Komentarz do Felietonów Krzysztofa Brągiela

[BartTheRunner]

Siedzę w cichym, poważnym biurze i ... ukratkiem czytam felieton. Znowu parskam śmiechem i muszę udawać, że kaszlę

[keiw]

Szczerze, to się spodziewałem takiego finału.

Jest co wspominać z tych starych czasów. Dobrze, a może i szkoda, że kiedyś tyle fotek biegaczom się nie robiło

[Tekla]

Świetny felieton! W trakcie czytania nie mogłam powstrzymać śmiechu

[ragozd]

Ciekawe, czy wymagał potem startów w tym stroju

[faraon828]

A wiesz, że raz wystartowałem w tych kalesonach. Dobrze to pamiętam. Niby miałem coś na tyłku, a czułem się jakbym biegł nago.

[bieganie.pl]

Skomentuj artykuł felietony nie zwalniają

[Pączek]

Czyli olsztyński dziesięciobój, a raczej ktoś decyzyjny, ma bój o głupotę. Pracowałem przez chwilę w sklepie biegowym, po kilku tygodniach stwierdziłem otwarcie, że przeszkadza mi to w bieganiu. Pożegnałem się z uśmiechem z szefem i wszystkimi pracownikami. Widać są szefowie i "szefowie". Powodzenia w nowej pracy.

[Arek Bielsko]

hmm... a ja właśnie czytając Twój poprzedni felieton, a konkretnie jego CAŁY fragment o pracy w sklepie czyli:

W robocie, jak to w robocie, trzeba było odbębnić swoje udając, że praca jest moją pasją, powołaniem i sensem istnienia. W sklepie wielkopowierzchniowym, zwanym też przez niektórych fabryką sportu, gdzie czynimy sport dostępnym dla wielu – jest o tyle fajnie, że raz na ruski rok można komuś sensownie doradzić. Tego szarego, zwykłego dnia przyszedł akurat pan, chcący dobrać swoje pierwsze rękawice bokserskie.

Na sztukach walki znam się co prawda jak Magda Gessler na handlu kebabami przy radomskim dworcu, ale postanowiłem – nomen omen – podjąć rękawice. Doradzałem więc panu z przejęciem, pasją i zaangażowaniem. Doradziłem rozmiar 12, choć sztuki walki znam tylko z filmów ze Stevenem Seagalem, a właściwie jednego filmu i to obejrzanego do połowy, bo to straszne gnioty są. Potem jeszcze jakieś owijki, bandaże, rękawiczki pod rękawice... Doradzałem do utraty tchu, doradzałem jak własnemu ojcu, stryjowi, czy matce karmiącej. Naprawdę. Doradzałem jak trzeba.

I pan wziął przygotowany przeze mnie zestaw z uśmiechem na ustach, rad zapewne, że pomimo początkowej indolencji, rezerwy i słów pokracznie wypowiadanych na tematy, o których nie mam zielonego pojęcia – dałem radę. Odszedł szczęśliwy, że już za chwilę będzie mógł w doskonale dobranych rękawicach, ryje innym obijać.

Kilka chwil później zobaczyłem ów klienta, opuszczającego nasz sklep wielkopowierzchniowy. Opuszczał nasz sklep bez rękawic, owijek, bandaża, ani nawet cholernej mineralki. I to wcale nie było największe rozczarowanie, jakie przydarzyło mi się tego dnia.

odniosłem wrażenie, że jednak to nie tylko mni się wydaje, że w większości takich sklepów pracują ludzie, którzy mają w dupie swoją prace i nie mają pojęcia o tym co sprzedają, ale oni sami tak twierdzą...
szczerze mówiąc, to jako Twój przełożony sam bym się szczerze zastanowił co z takim "sabotażystą" zrobić... nie wiem, czy bym zwolnił, ale na pewno jakaś "rozmowa mocno korygująca" by była...

[napad]

Pierwsze co mi się nasunęło, że to zupełnie w stylu Buły. Jak to było? On też najpierw mówił, a potem się upewniał czy komunikat dotarł do adresata?

[keiw]

Lubię nawet twoje felietony, ale biorąc pod uwagę punkt widzenia pracodawcy, jakoś mnie ta sytuacja nie dziwi.
Być może cała sprawa wyjdzie ci na dobre - tego życzę

[upoconejajka]

Kojarzy mi się to z badaniem uśmiechów pracowników w pewnym czołowym polskim banku...
Korpo style z lat 90.

#MuremZaBrągielem

[mpruchni]

Lubię nawet twoje felietony, ale biorąc pod uwagę punkt widzenia pracodawcy, jakoś mnie ta sytuacja nie dziwi.

A mnie bardzo dziwi. Niby jaki punkt widzenia? Czytelnik tych felietonów na tej stronie, raczej chce kupić buty do biegania niż rękawice bokserskie i dotychczas wiedział, że autor zna się na tym co robi, a pracuje w konkretnym sklepie w jego okolicy, a zapewne inne zatrudniają podobnych mu fachowców od biegania. Teraz już wie, że w Decathlonie fachowość nie ma znaczenia, a liczy się udawany uśmiech, pseudopoprawność i bylejakość. Naprawdę uważasz, że każdego, kto z przymrużeniem oka napisze, że czekał na koniec pracy, żeby zrobić trening należy zwolnić? - przy czym mowa o sprzedawcy, nie o kardiochirurgu - rozumiem, że w dalszej kolejności powinni pójść ci, którzy [głośno] przyznają, że po powrocie do domu nie układają planu aktywności zawodowych na następny dzień. Najwyraźniej dupościsk jest powszechną przypadłością między Ustrzykami a Władysławowem i nie dotyczy tylko szefów punktów handlowych Decathlonu.

[katekate]

Och jacy tu sami miłośnicy swojej pracy :D

[Arti]

Och jacy tu sami miłośnicy swojej pracy :D

Gdy praca wiąże się z pasją wtedy staje się miłością;) o ile ktoś nad głową biczem nie wybije tej pasji;)))

[Svolken]

Dobrze jest pamiętać, że mając umowę z firmą zobowiązujemy się do czegoś wobec firmy. A firma nam za to płaci. Czysta i jasna relacja.