Test Coopera

Test opracowano w 1968 roku przez zespół dr. Kennetha H. Coopera (z prawej na zdjęciu) Początkowo miała służyć głównie potrzebom armii Stanów Zjednoczonych.

Test jest stosunkowo  prosty. Polega na 12-minutowym nieprzerwanym biegu w znanym terenie.

Dziś stosowany do podstawowego zbadania sprawności fizycznej, przede wszystkim sportowców. Kenneth Cooper opracował cały, obszerny zestaw ćwiczeń obejmujących bieg, pływanie, chód oraz kolarstwo. Jednak to właśnie próba biegowa cieszy się największą popularnością. Co roku w Polsce odbywa się kilkanaście oficjalnych testów Coopera. Na ścieżkach biegowych bierze w nich udział kilkaset osób.

Odpowiednia interpretacja wyników próby może pomóc w określeniu indywidualnej wydolności tlenowej, która jest najważniejszą cechą w treningu wytrzymałościowym. Korzystając z testu Coopera można wyznaczyć tzw. VO2max, który dla organizmu jest miarą szybkości pochłaniania tlenu. Założeniem testu jest przyjęcie, że kondycję fizyczną, w zależności od wieku i płci, określa się na podstawie pokonanego dystansu.

Dwunastominutowa próba biegowa powinna odbywać się na miękkiej nawierzchni lub też na tartanie na stadionie lekkoatletycznym. Odległości powinny być wyraźnie i dokładnie zaznaczone co 100 m. Dość ważnym jest, aby uczestnicy próby biegli w miarę równomiernym tempem i kończyli test wyraźnie zmęczeni. W specjalnych tabelach zawarte są wyniki uwzględniające wiek i płeć testowanej osoby. Oczywiście sportowcy wyczynowi podlegają ocenie według odmiennych, wyższych kryteriów. Na przykład nasi najbardziej wytrzymali trenerzy ścieżek biegowych w trakcie testu Coopera pokonują dystans 4400 metrów, najlepsze trenerki 3900 metrów. Jeśli jesteś początkującym biegaczem w wieku 25 lat, może Cię zadowolić wynik 2400 metrów.

Tabela wyników: