Melduję wykonania zadania!
Udało się pobiec ze sporym zapasem i było wręcz łatwiej, niż się spodziewałem (choć nie bez problemów).Poniżej oficjalne międzyczasy ze strony organizatora.
5 km - 23:36 (4:43 min/km)
10 km - 46:33 (4:39 min/km)
15 km - 1:09:47 (4:39 min/km)
20 km - 1:32:16 (4:37 min/km)
meta - 1:36:58 (4:36 min/km)
W sobotę standardowe 5 km rozbieganie z dwoma przebieżkami na końcu. Średnie tempo ok. 5:15 min/km, wszystko super, nogi specjalnie nie bolały i nie były zabetonowane, raczej lekkie.
W niedzielę z samego rana pobudka o 7:00 (czyli wg starego czasu zimowego o 6:00), udało mi się przespać jakieś 7 godzin, więc byłem w miarę wypoczęty. Standardowa biała bułka z dżemem, w okolicach startu pojawiłem się (razem z kolegą i bratem) dopiero około 15 minut przed rozpoczęciem biegu, bo mogliśmy dojść na piechotę (rozgrzewka truchtem po drodze plus kilka przebieżek/skipów). 30 minut przed startem łyknąłem jeszcze żel, bo odezwało się burczenie w brzuchu. Byłem ubrany całkowicie na krótko, bo pogoda sprzyjała (niby trochę chłodno, ale pełne słońce, więc można się było nieźle zagrzać, a ja lubię lekki chłodek). Ustawiłem się w strefie na 1:40, ale nie biegłem z zającem, wolę biec swoim tempem, chodzę jak kot swoimi ścieżkami.
Na początku ruszyłem dosyć spokojnym tempem ok. 4:45, świetna atmosfera, dużo kibiców i mogłem nacieszyć się wielkim wydarzeniem.
Pierwsze 3 km minęły szybko i właściwie bez historii. Trzeci kilometr z górki. Potem na Wisłostradzie niestety zaczął mnie lekko boleć od spodu palec w prawej nodze, coś w rodzaju kłucia pod stopą - lekki dyskomfort towarzyszył mi już do końca biegu i stopniowo się nasilał. Problem bardziej psychiczny, bo nie ograniczał mi zakresu ruchów. To chyba efekt niedopasowanych butów trekkingowych, w których chodziłem cały poprzedni tydzień. Piąty kilometr pod górkę i z wodopojem w 4:43, na matach pomiarowych zameldowałem się po 23:36 (4:43 min/km), czyli trochę lepiej niż planowałem.Szósty kilometr z górki z wiaduktu, więc mimowolnie rozpędziłem się do 4:28, lubię zbiegać, nie hamowałem się. Wreszcie na trasie zrobiło się też znacznie luźniej, bo na pierwszych kilku km panował niemały tłok. Ból w stopie minimalnie się nasila, w dodatku zaczynam odczuwać ciężkość w jelitach (nie udało mi się pomimo kilku prób porządnie załatwić kwestii toalety przed biegiem). Mimo to drugą piątkę biegło mi się fajnie, w miarę równo tempo, zamknąłem w 22:57 (średnio 4:35 min/km).
Jedenasty kilometr w 4:30 i połowę debiutanckiej "połówki"miałem za sobą. Fajne uczucie, ale dopiero teraz zaczął się prawdziwy wyścig. Dwunasty kilometr w 4:44, stopę i żołądek zacząłem czuć coraz mocniej. Tu miałem w planach zażycie żelu, ale zrezygnowałem, bo bałem się, że skończę w krzakach/toalecie.
Energetycznie czułem się bardzo dobrze, oddechowo też było doskonale, właściwie jakbym biegł spokojny pierwszy zakres, uda i łydki też o dziwo nie bolały. 13 kilometr na Moście Świętokrzyskim nie był łatwy, lekki podbieg nie sprawił niby problemów, ale to chyba tu był najtrudniejszy psychicznie dla mnie moment. Potem złapałem kubek wody i trochę pomogło. Zacząłem sobie też powtarzać w głowie swoje teksty motywacyjne, no i ci świetni kibice! Udało się delikatnie przyspieszyć po dwóch poprzednich niemrawych kilometrach. Na trzeciej macie pomiarowej na Agrykoli zamknąłem kolejną piątkę w 23:14 (4:38 min/km). Trochę gorzej niż druga piątka, ale właściwie byłem już pewny złamania 1:40, byle tylko zacisnąć zęby i nie dać się bólowi stopy i jelitom. W końcówce udało się jeszcze docisnąć pedał gazu. 16 i 17 km po ok. 4:22, aż byłem zaskoczony, gdy spojrzałem na Polara, bo biegło się luźno. Oddechowo było dalej fantastycznie, zero śladu zadyszki. Mniej więcej wtedy zaczęły za to boleć uda, mięśnie dwugłowe, nogi stały się cięższe, więc siłą rzeczy leciutko zwolniłem. 18 km w 4:38 (o ile wierzyć znacznikom organizatora), ale 19 już znowu w 4:22 (świetna strefa motywacyjna Adidas Runners dodała skrzydeł). O problemach toaletowych starałem się nie myśleć, stopa chyba bolała już trochę mniej, czułem już mocno uda i myślałem, że gdy wpadnę na metę, to chyba położę się krzyżem na asfalcie.
20. kilometr w tunelu minął zaskakujący szybko i pod znakiem przyjemnego chłodku, ciężko tylko było wybiec. Raczej to ja wyprzedzałem niż byłem wyprzedzany, ale nie aż do tego stopnia jak na Maniackiej. Czwarta piątka pyknęła w 22:29, czyli tempo 4:30 i wiedziałem, że mam szansę na złamanie 1:37, szok! 
Ostatnie 1097,5 m pocisnąłem średnim tempem 4:17, na finiszu niby nie żyłowałem tempa, bo nie byłem w stanie - cieszyłem się atmosferą mety, ale i tak Polar zanotował tu prędkość 3:42 min/km. Wynik jest dla mnie fantastycznym podsumowaniem sumiennych zimowych przygotowań, ale i tak nie spodziewałem się tak dobrego rezultatu. Pomimo drobnych problemów byłem dobrze przygotowany i pogoda dopisała, więc wszystko poszło po myśli i generalnie było raczej łatwiej niż się spodziewałem. Dystans minął mi dość szybko.
No cóż, kolejnym celem będzie złamanie 1:35 we Wrocławiu. Ogólnie na mecie czułem się nieźle, miałem cholernie betonowe nogi, ale samopoczucie było OK. Kilka godzin po biegu potwornie zaczęła mnie boleć głowa - często tak mam po czasie spędzonym w pełnym słońcu, do tego nie wziąłem żelu w trakcie biegu, co generalnie było chyba dobrą decyzją, ze względu na kwestie jelitowe, ale potem czułem się naprawdę fatalnie, jak mięso przemielone przez maszynkę. Na szczęście po zażyciu tabletek czuję się już jak młody bóg i czekam na kolejny start
Prawdopodobnie odpuszczę kilka dni lub nawet tydzień treningu, bo chciałbym pozbyć się uciążliwego kłucia w stopie.Pobiegłem nieco nierówno, ale najważniejsze, że skutecznie. Jak na debiut, jestem niesamowicie zadowolony. Pobiegłem średnim tempem z dyszki Biegu Niepodległości w listopadzie, więc skutecznie się "wydłużyłem". Na deser wrzucam fotkę z medalem.
Udało mi się wyciągnąć przyzwoite tempo prawie zgodne z założeniami (T21) na pierwszym odcinku tylko dzięki silnej głowie. Na T10 musiałem trochę zwolnić, bo zaczęły mnie jeszcze na domiar złego trapić problemy jelitowe, więc wyszło tempo 4:30 zamiast 4:25. Na schłodzeniu musiałem koniecznie zahaczyć o toi-toia. 
O tyle dziwne, że moim słabym punktem zawsze są raczej dwugłowe. To chyba to długie wybieganie plus szybszy kros dał się we znaki.
Na koniec schłodzenie w truchcie, oj bolało.
Tym bardziej, że zawody się jeszcze nie zaczęły (dobrze, że nie wyłączyłem tego budzika, bo w ogóle nie wszedłbym na Agrykolę).
Po wybiegnięciu z alejki w szerszą ulicę Łazienkowską zrobiło się trochę luźniej i wreszcie wskoczyłem na swoje obroty, choć dalej musiałem wymijać sporo osób ewidentnie w formie na max. 30 minut. Ten odcinek pobiegłem na czuja trochę szybciej od założeń, bo nie wiedziałem, ile straciłem na starcie. Jak się okazało, momentami biegłem nawet tempem poniżej 4:00, ale dzięki temu zamknąłem pierwszy kilometr w 4:19. Drugi kilometr równo i w miarę na luzie w 4:12. Wprost przede mną majaczyło już widmo podbiegu na Agrykolę. 
Starałem się nie zwracać na to uwagi i robiłem swoje. Skupiałem uwagę na znajomych fragmentach trasy, liczyłem latarnie, mijałem drzewo, przy którym ostatnio kończyłem podbieg, tylko na takich duperelach byłem w stanie się skupić. Było baaardzo intensywnie, tempo stopniowo spadało, tuż przed końcem górki wyprzedzilem Pawła, który trochę spuchł, ale biegł dalej. Cały ten "etap górski" pokonałem średnio tempem 4:48, w najgorszym momencie pod koniec tempo spadło do 5:00, ale biegłem dalej i cały czas mijałem wielu maszerujących. Już nawet nie pamiętam, czy bolały mnie nogi, byłem po prostu intensywnie zmęczony.
Cholera, muszę popracować nad jadłospisem przed wieczornymi zawodami, bo coś ewidentnie nie gra. Cudem nie skończyłem w krzakach i cudem podkręciłem jeszcze tempo poniżej 4:35. 200m przed końcem myślałem, że coś zaraz mi eksploduje w tyłku, normalnie ogień z dupy.