzieć biegnij szybciej, albo bądź silniejszy.

[yacool]

Z prędkością chwilową mamy problem, a nie średnią, którą łatwo mierzyć. Załóżmy że masz 5m/s na miednicy i wytracasz je do 4 w 25ms gct, żeby za chwilę oddało do 6 w 50ms gct, a potem znów wracasz na 5 (tak tylko obrazowo podaję te wartości). Garmin tego nie zauważy. Ty jednak korzystasz z innego napędu, niż ktoś inny biegnący obok lecz z dużo mniejszymi oscylacjami poziomymi.

[pawo]

Czyli jednak musimy drążyć i rozbierać na czynniki pierwsze.

[yacool]

Niestety tak.
Nie ma na razie atrakcyjnego medialnie przekazu dla tych treści. Nie ma nawet tytułu, jak sami widzicie. Zostaje ładne bieganie, które wymyślił pączek i tak musi jeszcze zostać. Czekamy na lepsze pomysły.

[yacool]

Uchwycony moment z akcją (wstępną akcją) do garbusa i kontrą przodopochyleniem. Chuya widać, prawda? Jednak klatkę dalej doyebanie jest mocniejsze i zawodnik daje feedback, że cały bieg był na odczuwalnie podwyższonej sztywności. Na razie skupiamy się na próbach wywoływania tego zjawiska na krokach wydechowych. Czy to jest to czego szukamy w pracy nad techniką biegu? To by trzeba Baregi zapytać albo Kejelchy, ale oni mogą jeszcze mniej kumać niż my. Taka sytuacja.

[pawo]

Przegapiłem

Tak: tempo 3:04 i tętno 172

Próg to chyba jedyny parametr, który jest w garminie mierzony a nie szacowany na podstawie statystyk, obarczony błędem ale mierzony. No to czekamy na 29:XX.

[pawo]

Zapomniałem jeszcze, a odłożyłem do przeczytania.

https://www.cell.com/heliyon/fulltext/S ... all%3Dtrue

Nasze wyniki pokazują, że zawodowi biegacze biegają ze znacznie wyższą wydajnością fizjologiczną i mechaniczną, ale ze słabszą stabilnością orbitalną w porównaniu do nowicjuszy. To odkrycie jest zgodne z nieuniknionym kompromisem między wydajnością a stabilnością; wzrost stabilności orbitalnej wymaga zwiększenia rozpraszania energii. Sugerujemy, że zawodowi biegacze rozwinęli zdolność do korzystnego wykorzystywania bezwładności, co pozwala im osiągnąć wyższą wydajność, częściowo kosztem poświęcenia stabilności orbitalnej.

[yacool]

A dlaczego ten kompromis jest nieunikniony? Rozumiem, że taki Kejelcha z jego bujanką na boki ma gorszą stabilność orbitalną od amatora, ale może rehabilitacją dałoby się poprawić trafianie strzałką reakcji w środek masy i bujanka by się wyciszyła. A poza tym ta lepsza stabilność orbitalna to podejrzana jest, bo jakby tak zmusić amatora na chwilę do tempa zawodowca, to wciąż będzie miał lepszą od niego stabilność orbitalną?

[pawo]

Może chodzi o bezwładność.

[yacool]

Wciąż brzmi to niejasno. Szarpnięcie środkiem masy najpierw w tył, a potem wprzód będzie dawać jakieś efekty w dalszych częściach ciała na zasadzie takiego proksymalnego rozchodzenia się ruchu, co można wiązać z bezwładnością, ale dlaczego daje to mniejszą stabilność orbitalną w porównaniu do biegu amatora, gdzie jak rozumiem, bezwładność jest mniejsza? Od razu przypomina mi się bieg tego pejsa dla Ngetich z Walencji. Który amator opuści tak swobodnie ramię podczas biegu choćby w tempie 4:00/km? I wciąż będzie bardziej stabilny orbitalnie? Chyba czegoś nie kumam.

[pawo]

Nie wiem, ale może coś w tym być, trzeba się wczytać i zastanowić.
Choć już widzę, że to nie byli żadni profesjonalni biegacze "rekord półmaratonu: 76 ± 5,7 min", a więc wszyscy byli gorsi ode mnie.

[yacool]

Cóż mogę dodać. Nie jest to próba reprezentatywna i tyle.

Ostatnio historyczne materiały przeglądam w poszukiwaniu przyczyn coraz większej zapaści polskiego biegania. Tutaj rozważania naczelnego sprzed kilku lat i fokus praktycznie tylko na nodze wolnej i jednym parametrze, czyli kącie wahadła. Dalej jest cały szereg racjonalizacji z opracowaniem treningu siłowego i propozycjami ćwiczeń jak ten kąt zwiększyć. Atrakcyjność takiego płytkiego postrzegania biegania jest jednym z powodów naszej narodowej porażki, niestety. Myślicie, że trenerzy klubowi mają to lepiej rozkminione?
Tutaj jeszcze starszy materiał z Danutą Urbanik, świetnie zapowiadającą się juniorką. Widać tam kompletny brak pomysłu na dalszy rozwój i szukanie wszędzie tylko nie w biomechanice biegu. Kto widział jak technicznie biegała Urbanik ten wie o czym mówię. Nie żeby to było jakieś tragiczne, ale kontuzje dużo mówią o sposobie biegania. Myślicie, że po dekadzie coś się zmieniło w podejściu trenerskim? Jeśli młody człowiek trafia do klubu i na dzień dobry dostaje całe serie wieloskoków, to nie zmieniło się nic.

[sultangurde]

Powód zapaści jest oczywisty, polska nauka, badania, innowacje szorują brzuchem po dnie pełnym wodorostów.
Uczelnie się zwijają, bo młodzież zrozumiała, że większość szkół wyższych nie uczy niczego przydatnego w życiu.
Jak nie ma naukowców, badań, analiz, opracowań to musimy sięgać do tych zagranicznych, o ile takie są udostępniane. A żeby to zrobić to trzeba umieć po zagranicznemu czytać albo pisać, a najlepiej myśleć. I koło się zamyka.

[mimi]

Próg to chyba jedyny parametr, który jest w garminie mierzony a nie szacowany na podstawie statystyk, obarczony błędem ale mierzony. No to czekamy na 29:XX.

Tylko dochodzi jeszcze jedna perspektywa, czy ten mierzony próg bierze poprawkę na ukształtowanie terenu?
Bo może wyliczył sobie próg np. delikatnym zbiegu. A wtedy już wychodzą różnice.

Podam trochę specyficzny przykład - spokojnego biegania.
Tempo 4:01, dlugi lekki zbieg (-2.5%), HR 125, kadencja 166, dl. kroku 1.50m, odcinek ponad 2km
Tempo 4:26, dlugi lekki podbieg (+2.5%), HR 135, kadencja 166, dl. kroku 1.36m, odcinek > 2km

Poza stadionem nie wszędzie jest super płasko.

Dzisiaj ME w przelajach...

Z obserwacji na treningach, to przy problemach z brzuchem (ból, czy kolka itp.) odczuwalnie ciężej biega się w rytmie, a już szczególnie z dużą masą.
To taka informacja zwrotna. Problemy częściej pojawiają się przy bieganiu inna pora niż zazwyczaj.

[yacool]

Wzmacnianie dużą masą jest specyficzne. Jeszcze raz napiszę, żeby to wybrzmiało. Już dwa lata temu próbowałem podejść do tego z Sebą, ale zniechęcił nas ten pomysł z uwagi na narastające zmęczenie i brak korzyści na dystansie. Był więc falstart. Teraz jest inaczej, bo zredukowałem wzmacnianie tylko do kroków wydechowych. Na razie na rozbieganiach się sprawdza, bo poszły tempa z 4:15-4:10 na 3:50-3:47 z zachowaniem tętna poniżej 140. I tak przez całe 24km.
Wczoraj miałem na warsztatach Mikiego i jego brata Filipa i wzmacnianie dużą masą na razie jest poza ich możliwościami. Po prostu to nie ma sensu na ich obecnym etapie pracy nad ruchem. Natomiast wzmacnianie małą masą to weszło od razu i Filip poczuł zupełnie inny bieg. Był u mnie pierwszy raz. Mam nadzieję, że nie ostatni, bo pracy z tym jest cała masa. Nomen omen.

Musiałbyś mimi po prostu do mnie przyjechać, bo z samych filmików już nie wyciągniesz więcej.