Moje początki biegania

[MiszelK]

Super Od czegoś trzeba zacząć a potem... małymi kroczkami...

Jedna rzecz o której warto pamiętać, gdy się zaczyna przygodę z bieganiem. Mięśnie i układ oddechowy szybciej "progresują" niż ścięgna i stawy. Te ostatnie potrzebują dużo więcej czasu, żeby się wyrobić. To niestety prowadzi dość często do sytuacji że biegaczka/biegacz zaczyna dość szybko osiągać postęp, zachłystuje się tym i... zaczyna szybko zwiększać kilometraż i obciążenie. A to może prowadzić do problemów z kolanami, ścięgnem Achillesa i wielu innych.

Dlatego proponuję, żeby się pilnować i nawet jeśli ciało podpowiada "mogę więcej i szybciej" to jednak być ostrożnym i zwiększać kilometraż i obciążenia BARDZO POWOLI i stopniowo.

Szkoda, że dopiero teraz się o tym dowiedziałem, bo wygląda na to, że dorobiłem się jakiejś poważniejszej kontuzji. Noga cały czas boli i jestem na Ketonalu. Sam nie wiem, czy iść z nią do lekarza. Może przeczekam jeszcze kilka dni. Wczoraj i dzisiaj ledwością chodziłem. Zobaczymy jak będzie z nią jutro i może jak nie będzie przechodzić to wybiorę się do lekarza.

[janekowalski]

Poczytaj o treningu uzupełniającym dla biegacza. Dobrze radzę.

[yacoll]

Szkoda, że dopiero teraz się o tym dowiedziałem, bo wygląda na to, że dorobiłem się jakiejś poważniejszej kontuzji. Noga cały czas boli i jestem na Ketonalu. Sam nie wiem, czy iść z nią do lekarza. Może przeczekam jeszcze kilka dni. Wczoraj i dzisiaj ledwością chodziłem. Zobaczymy jak będzie z nią jutro i może jak nie będzie przechodzić to wybiorę się do lekarza.

Początki nie są łatwe... Jeśli faktycznie dopiero zaczynasz z bieganiem a wcześniej nie uprawiałeś żadnego sportu (nawet rekreacyjnie), prowadziłeś siedzący tryb życia, etc - to ja bym w ogóle nie zaczynał o biegania tylko od maszerowania. Taki godzinny, żwawy marsz da Ci na początku też nieźle w kość - a przy okazji wzmocni mięśnie, ścięgna i stawy do bez dużego ryzyka kontuzji.

Dopiero po pewnym czasie, gdy nic nie będzie bolało, zacząłbym marszobiegi (jeszcze nie bieg ciągły!) i stopniowo, stopniowo zwiększał udział biegania w relacji do marszu.

[MiszelK]

Początki nie są łatwe... Jeśli faktycznie dopiero zaczynasz z bieganiem a wcześniej nie uprawiałeś żadnego sportu (nawet rekreacyjnie), prowadziłeś siedzący tryb życia, etc - to ja bym w ogóle nie zaczynał o biegania tylko od maszerowania. Taki godzinny, żwawy marsz da Ci na początku też nieźle w kość - a przy okazji wzmocni mięśnie, ścięgna i stawy do bez dużego ryzyka kontuzji.

Dopiero po pewnym czasie, gdy nic nie będzie bolało, zacząłbym marszobiegi (jeszcze nie bieg ciągły!) i stopniowo, stopniowo zwiększał udział biegania w relacji do marszu.

Od najmłodszych lat jeżdżę rowerem. Jest to mój podstawowy środek lokomocji. Rowerem jestem w stanie pokonywać kilkanaście km bez odczuwalnego zmęczenia. Trasy do ok 30 km nie stanowią problemu jeśli chodzi o rower. Jeżdżę nim codziennie, bez względu na porę roku i warunki pogodowe. Bieganie jednak to inna para kaloszy, angażuję inne grupy mięśni. O ile mam dosyć dobrą kondycję na rower o tyle w ogóle jej nie miałem jeśli chodzi o bieganie. Mój chód jest szybki, ale raczej wolałem do tej pory wybierać rower aniżeli iść gdzieś z buta. Sporadycznie pokonuję z buta kilkukilometrowe odcinki. Spacery na 2x3 km (obie strony) stanowią już dla mnie drobne zmęczenie. Nie to, że dyszę jak pies, ale odczuwam już zmęczenie nóg. Poza tym mam taką przypadłość, że zwłaszcza w okresie letnim, kiedy dużo chodzę potrafię się obetrzeć w okolicy dolnych pachwin co skutkuje pieczeniem. Jest to spowodowane nadwagą i potliwością. Mam nadzieję, że po redukcji wagi te problemy zanikną.

Co się tyczy biegania, to u mnie główny problem wynika z nadwagi - dzisiejszy pomiar 116.6 KG / 180 cm. oraz lekkiej koślawości kolan. Chciałbym do końca roku zjechać do 100 Kg. Może się uda. Na tą chwilę, kiedy jestem tymczasowo wyłączony z biegania stawiam na ćwiczenia siłowe, pompki, brzuszki itp.

[yacoll]

Spacery na 2x3 km (obie strony) stanowią już dla mnie drobne zmęczenie. Nie to, że dyszę jak pies, ale odczuwam już zmęczenie nóg.

O, to znakomicie. To znaczy, ze spacery na początek będą bardzo dobre. Świadomie nie pisałem wcześniej o rowerze tylko o marszu właśnie - na pewno jest to ruch bardziej zbliżony do biegania niż rower.

Co się tyczy biegania, to u mnie główny problem wynika z nadwagi - dzisiejszy pomiar 116.6 KG / 180 cm

No cóż... Redukcja wagi jak najbardziej wskazana, nie ma co ukrywać. Tym bardziej na razie odpuściłbym sobie bieganie i skupił się na mniej kontuzjogennych aktywnościach.

[weuek]

A zmiana diety już jest? Bo _to_ najważniejsze.

[banama]

Co się tyczy biegania, to u mnie główny problem wynika z nadwagi - dzisiejszy pomiar 116.6 KG / 180 cm.

Nie obraź się, ale czasem trzeba usłyszeć prawdę. To nie jest nadwaga, ale drugi stopień otyłości. Ja bym na Twoim miejscu odpuścił bieganie. Zrobiłbym też badania pod kątem otyłości. Spacery, rower, ćwiczenia sprawnościowe - jak najbardziej, ale to wszystko musi być ze zmianą nawyków w kuchni.

[MiszelK]

Dziękuję wszystkim za niezwykle cenne wskazówki. Pozdrawiam.