Trening z żoną.

[Qba Krause]

ja rozumiem, że rozmowa płynie w nieco żartobliwym tonie, ale całkiem serio chciałbym powiedzieć, że ja uwielbiam biegać razem ze swoją żoną, jej postępy cieszą mnie równie mocno co moje własne, a m.in. dzięki wsparciu i powstrzymaniu się od ironicznych komentarzy i znięchęcania Ani biega już na tyle dobrze, że wspólne wybieganie nie jest żadną męczarnią.

moja żona jest dla mnie przykładem świetnej organizacji czasu i motywacji. dzięki treningom ma lepszy humor, wygląda świetnie i tak się czuje. pokonuje kolejne własne słabości, kompleksy i stanowi dla mnie źródło inspiracji do pokonywania siebie.

każdemu facetowi w dniu naszego święta życzę takiej drugiej połówki oraz tego, żeby potrafili jej pomóc a nie demotywować.

[katekate]

Kuba dziś jestes moim idolem
reszta panów jakaś taka nadymana jak balony (od testosteronu, czy co )

[Rolli]

Kuba uważaj i przeczytaj moja stópkę... to nie jest motywujące.

[kasia41]

Kasiu przyznaję rację oprócz Kuby, reszta Panów ma za dużo testosteronu

[KrzysiekJ]

Wydaje mi się, że temat można potraktować szerzej. Czy się lubi biegać z kimś, czy samemu.

Osobiście, jako kompletny amator, świadomie wybieram bieganie samemu. Kiedy chcę, jak szybko chcę i jak długo mam ochotę.

W grupie jednak zawsze trzeba się trochę dostosować. I to bez względu na to, czy biega się z żoną, kolegą, czy lokalnym kołem przyjaciół truchtania.
Plusem pewnie będzie to, że inni biegacze bardziej mobilizują do treningu, ale akurat w moim przypadku wewnętrzna motywacje wydaje się być wystarczająca.

A co do żony, to zdecydowanie preferuję obserwację jak żona biega. Wygląda pięknie

[Bylon]

Krzysiek, no chyba, że samemu stawia się na treningu z kolegą warunki.
Ja niestety cierpię na umieranie z nudów na długich wybieganiach/wybieganiach na znanych trasach koło mojego domu. Mam znajomego, reprezentujemy bardzo zbliżony poziom. On czerpie z mojej wiedzy, ja z jego towarzystwa. Wychodzi to świetnie.
Jakbym nie biegał z nim (wybiegań, akcenty zazwyczaj i tak robię sam), to biegałbym i tak, ale mniej by było z tego przyjemności. Korzyści raczej podobnie...
No i ze znajomym/i na podobnym poziomie można zrobić naprawdę świetny typ treningu - crosso-fartlek z przyspieszeniami (i czasami lekkiego biegu) wybieranymi na zmianę przez kolejne osoby. Fenomenalnie się to biega i rozwija niesamowicie wszechstronnie.

[Piotr-Fit]

Ale kombinujesz.
1) Bierz ją na wybiegania - te możesz biegać wolniej, np połowę (lub 1/3) wybiegania z żoną dalej sam.
2) Interwały/przebieżki - Ty biegniesz szybko, ona wolno -> Ty kończysz serię, wracasz do niej (najwyżej truchtasz trochę z nią) to Ci akurat tętno zejdzie i kolejna seria
3) Biegniesz obok, ale robisz skipy
4) Biegi regeneracyjne

To już masz 4 pomysły na 4 treningi. Dodatkowo: jak jej się nie znudzi i się wkręci, to za chwilę będzie biegała szybciej.

5) Jeszcze jedno: zawsze można raz na tydzień/dwa odwiedzić jakiś stadion/park (cokolwiek, gdzie się da biec pętle) - dobiegacie razem, później Ty biegasz swoje, żona swoje (ale mijacie się co chwila) i wracacie razem.

6) Mój sposób - wplatam swoje/żony "treningi" w nasz wspólny czas. Tzn swoje biegam tak jak zwykle, a jeśli żona raz na jakiś czas ma ochotę to wychodzę z nią i biegnę z nią przed/po moim treningu lub drugi raz - od baaaardzo wolnego truchtania nic się nikomu nie stanie.

dobrze napisane
ja stosuję punkty 1 i 4.

[Friend]

No stary, masz fajnie,biegajaca osobista zona bezcenne.

[marcinostrowiec]

ja rozumiem, że rozmowa płynie w nieco żartobliwym tonie, ale całkiem serio chciałbym powiedzieć, że ja uwielbiam biegać razem ze swoją żoną, jej postępy cieszą mnie równie mocno co moje własne, a m.in. dzięki wsparciu i powstrzymaniu się od ironicznych komentarzy i znięchęcania Ani biega już na tyle dobrze, że wspólne wybieganie nie jest żadną męczarnią.

moja żona jest dla mnie przykładem świetnej organizacji czasu i motywacji. dzięki treningom ma lepszy humor, wygląda świetnie i tak się czuje. pokonuje kolejne własne słabości, kompleksy i stanowi dla mnie źródło inspiracji do pokonywania siebie.

każdemu facetowi w dniu naszego święta życzę takiej drugiej połówki oraz tego, żeby potrafili jej pomóc a nie demotywować.

wpis wyglada na sponsorowany

[marcinostrowiec]

Kasiu przyznaję rację oprócz Kuby, reszta Panów ma za dużo testosteronu

poczytajcie inne wpisy Kuby a przekonacie sie ile ma "testosteronu" ten wpis wyglada podejrzanie, ogólnie co do wypowiedzi pań potwierdza sie załosna tendencja do pogłebiania podkreslania stereotypów i podziałów np na męzczyzn i kobiety, bezmyslne kobiety w ten sposób realizuja swoja potrzebe kokieterii, osobiście uwazam ze jestesmy ludzmi widziałem kobiety z testosteronem jak równiesz mezczyzn z estrogenami wszystko jest szare

[marcinostrowiec]

Wydaje mi się, że temat można potraktować szerzej. Czy się lubi biegać z kimś, czy samemu.

Osobiście, jako kompletny amator, świadomie wybieram bieganie samemu. Kiedy chcę, jak szybko chcę i jak długo mam ochotę.

W grupie jednak zawsze trzeba się trochę dostosować. I to bez względu na to, czy biega się z żoną, kolegą, czy lokalnym kołem przyjaciół truchtania.
Plusem pewnie będzie to, że inni biegacze bardziej mobilizują do treningu, ale akurat w moim przypadku wewnętrzna motywacje wydaje się być wystarczająca.

A co do żony, to zdecydowanie preferuję obserwację jak żona biega. Wygląda pięknie

zgadzam sie w 100 %
tylko samodzielne bieganie to prawdziwe bieganie a dlaczego ?
1. biegasz kiedy chcesz jak chcesz
2. z kims musisz sie umówic a kazdy ma swoje zycie czekasz a ktos albo zapomnial albo nie moze albo sie spozni itd.
3. nigdy nie wykonasz treningu tak jak nalezy to o czym tu pisano to sa sposoby "jak nie zepsuc sobie biegania" a nie "jak miec fajny trening"

i owszem istnieje sytuacja gdy to jest mozliwe ale
1. mamy do czynienia z bardzo odpowiedzialnym człowiekiem
2. biega on na dokladnie na tym samym poziomie co ty

w praktyce ww nie wystepuje

[marcinostrowiec]

ps. co to za bieganie trenowanie gdy potrzeba do tego motywacji ? a nie sprawia to po prostu radości

jestesmy zawodowcami i idziemy na bieganie jak do pracy ?

zapewne niektórzy tak ale to forum jest dla amatorów

[Qba Krause]

och, marcin, opowiedz więcej o tym, jakie jest "prawdziwe bieganie"...

[marcinostrowiec]

och, marcin, opowiedz więcej o tym, jakie jest "prawdziwe bieganie"...

prawdziwe to nie udawane, takie jakie masz ochote zrobic gdybys był sam na swiecie

[bjj]

Ja mam trzech członków rodziny chętnych do biegania ze mną i daje radę więc się cieszcie ,że u was jest to tylko żona. U mnie jest to żona, syn i wiecznie niewybiegany pies Biegam więc nieraz 2 treningi dziennie. Jeden z żoną i psem tempo spacerowe 6:30-7:00min/km. Drugi trening z synem i psem. Syn jeszcze młody więc z nim się tylko rozgrzewam jakieś 2 km odstawiam do domu i dalej biegnę z psem. Czasami żona biegnie sama z psem a potem ja swój trening też z psem
Niektórzy widzę nie lubią biegać w towarzystwie bo ciężko się umówić ,tempo nie takie itp. itd. Jest na to bardzo proste rozwiązanie.... właśnie zakup psa. Pies jest idealnym towarzyszem biegacza. Pasuje mu każda pora dnia i nocy, każde tempo, każdy dystans, każdy rodzaj treningu i nigdy nie narzeka. Dodatkowo bardzo mobilizuje bo nasze tempo jest dla niego spacerkiem i najczęściej spogląda na mnie wymownym wzrokiem "co tak wolno". Jedyna przeszkoda to wysoka temperatura przy której pies nie może biegać. Latem jednak biegamy bardzo wcześnie rano i daje radę. Także jak komuś nie pasuje towarzystwo ludzi proponuję psa- idealnego towarzysza