Wytrzymałość
2,7km + 2x100 + GR8' + 3x 10' przerwa 3' + 1,9km
Zamiast standardowego 3x3km na mojej płąskiej pętli zdecydowałem się pobiegać bardziej crossowo. Raz, że dopiero wczoraj uprzątnęli zalegające drzewo a dwa - potrzeba mi innych bodźców pod nadchądzące biegi terenowe. Dawno nie biegałem na tym kółku. Nie są to jakieś mocne góry, ale na tyle na ile udało mi się wytyczyć cokolwiek w moim lasku żeby było jak najwięcej w górę i w dół. Raczej małe nachylenia i jeden 50m bardziej stromy skos. Pętla ma około 1,4km. GPS pokazywał wczoraj 1,35 ale on tam się ostatnio mocno gubi w tym lesie
Chciałem uzyskać zmęczenie na poziomie jak biegam 3x3, ale już na pierwszym odcinku, na którym wyszły mi idealnie 2 kółka, mocno się zasapałem. Chyba ciut za mocno ruszyłem na tych górkach 
To świetny trening na naukę czucia tempa i intensywności. Chwilowe z zegarka niewiele mówi, trzeba działać na wyczucie 
Drugi odcinek niby chciałem zwolnić, ale wyszedł tak samo. Pod koniec już spore zmęczenie i czułem nogi. Trzeci zacząłem minimalnie wolniej, mądrzej na podbiegach i dzięki temu zostało mi sił na mocną końcówkę. Na każdym odcinku wyszły mi równe 2 kółka, więc biegane dość równo. Mocny trening. Przez te górki wyszło ciężej niż płaskie 3x3 bo poza płucami nogi dostały w kość. Kończyłem na tętnie 187, więc wysoko. Wieczorem też czułem duże zmęczenie. I dobrze, to już ostatnie podrygi przed startami.
Żeby tydzień mi się spinał z tymi dwoma wolnymi dniami było biegane dzień po dniu. Pamiętam, że w książce Danielsa nawet jest tak propozycja biegania tygodnia 
Przyjemne, płaskie kilometry po lesie wpadały w dobrych czasach z zakresu 3:40-3:45 a ja czułem się całkiem swobodnie. W okolicach 14km wypatrywałem punktu odżywczego, ale go nie było. Kiedy grubo po 15km nadal nic nie było widać to zdałem sobie sprawę, że już go nie będzie i trzeba wytrzymać bez picia już do mety. Pogoda była na szczęście tego dnia łaskawa. Lekkie słońce pozwalało się spocić, ale w chłodzie lasu człowiek aż tak się nie odwadniał. Byłem pewny, że w tej kwestii nie będzie problemu. Skupiłem się na dobrym dobiegnięciu do 20km i to był główny cel. Wiedziałem, że jeśli dotrę tam z przewagą to już meta będzie moja. Czułem się nadal dobrze, tempo wciąż mocne. A wokół mnie piękne okoliczności przyrody Puszczy Zielonki. Gdzieś na 18-19km obejrzałem się w końcu za siebie i zgodnie z przewidywaniem nikogo nie było. Przynajmniej w zasięgu 100-150m, bo tyle wtedy las pozwalał stwierdzić. To były już rejony, które znałem z lat poprzednich. Czułem się pewnie, czułem się mocno. Biegłem dobrym tempem, ale mając jeszcze rezerwę. Kilometry mijały całkiem miło. Oczywiście zmęczenie było, nogi po 20tce już trochę ciążyły, ale to wszystko było pod pełną kontrolą. Oddechowo luz. Półmaraton wg GPS minąłem równo 1:24 czyli średnio po 3:59. Te szybkie kilometry miksowały się na dystansie z tymi pod górę i w trudniejszym terenie gdzie było momentami nawet sporo powyżej 4:00 na kilometr. Za 22km jest bardzo długa prosta, która pozwoliła ocenić sytuację. Widziałem, że za sobą nie mam nikogo co najmniej 300m. Z jednej strony chciałem celowo na chwilę zwolnić, odsapnąć, a z drugiej nogi gnały cały czas ostro do przodu. Chwilowe tempo 3:35. Nieźle. Dałem się nieść skoro tak fajnie szło. Te ostatnie kilometry już mnie zmęczyły, bo to było średnio po 3:40. Ale był uśmiech na twarzy 
I tak dobiegłem do mety zamykając licznik na 24,3km z nowym rekordem trasy, solidnie pobitym na 1:35:54. Drugi zawodnik ze stratą 3 minut, a Grzegorz ze stratą 4 minut. Całą trójka pobiła stary rekord. Dobre bieganie było.
Tak naprawdę ciągle czekam i wierzę, że mi jak najszybciej minie. Ta bezradność jest wkur*****ca... 
Co do soboty - nie wiem. To jest pełny maraton i muszę być w pełni sił. Zadecyduje zapewne dopiero jutro. Już nawet nie przejmuję się tym, że nic nie biegałem teraz, byle zdrowie wróciło. Który to już raz mnie gówno dopada przed zawodami... Człowiek się pilnuje, ubiera a i tak dupa. 
przeciągnęło się...
Przyplątało mi się też jakieś badziewie na udzie, od tygodnia biorę antybiotyk, bo stan zapalny był spory. Nie wiadomo co to jest, jakaś czarna kropka pod skóra była. Potem się zrobił strupek i pani dermatolog stwierdziła że nic tam nie widzi... Teraz to zanika, wiec chyba będzie dobrze. Lepiej teraz niż w pełni przygotowań.