21.10.2018 VI PÓŁMARATON BYDGOSKI + BIEG NA 5KM
No i po zawodach
Jednym słowem, było zadżebiscie! No, ale też muszę przyznać, że jeszcze nigdy tak się nie sponiewierałem jak wczoraj. A już trochę tych przebieżek miałem. Żaden trening i żadne zawody nie kosztowały mnie tyle bólu i wysiłku, również psychicznego, jak te wczorajsze 21 kilometrów. Choć zawsze staram się dać z siebie ile można. Trasa całkiem ciekawa i malownicza, ale trochę organizator dał się, że tak powiem zepchnąć na boczne tory. Zawsze ten półmaraton jest typowo uliczny, a tym razem był nieco przełajowy. Pewnie na skutek wyborów. Ja akurat nie narzekam, bo w przełaju trenuję wyłacznie, także super. Tym bardziej, że bydgoski Myślęcinek to miejsce bardzo sympatyczne. Odbywa się tam dużo imprez plenerowych oraz sporo treningów grupowych dla biegaczy. No i chociaż by cykl City Trail. Biegają tam czasami nawet Błażej Brzeziński czy Paweł Ochal. Zawsze chętnie jeździmy z rodziną do Myślęcinka, także super. Nieco mniej super, że było sporo nawrotek, jedna agrafka gdzie trzeba było prawie stanąć, ale jakoś to poszło. No i nie ma to jak wiadukt na 500 metrów przed metą
Tak czy siak, od samego początku było ostro. Biegłem w jakimś szalonym tempie, trzymając się na siłę "balonika" na 1.50. Przez 5 kilometrów nie mogłem go dogonić, ale zaufałem sobie. Czułem, że jak się rozgrzeje, to będzie lepiej. No i było. Gdzieś około 7-ego km pomału zacząlem sympatyczną panią doganiać. Na 12-tym załapałem, że chyba już mogę ciut szybciej. No i zacząłem pomalutku przyspieszać. Fajne jest wyprzedzanie "balonika", bo człowiek podświadomie nie chce zwalniać a wręcz przyspieszać, co by ów "balonik" go nie dogonił. Krótko mówiąc, żeby nie było siary. O, zobacz, ten się wyrwał, a teraz zdycha
Takie trochę Wings For Life 
Nie było żadnej siary. Leciałem coraz szybciej, no ale zaczął się ból. W brzuchu palił kwas, nogi od 18km zaczęły trochę siadać, ale doleciałem do 20km w sumie ciągle trochę przyspieszajac, albo utrzymując tempo. Ostatni kilometr już na oparach, z zamkniętymi oczami, opluty, poobijany, ale jeszcze na stadionie dwie sztuki wyprzedziłem. Przed samą metą i rodzinną publicznością Takie się fajnie o tym teraz pisze, ale to była naprawdę walka. Podkreślę to raz jeszcze. Nigdy w życiu nie byłem tak zmęczony w trakcie żadnego biegu. Jak to się ładnie mówi: dałem z siebie wszystko. Wiem, że to trochę frazes, ale naprawdę tak było. Nie rzygałem na mecie, ale było blisko. Na pewno najbliżej w życiu. Za to było zwiedzanie swoich butów, trzymanie się za barierki oraz leżenie na pleckach Dobry bieg, ale bolesny. Oczywiście już od 17 kilometra obiecywałem sobie, że nigdy więcej Trening tak, ale na takie coś już się nie piszę 
A myślałem, że ostro trenuję. Bzdura. Ja nawet nie stałem koło ostrego treningu przez te 3 lata. Wczoraj był prawdziwy trening. W pakiecie startowym, oprócz niezłej koszuli i żarcia dostałem opaskę, która podobnie jak koszulka reklamuje Drużynowe Mistrzostwa Świata w Lekkiej 2019 w Bydgoszczy. Fajny upominek. Na mecie pyszny, ciepły makaron z sosem grzybowym, pieczarkami oraz kawałkami kurczaka. Jeszcze się oblizuję. No i pyszna babeczka od żony, mojego najlepszego supportu. W tym miejscu gorące podziękowania dla niej za to jak mi dopingowała podczas biegu, tym bardziej, że pogoda dla kibiców byla lekko pół średnia. No i za to, że znosiła moje humory, szczególnie na kilka dni przed zawodami. Dziękuję kochanie! Specjalne podziękowania również dla mojego syna, który w tym biegu oprócz znakomitego dopingu pomagał mi jako wolontariusz. Dzięki Tolek! No i dla wszystkich wolontariuszy oraz kibiców. To są zawsze dobre zawody, jeśli na nich jesteście.
CZAS: 1.47.15 (rok temu: 1.58.30) miejsce Open 412
Dobra, idę pobiegać
Ahoj!Edit: Byłem na 30 minut truchciku i było całkiem ok. Nogi oczywiście ciężki i poobijane, ale jakoś dałem radę.
Wracając do zawodów. Najlepsze w nich jest to, jak na siódmym kilometrze mijają Cię chłopaki, którzy już wracają do mety
Duże brawa dla najlepszych. Walczyli jak lwy. Szli razem, we dwójkę, łeb w łeb przez cały czas. Nawet nie chowali się za swoimi plecami. Bark w bark. Ponoć jeden wygrał z drugim o jakiś 100 metrów, także walka była naprawdę ostra. Gratulacje dla wszystkich zwycięzców w każdej możliwej kategorii. Duże brawa. Open wygrali: Zbyszek Kledzik (1.10.52) Mateusz Witkowski (1.11.35) oraz Marek Jakubowski (1.16.06) Wśród kobiet wygrała Dorota Pawłowska (1.27.53). Gratulacje! Wiem, że nasz bieg nie może się równać z innymi imprezami tego typu, chociażby w Warszawie, ale my też mamy swoich mistrzów. Cała czołówka to naprawdę znakomici biegacze. Nie mamy się czego wstydzić. Na bydgoskich zawodach także można szybko biegać. Zapraszamy!
Szacun. Ok. Pepsi + ciacho + Harlan Coben = regeneracja 
. Samopoczucie + zwykły stoper i też można. Brawo ja! 
W domku kilka pompek, rozciąganie i pora wrzucić coś na ruszt. Jeszcze cytat, który jak ulał pasuje do dzisiejszego treningu: