Weźmy ten model, który podlinkował Adam.
To jest już bardzo skomplikowana struktura i próba wyjaśnienia na tym przykładzie zasady funkcjonowania w polu grawitacyjnym będzie za trudna.
Zredukujmy ten model do takiego:
Czym się różni powyższy model od poprzedniego? Tylko kształtem i stopniem skomplikowania. Wciąż jest to model tensegryczny, czyli utrzymujący swój kształt dzięki wewnętrznej równowadze pomiędzy napięciem elementów elastycznych i oporem elementów sztywnych. Jeżeli na taki model nie działa żadna siła zewnętrzna to pozostaje on niewzruszony.
Spróbujmy teraz w wyobraźni go wzruszyć i spuśćmy go z wysokości na ziemię pociągając jednocześnie jeden albo ze dwa elementy elastyczne. Co się stanie ze strukturą? Oczywiście odkształci się w chwili zetknięcia z podłożem, ale na odkształcenie będzie mieć również wpływ dodatkowe pociągnięcie za elastyczne linki. W ten uproszczony sposób można przedstawić sytuację jaka powstaje podczas wykonywania rytmu skipowego, czyli występuje lądowanie oraz jednocześnie wymach kolanem i ręką (pociąganie za linki).
Jak zamodelować rytm wieloskokowy? Wystarczy upuścić model na podłoże i nie pociągać dodatkowo za linki. Pociągnięcie za linki nastąpi później, w chwili odbicia w górę. W obu przypadkach odkształcenie sprężyste modelu będzie inne, dlatego właśnie tak podkreślam funkcjonalność ćwiczeń dedykowanych do biegu długiego.
