W badaniu uwzględniono takie czynniki, jak: wiek badanych, wskaźnik masy ciała (BMI), czas trwania choroby, historię treningów, przyjmowane leki i zawartość HbA1c, czyli hemoglobiny glikowanej. Jej duże stężenie świadczy o proporcjonalnie podwyższonej glikemii i może pozwolić na określenie średniego poziomu glukozy w surowicy z ostatnich 2-3 miesięcy. Dzięki temu można oszacować skuteczność walki z chorobą w ostatnim czasie. co np. ma znaczenie w ocenie skuteczności leczenia cukrzycy. Warto wiedzieć, że norma stanowi około 4-6% ogólnej ilości hemoglobiny.

Na początek przypomnijmy sobie czym dokładnie jest cukrzyca typu drugiego. To choroba metaboliczna, która pierwotnie charakteryzuje się opornością na insulinę, względnym niedoborem insuliny oraz hiperglikemią. Często jej przyczyną jest otyłość, a szczególnie otyłość brzuszna. Może być również powikłaniem niektórych chorób metabolicznych, takich jak np. zespół policystycznych jajników lub Zespół Cushinga. Należy pamiętać, że pierwszą oznaką rozwijającej się cukrzycy typu drugiego jest hiperglikemia, czyli nieprawidłowa tolerancja glukozy.

We wspomnianym eksperymencie wzięło udział sześćdziesięciu pacjentów z cukrzycą typu drugiego, wśród których leczonych insuliną były 23 osoby. Pacjentów badano dwa razy dziennie przez przez 3 dni. W czasie eksperymentu wszyscy mieli taką samą, rygorystyczną dietę i prowadzili podobny tryb życia. Podczas badania wszyscy pacjenci biegali ze średnią intensywnościa.

Parametry kontroli glikemicznej zmierzono poprzez ciągłe monitorowanie poziomu glukozy w okresie 24 godzin przed i po wysiłku. Okazało się, że średnio u pacjentów podwyższony poziom glikemiczny utrzymywał się od 6:44h do 9:48 dzienne (hiperglikemia – glukoza we krwi > 10 mmol•L-1). Po treningu biegowym, występowanie hiperglikemii zostało zmniejszone o 31% o około 5:38 godz. (od 3:17 do 7:00h ) w okresie 24 godzin. Ponadto, ruch obniżył średnie stężenie glukozy we krwi o około 0,9 mmol•L−1 (od 0,7 do 1,2) i zmniejszył amplitudę wahań glikemicznych. Ponadto, cukrzycy uzyskali redukcję hiperglikemiczną o niemal 28%., innymi słowy – ich „nadwyżka” cukru w organizmie zmalała o ponad 1/4.

Jak się okazuje – już jeden trening aerobowy zdecydowanie poprawił poziom glikemii pacjentów, co pozwoliło na większą kontrolę poziomu cukru we krwi u chorych, bez względu na to czy są leczeni insuliną, czy też nie. Największe korzyści odnieśli jednak pacjenci o niskim poziomie wyjściowym HbA1c. Niemniej jednak, powyższe badanie wykazuje, że wszyscy chorzy na cukrzycę typu drugiego mogą lepiej walczyć z chorobą poprzez umiarkowany jogging, obniżając stężenie glukozy we krwi.