Wbrew pozorom bardzo zależało mi na tym starcie, no niby główny cel to maraton ale nie do końca. Dlatego zaryzykowałem samodzielną przebudowę planu, wzmocnienie go (utrudnienie, podkręcenie) oraz start 3 tygodnie przed maratonem co jakimś tam ryzykownym krokiem jest. Do tego wyzwanie było też trudne psychologicznie bo mój PB w połówce był moim najbardziej wartościowym wynikiem a co za tym idzie najtrudniejszym do poprawienia. Tak sobie myślałem przed startem, że jak nie zrobię choćby minimalnej życiówki to psychicznie będę wtedy w ciężkiej sytuacji w Walecncji. Trochę postawiłem się w takiej pozycji, jak wódz wojsk arabskich, który po desancie swojej armii w Hiszpanii rozkazał spalić cała flotę. W treningach nie biegałem nic lepiej i szybciej niż wiosną więc nie bardzo miałem twarde dowody na swoją wyższość, fajnie treningi wchodziły ale i wiosną było podobnie. Liczyłem na to, że spora praca wykonana jesienią pozwoli mi odpalić, czekałem na ten moment od lipca cierpliwie i warto było czekać......
Rano było cholernie zimno, niby miało być słonecznie i 10-12 stopni ale za oknem mgła i ziąb. W Kraku o 10tej +2 stopnie, dokładam więc rękawki, buffa na głowę, rękawiczki, bluze ze szmateksu do wyrzucenia przed startem i szykowny worek firmowy z Firenze Marathon. Dwa kółka po rynku i plantach i do strefy. Fajnie się startuje z pierwszej strefy, wkoło sporo znajomych twarzy i zero stresu z przepychanką na pierwszym kilometrze, tempo od razu też takie, że żadni bohaterowie nie plączą się pod nogami
Starter odpala i ruszamy w ulicę Grodzką gdzie jest iluzorycznie z górki - niby wolno idę ale 3,46 wychodzi ten kilometr - niemniej naprawdę się pilnuję i od razu na drugim już płaskich biegnę planowo po ok 3,58. Trzymam to tempo przez pierwszą piątkę i biegnę z Arqiem (razem dotrzemy do mety) i kilkoma osobami tworząc taką niewielką grupkę. Pierwsza 5tka 19,36, druga weszła bardzo równo i spokojnie i na dyszce jesteśmy z grupką w 39,16 - biegnie się znakomicie, jakieś tam żarciki padają, po drodze łapiemy sporo dopingu i naprawdę jestem zdziwiony, że na 10km jestem zupełnie niezmęczony - czuje się jakby to był maraton a nie połówka. Na mózg mi jednak nie pada bo plan miałem od początku taki by biec jak najdłużej spokojnie, by się nie zważyć i nie przeszarżować - bieg na zmęczeniu, bieg z wątroby na 3 tygodnie przed maratonem byłby pomysłem głupim - dlatego od początku r4ealizowałem strategię "Siła Spokoju". Cały czas kontrolowałem zegar i mierzyłem w 1,23. Pierwsze kłopoty na 13 tym - krótki, sztywny podbieg na kładkę Bernatka podbił na chwilę intensywność i wybił z luzackiego rytmu. Później zbieg i z naszej grupki nic nie zostało, tylko ja z Arkiem i jeden koleś, ale przemy dalej i jest już deczko trudniej, kolejny krótki stromy podbieg pod Wawel i iluzoryczny podbieg Grodzką na Rynek - tempo nam siada ale ja czuje moc i podciągam mocniej tak, że na linii 15km jesteśmy równo w 59 minut - jest super bo najgorsze za nami, noga podaje i międzyczas lepszy od planowanego. Teraz już wiem, ze wystarczy trzymać te 3,58 i będzie pięknie. Ale my biegniemy nieco szybciej choć dalej spokojnie, trzymamy rytm i rzucam by odpalić race na 19tym dopiero, zaczynamy wyprzedzać - podbieg z bulwarów i jesteśmy na 19tym. No i czas deczko podkręcić, wyraźnie schodzimy w okolice 3,45 - jest delikatnie pod wiatr i napieramy, wyraźnie robi się ciężej i takie tempo określam jako "najwyższe możliwe w tej odległości od mety". Jednak do mety zbliżamy się, wyprzedzamy i przyspieszamy. Po 20 tym widzę na budziku już niżej 3,40, dochodzimy grupkę 3 biegaczy i szarpię już pełnym piecem - mijamy ich i długim sprintem idę do mety, wygląda na to, ze nawet 1,22 uda się rozmienić ale niestety na 100m przed metą jest idiotyczna nawrotka o 180 stopni na słupku, trzeba się tu prawie zatrzymać, odwrócić i rozpędzić znowu. za chwile zakręt i ostatnia prosta, patrzę na Garmina a czas zapieprza jak głupi i już wiem, ze nie zrobię tego, zwalniam delikatnie przed metą i mam to za sobą - pięknie było
Areq na mecie zaraz za mną czyli odwrotnie niż na Marzannie Super ten bieg nam poszedł, jestem cholernie zadowolony też ze sposobu, to był dobry, dobrze rozegrany bieg i dzięki temu łatwy w rozumieniu nie występowania trudnych momentów - zawsze tak chcę biegać zawody Na mecie radość, stoimy i patrzymy jak dobiegają kolejni znajomi a jest ich trochę, pojawiają sie Sosik z Panuccim - są gratki, uśmiechy, Pulchniak wpada, później się cofam do mety i czekam na żonę, Lidka dobiega w 1.36.40 - 28 sek niżej życiówki ale dla mnie to super wynik z tego dziurawego treningu i zmagan z kontuzjami, ataku na życiowkę nawet nie było w planie - miała nabiegać niżej 1,39 by z tego był kalkulator do 3,25 w maratonie - jest nawet lepszy więc wszystko też tu idzie z planem. Szkoda tylko, ze 4 m-ce w kategorii jej wpadło ale nie można zawsze stawać na podium
Ziąb na tej mecie był taki, że spiczniałem dokumentnie - mam nadzieję, że się nie przeziębiłem.
Późno już, muszę to poskładać do kupy, przemyśleć i jakieś wnioski wyciągnąć z tego występu i przede wszystkim z treningu no bo jest już pewien materiał dowodowy
Ale to osobno napisze bo teraz we mnie za dużo emocjiJeszcze fotki czyli ja i Lidka na trasie
Myślałem, żeby nowe kupić tylko nie ma już kiedy ich obiegać, w Nike Zoom Streak boję się biec maraton, też słabo obiegane a i spadek mały co na achilesy obolałe nie bardzo dobrze działa, Saucony Kinvary mam na styk dobrane rozmiarem, NB890 V3 już rozklepane mocno a V4 dziewicze leżą w kartonie. Najlepsze Adiosy jednak i to te sprawdzone. Żona ma wpadła na pomysł by te dziury zakleić taką szeroką płócienną taśma do tejpowania mięśni. Taśmę wkleiła pod wkładkę więc się na niej stoi, ładnie i równo przywiera do buta i wywija się ją na zewnątrz. Dziś machnąłem ten tren 18km w tak ztjuningowanych butach i wydaje się to ok - taśma pięknie wytrzymała, nic się nie odkleiło czyli good. Pobiegam jeszcze z tą taśmą kilka trenów i sprawdzę wytrzymałość patentu a do startu wklei się nową. 