Komentarz do artykułu Kim jest "białas", który pokonał Mo Faraha? Dzień z Garretem Heathem.

[bieganie.pl]

Skomentuj artykuł Kim jest "białas", który pokonał Mo Faraha? Dzień z Garretem Heathem.

[yacool]

Bardzo dobry materiał dydaktyczny. Można tu porównać układ siły i braku sprężystości z układem sprężystości i braku siły. To jak zestawienie fergusona z szybowcem. Połączenie tych układów rodzi nikogo innego jak Kenenisę Bekele z jego najlepszych lat. Warto prześledzić jego biegi przełajowe, gdy był niekwestionowanym królem błota.

[Adam Klein]

Tak, Garretowi brakuje tej sprężystości, ale ciekawe, czy samo "ociosanie" z masy nie dałoby dobrego efektu.

[yacool]

Wątpię. Dużo łatwiej pracować nad siłą niż sprężystością, bo to ostatnie wykracza poza ramy standardowego treningu biegowego, wymaga ogromnej koncentracji i praktycznie nauki ruchu od zera.

[brujeria]

Heath biega te przebieżki tak ciężko , że aż widza boli wysiłek, jaki zdaje się on w nie wkładać. Czyli jednak masa biega Albo siła biega.

[Adam Klein]

Tak, ale może to pokazuje jak jest zdolny (wytrzymałościowo). Gdyby ...... możemy sobie gdybać co poprawić, i że gdyby poprawić to biegałby poniżej 13 minut ale mogłoby sie okazać, że psujemy coś innego.

[yacool]

Jest bardzo stabilny w szybkim biegu, co widać choćby na mecie, gdy bez problemu unosi obie ręce w geście triumfu. To jest dobry test ujawniający wszelkie braki dynamicznej równowagi. Tego brakuje wszystkim naszym wyczynowcom. Jego moc kryje się w pracy ekscentrycznej, o której ostatnio dużo dyskutujemy. To czego mu brakuje, to właśnie ta eksplozywność, której nie potrafi dostatecznie wygenerować. Eksplozywność pracy manifestuje się zawsze w końcowej fazie podporu. Dochodzi wtedy do wyprostu stawów nogi podporowej wywoływanych gwałtownym kurczeniem się prostowników, gdy "schodzi" z nich przeciążenie (tak można w skrócie opisać efekt sprężystości). Garret nie potrafi w pełni uwolnić tego procesu i wytłumia tę sprężystość zastępując ją pracą koncentryczną, czyli klasycznym wyciskaniem ciała w górę i w dal.
edit:
Jeżeli poprawiłby swoją sprężynkę, to raczej niczego innego by nie pogorszył i jak sądzę jego marzenie o sub 13 by się spełniło.

[barcel]

Chris Solinsky złamał 13 minut a także miał masę

[yacool]

Tak, to jest dobry przykład. Masa jest na drugim miejscu. Pierwsze miejsce jest zarezerwowane dla dobrego ruchu. Natomiast masa ma coraz większe znaczenie, gdy zbliżamy się do rekordów świata.

[Maxxer]

Widać, że jest to strasznie siłowy typ zawodnika idealny do przełaju. Nie mam wątpliwości, że Farah ograłby go na bieżni w tym samym dniu na tym samym dystansie. W dodatku wydaje mi się, że jest strasznie sztywny i pospinany zobaczcie jak robi te wymachy przy barierce jak sztywno to wygląda i jak nisko unosi nogę. Co nie zmienia faktu, że biegaczem jest bardzo dobrym ale jednak chyba tylko na przełaj.

[yacool]

Wielu czarnych podobnie wymachuje nogami. Brak zakresu w tego rodzaju ćwiczeniach nie oznacza automatycznie słabego zakresu w wahadłach. Choć przydałoby się lepsze tylne wahadło Garretowi, to drogą jogina tego nie zrobi. To musi być droga jedi.

[Adam Klein]

Tzn jest niewspolmiernie słaby na bieżni. Bo tak czy inaczej biega płaskie 5000m lepiej niż Rekord Polski.

[yacool]

No ale powiedzmy sobie szczerze, co znaczy dziś ten rekord. Minimum na IO.

[Adam Klein]

No tak, siłowy, niesprężysty, pospinany a jednak biega lepiej niż nasi najlepsi zawodnicy kiedykolwiek biegali.
Mówiąc o masie mięśnia, nie chodzi mi tylko o czystą mase ale o konsekwencje jakie dla ekonomii wykorzystania tlenu ma mniej mięśnia. No i będąc lekkim jest łatwiej być sprężystym.

[yacool]

Według mnie Garret nie jest bardzo pospinany. Wyróżnia go spokój w szybkim biegu. Widać, że ładuje nogę, a ta mu oddaje, tyle że ten proces można u niego poprawić. Tutaj wrzuciłem kilka animacji z Bekele. Charakterystyczne u niego jest to, że potrafił tuż po ogromnej pracy w podporze rozluźnić nogę i dzięki temu wykonuje ona obszerne wahadło tylne. Nie ma tam więc koncentrycznego odepchnięcia, które zaburza dynamikę wahadła tylnego. To zaburzenie ma swoje konsekwencje w postaci krótkiego kroku. Bekele w stosunku do swojego wzrostu miał najdłuższy krok na świecie, bo pozwalało mu na to bardzo wysoko prowadzone podudzie w wahadle tylnym. Takie złożenie, czyli "skrócenie" nogi nadaje kończynie znacznie większą dynamikę przejścia z wahadła tylnego do przedniego (nie można tego mylić z kompletnie nietrafnymi tezami Romanova dotyczącymi podciągania stopy pod pośladek). Duża dynamika nogi wolnej pozwala z kolei na dalsze jej szybowanie i dwumetrowe susy.
Warto obejrzeć nie tylko ten film z zawodów w 2005, ale też inne. Na przykład ten z 2003 roku, albo ten z Mombasy z 2007. Jest to spektakl pracy ekscentrycznej, ale przede wszystkim obraz niezblokowanych bioder. Ugięcia bioder są niewielkie, bo mięsień pośladkowy nie ma dużego zakresu w rozciąganiu (podczas zejścia w podporze), ale ten niewielki ruch daje miękką pracę ładowania i potem gigantyczny odrzut wynikający z prostowania stawu biodrowego. U Garreta jest miękkie zejście, ale nie ma tego odrzutu potem. Nadrabia to mniej efektywnym odpychaniem się.