Moderator: infernal
Na początku dość topornie, po 5 km się rozkręciłam, ale po wybiegnięciu z parku znowu dość topornie, ale potem znowu się rozkręciłam 
W sumie całkiem nieźle się biegło. Trochę kolano mnie pobolewało, muszę porozciągać pasmo biodrowe. No i to by było na tyle w tym tygodniu.
Będą zakwasy 
Chodziłam cały dzień jak pokraka, stękając niemal co krok Uda mam tak sponiewierane, że masakra Co ciekawe, podczas biegu było spoko, jak tylko przeszłam do marszu na koniec, to znowu pokraka 
Dzisiaj weszło 8 przebieżek po 30'' z minutową przerwą w truchciku. W ogóle to zimno jest, dzisiaj już byłam ubrana na długo. I w mieszkaniu mi jeszcze nie grzeją, więc ciężko mi się czasem zmotywować do wyjścia na dwór na ten ziąb. A Asicsy są z biegu na bieg wygodniejsze. Zauważyłam, że od obozu ten trening biegłam tylko raz, i do tego nie cały, bo kompletnie nie miałam wtedy mocy w nogach. A dzisiaj weszło bardzo ładnie, mimo resztek zakwasów. Tempo ustaliłam sobie na 5:40, ale tradycyjnie weszło szybciej, co ciekawe - dość równo. Biegło się dobrze, tempo pod kontrolą, tętno też - średnie podczas szybszych odcinków było w okolicy 170, bardzo ładnie, czasem przy izi takie mam. Generalnie jestem zadowolona z dzisiejszego biegania - nawet schłodzenie sprawnie mi poszło, ale jakoś tak mnie nogi niosły po tych interwałach 
Powoli zaczynam się zastanawiać, co ubrać na Szamotuły. Według prognozy pogody ma być ok. 14 stopni i duże zachmurzenie. Ale że prognoza pogody to sajens-fikszyn, to to się jeszcze pińcet razy zmieni. 
No bo jak to tak, biegam tyle, nawet interwały, i jestem wolniejsza? 
Jeszcze tylko 1,8 kg i będę u celu. Przynajmniej u wstępnego celu Ale nie przeszkadza mi to w sumie, buty nadal są naprawdę wygodne. I w ogóle zaczynam odczuwać lekką adrenalinkę przedstartową, przez co jestem ciągle głodna Przed chwilą zjadłam ostatnie ciasteczko owsiane, w sumie nieźle, że dotrwały aż do dzisiaj. Ale i tak boję się wejść na wagę 
Skąd mi się to 5:52 wzięło to nie wiem, bo nawet specjalnie zwalniałam, a przez 10 minut to w ogóle oddech 4/4 był... I gdyby nie to, że już na rozgrzewce złapała mnie kolka (cóż, zapiekanki z BP nie są szczególnie lekkostrawne ), to w ogóle byłby luzik. Bo w sumie w ogóle nie czułam się zmęczona tym biegiem. I nie wiem, skąd się wzięło to tętno 193, może jakiś błąd pomiaru, pasek się przesunął czy coś, bo ostatnio luźny się zrobił. W każdym bądź razie optymistycznie patrzę na niedzielę, jak i na BN w Wawie 
Jutro idę sobie założyć tejpa na łydkę i to chyba wszystko, co mogę zrobić. Everything I need is already inside 
), potem poszłam do internatu i zasadniczo przed 22-gą zgasiłam światło. No ale trzeba było oddać graty do depozytu, więc chcąc nie chcąc ruszyłyśmy z Anią się rozgrzać. A w tłumie na starcie było już ciepło Ok. 14 km miałam lekki kryzys, ale w sumie minął po kilku minutach. Po trzecim wodopoju nawet odzyskałam wigor. Trzecie 5 km poszło w 30:46 - ewidentnie szłam na rekord Niestety, w okolicy 17 km ból w kolanie był już na tyle ostry, że przeszłam do marszu. Decyzja ciężka, ale konieczna. Jak tylko ból się zmniejszał, podbiegałam, i to żwawo, bo siły były. Jak się zwiększał, znowu przechodziłam do marszu. Ogólnie byłam przekonana, że wynik będzie fatalny, wstyd i masakra, i w ogóle Ania zmarznie czekając na mnie na tej mecie... Aż wtem usłyszałam: "Kaczita, CO JEST?! Dajesz!" - i Ania wyłoniła się z mgły I tak te ostatnie dwa kilometry zeszły mi dość szybko, pod koniec nawet udało się zacisnąć zęby i zafiniszować 
Trochę żal tego biegu, bo mogło być naprawdę nieźle, zwłaszcza, że dzisiaj nie mam nawet śladu zakwasów. A po Warszawie miałam, nawet mięśni brzucha No ale zdrowie najważniejsze, a jeszcze mnóstwo zawodów przede mną. Poza tym było naprawdę fajnie, a piwko po biegu było przepyszne (mimo, że to lane Tyskie ). Teraz wieczorem coś tam pobolewa, ale bardzo lekko. Po obejrzeniu materiału poglądowego stwierdzam, że nie jest to ITBS, bo boli niżej. Przez chwilę myślałam, że to coś z łąkotką (zwłaszcza jak dottore wspomniał coś o "lateral meniscus tear"), na szczęście boli jeszcze niżej, więc stawiam na przeciążone przyczepy mięśni, zwłaszcza, że rozwój sytuacji był niemal identyczny z tą półtora roku temu, kiedy to przeciążyłam gęsią stopkę. W końcu życiówka w Wawie sama się nie pobije, trzeba coś tam potruchtać 
Potem kolano zaczęło dawać znać, że jest, w razie, gdybym zapomniała. Ale tak delikatnie, na chwileczkę. Przez chwilę drugie mu pozazdrościło i też zaczęło dawać znaki, ale potem mu się znudziło. W momencie gdy pojawił się niemiły dyskomfort i nie chciał zniknąć, postanowiłam zakończyć dzisiejszy trening. Traf chciał, że było to akurat pod moim blokiem. Przypadek? I tak sobie myślę, że może by na tego BBLa wstać i się w tym roku również dać skusić? Akurat byłby mocniejszy akcencik na ten tydzień... Ale z drugiej strony w sobotę ma być 0 stopni i ma padać śnieg. No nie wiem, nie wiem, zobaczę. Stay tuned! Ale minutówki wchodziły naprawdę ładnie i w miarę lekko, a na pewno lżej niż parę miesięcy temu na podobnym BBLu. Niestety, cały czas padał deszcz ze śniegiem, do tego wiał dość przenikliwy wiatr, a w butach miałam mokro już po rozgrzewce, więc jakoś nie mogłam się zagrzać. Do tego kolano zaczęło piszczeć, więc w końcu nie zdecydowałam się na tę szóstkę. Może to i dobrze, jutro w planach mam long runa, nie chcę przeciążać kolanka. A akcent był na BBLu, więc w sumie szybko się rozgrzeszyłam 
Ale po kolei. Jeśli koło wpół do siódmej dzisiaj usłyszeliście łoskot, to były to kamienie spadające z mojego serca - z kolanem wszystko w porządku, zgodnie z moimi przypuszczeniami przeciążyłam sobie przyczep prostownika czy zginacza, czy czegoś tam. Doktor wysłał mnie do apteki do lekarstwo, żeby od razu mi je w to miejsce wstrzyknąć - podobno miało zadziałać natychmiast i nawet już mogłabym dzisiaj pobiegać! No ale ponieważ nie byłabym mną, gdyby coś miało być prosto, tak więc teraz boli mnie to nieco bardziej Mam nadzieję, że wkrótce przestanie. Ale idźmy dalej. Doktor stwierdził, że tak naprawdę przeciążenie mogło być spowodowane czymkolwiek - za zimno, za mokro, za mało rozgrzewki, krzywy asfalt, krzywe buty, krzywe spojrzenie , cokolwiek. Na moje pytanie, co robić, żeby zapobiegać nawrotom, mój ulubiony od tego momentu ortopeda odpowiedział - BIEGAĆ Potem pogadaliśmy sobie o bieganiu maratonów, innej pacjentce, która trzaska ultra, a wygląda jak chucherko, o tym, że pan doktor też się zabiera za bieganie, o BBLu, zBiegiemNatury, ITMZM i innych inicjatywach biegowych we Wro, i tak dalej, i tak dalej. Generalnie na najbliższe dni zalecenie jest takie, że mam biegać do momentu wystąpienia bólu. I że mogę spokojnie startować w BN. Tak więc jutro rano idę testować nóżkę Do tego za ciepło się ubrałam. Noga w miarę OK, coś tam piszczała, ale było to piszczenie stałe, a nie narastające, więc się nie przejęłam zbytnio. Na rozciąganie nie było czasu, bo jechaliśmy do Babci, świętować jej 85 urodziny W ogóle tłumaczę sobie, że nieważne, że krótko, bo każde nawet głupie pół godziny truchtanka jakoś budzi tę moją mityczną formę A co nas nie zabije, to nas wzmocni, więc ten mój przyczep się cały czas wzmacnia i wzmacnia. Może już wystarczy? Złapałam się też na tym, że analizuję jego postawę w biegu A biegał w filmie dużo Cały dzień zastanawiałam się, co pobiec - czy 400m, czy 800, czy tysiączki, w końcu padło na te ostatnie. Właściwie to było 990m, bo tyle akurat mam po chodnikach między skrzyżowaniami. Przerwy też wychodzą takie, jak wyszły, bo tyle akurat jest od skrzyżowania do trawnika i z powrotem O dziwo, nawet dość równo te tysiączki weszły, ostatni nieco szybciej, no bo wiadomka, ostatni Po trzecim przerwa w marszu, bo coś więzadło piszczało, a jak idę, to się uspokaja i potem mogę biec dalej. Przy schłodzeniu (które nawiasem mówiąc weszło dużo za szybko) zaczęło mnie coś dziwnie boleć w środku kolana, jakby coś mi się tam przyblokowało. Po przejściu w marsz ból ustąpił po dwóch krokach... Strejndż. Przy rozciąganiu trochę mnie olśniło, że może to wynikać z przykurczu dwugłowego i gluteusa, których dawno porządnie nie rozciągałam Więc mam plan na najbliższe dni - rozciągać, rozciągać, rozciągać. W piątek prawdopodobnie wyskoczę na jakieś pół godzinki, a potem proszę za mnie trzymać kciuki w niedzielę - przede wszystkim, żeby noga wytrzymała Bo jak wytrzyma, to dam radę