Tak się zaczęło moje bieganie. Po co? Powodów było kilka. Po pierwsze stuknęła 40-stka i trzeba było wstać w końcu z kanapy, po drugie waga (95 kg), a po trzecie...nic mi w tej chwili nie przychodzi do głowy
. Nie sądziłem wtedy, że kilka miesięcy później będę rozpoczynał pisanie bloga - jakby nie było - biegowego. Wciąż próbuję zrozumieć dlaczego to robię. Nie lubię pisać, nie potrzebuję motywacji, dzienniczek treningowy prowadzi dla mnie zegarek. Prawdziwy powód jest chyba taki, że chcę być częścią tego co tutaj się dzieje i co mi się bardzo podoba.Na początek chyba wystarczy.
Pozdrawiam Wszystkich, którzy mają ochotę tracić czas na moje wypociny.
. Różnica jednak była taka, że po 10 PPM byłem kompletnie zdewastowany, a teraz (22:30) czuję się rewelacyjnie i jutro o 6 zamierzam pokonać spokojną dychę.
. Moja motywacja, była na tak niskim poziomie, że postanowiłem zrobić jeszcze jeden użytek z mojego bezużytecznego smartfona i posłuchać muzyki. Problem był jednak taki, że słuchawki, które od 16 km miałem w kieszeni strasznie się poplątały. Zacząłem je więc rozplątywać i jeszcze bardziej zwolniłem. W końcu je rozplątałem, ale nie mogłem nic włączyć bo telefon nie współpracował z moimi spoconymi palcami. Schowałem więc wszystko do kieszeni i biegłem dalej. Wtedy też usłyszałem kibiców dopingujących mnie i wołających moje imię (było pod numerem). Zdałem sobie wtedy sprawę jak żałośnie musiałem wyglądać. Do mety było blisko więc postanowiłem zachować resztki honoru i przyspieszyć. Kiedy wbiegłem do hali i zobaczyłem na zegarze 1:47 zrozumiałem co wyprawiałem na ostatnich kilometrach. Czas netto 1:43:21. Nie byłem gotów na złamanie 1:40, ale mogłem ten maraton przebiec w dobrym stylu i wbiec na metę jako "zwycięzca", a tak.'.. 
.
.