Przypominamy, że maraton w Bostonie znacznie różni się od pozostałych, największych biegów na dystansie 42195m na świecie. Po pierwsze, odbywa się, w odróżnieniu od większości, nie w niedzielę lecz – w poniedziałek (organizowany jest zawsze w święto Patriots’ Day, czyli trzeci poniedziałek kwietnia). Po drugie, nie ma w nim pacemakerów – najlepsi biegacze rywalizują ze sobą tak, jak na imprezach mistrzowstkich. Po trzecie, wyniki i rekordy uzyskane podczas maratonu w Bostonie nie są oficjalne, ponieważ trasa nie spełnia wymaganych przez IAAF kryteriów – spadek trasy wynosi 139 metrów (maksymalnie według przepisów 42 metry), a odległość pomiędzy startem a metą przekracza połowę długości biegu (biegnie się z jednej części miasta na drugą). Właśnie ten ostatni czynnik często kładzie się cieniem na całą rywalizację – zdarza się, że zawodnicy – jak miało to miejsce w 2011 roku – mają przez niemal cały czas wiatr w plecy (wtedy uzyskano wyniki poniżej ówcześnie obowiązujących rekordów świata – przyp. red.). W tym roku było jednak odwrotnie.

Od samego początku biegu, zarówno wśród pań (które wyruszyły na trasę wcześniej), jak i panów uformowała się kilkunastoosobowa czołówka, która forsowała bardzo silne tempo (panowie pokonali pierwsze 10km w 29:43). W obu liderujących grupach jak najdłużej starali się utrzymać faworyci gospodarzy: Shalane Flanaghan, oraz wśród mężczyzn: podopieczny Alberto Salazara – Dathan Ritzenhein i broniący sensacyjnego zwycięstwa z zeszłego roku – Meb Keflezighi. 

Mimo, że – narzucone na początku, niezwykle mocne jak na panujące warunki pogodowe, tempo – zaczęło spadać, emocje towarzyszące rywalizacji rosło. Wbrew oczekiwaniom, trójka faworytów gospodarzy potrafiła dotrzymywać tempa narzucającym ton rywalizacji maratończykom i maratonkom z Kenii oraz Etiopii. Ta sytuacja utrzymywała się aż do drugiej części ostatniej "dychy" maratonu, kiedy wśród Pań i Panów powstała kilkuosobowa czołówka składająca się z typowanych do zwycięstwa przed biegiem reprezentantów Afryki.

W starciu obu maratońskich potęg można ogłosić remis. Wśród Panów, po ataku na około kilometr przed metą, zwyciężył Lelisa Desisa (Kenia), z wynikiem 2:09:17. Pośród kobiet, dzięki zwycięskiej i zarazem pasjonującej walce na finiszu, triumfowała Caroline Rotich (Kenia), osiągając czas – 2:24:55.

• Mężczyźni – czołówka:

• Kobiety – czołówka: